Ερήμωσε και χθες η Αθήνα – αν δεν μετρήσει κανείς τους αστυνομικούς, γιατί αν τους μετρήσει, ήταν γεμάτη κόσμο. Ηταν φυσικά και οι κάποιες (πόσες τελικά;) χιλιάδες διαδηλωτών που, για μία ακόμα χρονιά, οδηγήθηκαν στην αμερικανική πρεσβεία. Δηλαδή, σε λάθος πορεία, σε λάθος πρεσβεία και σε λάθος στιγμή…
Η πορεία και η πρεσβεία είναι λάθος και ήταν εξ αρχής – ας μην σοκαριστούν ορισμένοι που θα το ακούσουν ίσως για πρώτη φορά:
Ως προς τη χούντα, η ανάγκη μας να λέμε ότι μας έκαναν κάποιοι άλλοι κι όχι Ελληνες επίορκοι αξιωματικοί, πρέπει πλέον να υποστεί την κριτική βάσανο της ιστορίας. Δεν φταίνε πάντα και μόνον οι άλλοι…
Οσον δεν αφορά την υπόθεση της Κύπρου, η οποία υπήρξε το καταστρεπτικό εθνικό σκέλος της χουντικής τραγωδίας και, ουσιαστικά, η μήτρα του ελληνικού αντιαμερικανισμού, οι Τούρκοι μπήκαν στην Κύπρο, όχι οι Αμερικανοί! Ούτε οι ίδιοι οι Κύπριοι δεν διαδηλώνουν στην αμερικανική πρεσβεία στη Λευκωσία!…
Αλλά η στιγμή είναι ακόμα πιο λάθος: εν έτη 2014, η Ελλάδα έχει προβλήματα με τις ΗΠΑ; Αν υποτεθεί ότι πρέπει να γίνεται κάποια πορεία σε ξένη πρεσβεία, έννοια από μόνη της προβληματική στον πυρήνα της, εκεί πρέπει να γίνεται, ή αλλού; Ας απαντήσει ο καθένας μόνος του…
Αν δείχνει κάτι η συνέχιση αυτής της «παράδοσης», δείχνει μόνον ένα πράγμα: ότι ένα μεγάλο μέρος της ελληνικής κοινωνίας, ουσιαστικά αρνείται να ωριμάσει, να δει την πραγματικότητα και να τοποθετηθεί επ’ αυτής.
Ολο αυτό το ετησίως επαναλαμβανόμενο σκηνικό, είναι πλέον κάτι μεταξύ θλιβερού και γραφικού. Τουλάχιστον, δεν είναι επικίνδυνο για τις διεθνείς ισορροπίες της χώρας, καθώς ουδείς το λαμβάνει σοβαρά υπόψιν: όλοι ξέρουν ότι πρόκειται για μια τελετουργία, μία περιφορά χωρίς νόημα και περιεχόμενο.
Οι μόνοι που ταλαιπωρούνται απ’ όλο αυτό το εκτός τόπου και χρόνου πανηγύρι, είναι οι επί ώρες αδίκως «ενταφιασμένοι» στα οχήματά τους οδηγοί και οι μαγαζάτορες που πρέπει να κλείσουν από νωρίς και φοβούνται μήπως τους τα σπάσουν οι γνωστοί άγνωστοι.
Α, πάνω απ’ όλα όμως, ταλαιπωρείται η νοημοσύνη μας…
