Τι το΄θελε ο Πρόεδρος της ΓΣΕΕ Γιάννης Παναγόπουλος να προτείνει ο κατώτατος μισθός να διαμορφώνεται με ελεύθερες διαπραγματεύσεις εργοδοτών – εργαζομένων κι όχι δια νόμου, όπως προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ.
Πήραν τη σκυτάλη βουλευτές του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τον βάλουν στη θέση του – ότι εξυπηρετεί δήθεν τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα κι άλλα τέτοια γραφικά. Ήμαρτον.
Δυστυχώς, η ζούγκλα που έχει δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας – δεν μπορεί να αλλάξεί με νόμους και διατάξεις παρά μόνο με συνεργασία εργοδοτων – εργαζομένων για την ανάπτυξη της πραγματικής οικονομίας.
Εξηγούμαι. Ο κ.Τσίπρας ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη την αύξηση του βασικού μισθού στον ιδιωτικό τομέα από τα 586 ευρω που είναι σήμερα στα 751 ευρώ. Μ΄ αυτό τον τρόπο – υποστήριξε – θα υπάρξει επανεκκίνηση της οικονομίας. Με άλλα λόγια, οι εργαζόμενοι αν εισπράττουν 165 ευρω παραπάνω με την αύξηση Τσίπρα θα τα ξοδεύουν αγοράζοντας προϊόντα και υπηρεσίες και θα ενισχύουν με αυτόν τον τρόπο τη ζήτηση στην οικονομία.
Δυστυχώς τα πράγματα είναι πιο πολύπλοκα σε συνθήκες τεράστιας ανεργίας σαν αυτή που μαστίζει την Ελλάδα. Το κράτος μπορεί εύκολα να νομοθετήσει αυξήσεις σε μισθούς είναι πολύ δύσκολο, όμως να τις επιβάλλει όταν οι ίδιοι οι πολίτες είναι διατεθειμένοι – για να βγουν από την πολύχρονη ανεργία – να πληρωθούν πολύ λιγότερο ακόμη και από τον κατώτατο μισθό.
Παραδείγματος χάριν, είναι γνωστό σήμερα σε όσους έχουν σχέση με την αγορά ότι σε πολλά Σούπερ Μάρκετ εργαζόμενοι υπογράφουν ότι παίρνουν βασικό μισθό 586 ευρω όταν στην πραγματικότητα αμείβονται με 300 ευρώ το μήνα!
Η Ελλάδα δεν είναι μεγάλη βιομηχανική χώρα με οργανωμένες επιχειρήσεις εκατοντάδων εργαζομένων οι οποίες έτσι κι αλλιώς σέβονται την εργατική νομοθεσία και είναι εύκολο να ελεγχθούν. Εδώ 9 στις 10 επιχειρήσεις είναι οικογενειακές, δεν απασχολούν πάνω από 9 άτομα και η εργασία βασίζεται περισσότερο στην προσωπική σχέση εργοδότη -εργαζομένου και λιγότερο στους νόμους του κράτους.
Η αύξηση του κατώτατου μισθού σε τέτοιου είδους επιχειρήσεις στις σημερινές συνθήκες οικονομικής δυσπραγίας το μόνο που θα φέρει είναι τη μείωση των θέσεων εργασίας – ο μαγαζάτορας που τα βγάζει πέρα με το ζόρι θα προχωρήσει σε απολύσεις αν ξαφνικά βρεθεί μπροστά σε μεγαλύτερο μισθολογικό κόστος.
Άρα, η ανάπτυξη δεν θάρθει από την αύξηση του κατώτατου μισθού, ή από την διαιώνιση μικρών θνησιγενών επιχειρήσεων. Θα έρθει από την ενίσχυση επιχειρήσεων που μπορουν να παραγουν προϊόντα διεθνώς ανταγωνιστικά. Μέσα από την ενθάρρυνση της καινοτομίας, την επένδυση σε νεοφυείς επιχειρήσεις τεχνολογίας, την στήριξη παραγωγής αγροτικών προϊόντων υψηλής ποιότητας.
Η ανάπτυξη δεν πετυχαίνεται με πυροσβεστικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας -απαιτεί μεγαλόπνοο σχεδιασμό ενθαρρυνσης της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, συνεργασία επιχειρήσεων-πανεπιστημίων και επένδυση στην δημιουργία υψηλού επιπέδου εργατικού δυναμικού.
Δεν θάρθει απο υψηλομισθους υπαλλήλους σε σουβλατσίδικα , καφετέριες και κομμωτηρια αλλά απο περισσότερες εφαρμογές «Taxibeat», προϊόντα τσαι «Tuvunu», και εφευρεσεις «Korres P4».
