Η πιο ανησυχητική εξέλιξη για τη χώρα εαν υπάρξουν προωρες καλπες λογω Προεδρου της Δημοκρατίας, δεν είναι – όπως λέει η ΝΔ – να βγει ο ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Ειναι να βγει πρώτο κόμμα και να μην μπορεί -όπως όλα δειχνουν- να κάνει κυβέρνηση. Μία εξέλιξη που θα βάλει τη χώρα σε περιπέτειες αλλεπάλληλων εκλογικών αναμετρήσεων που δύσκολα θα αντέξει η ετοιμόρροπη ελληνική οικονομία.
Μπορεί τα όσα είπε χτες ο κ. Αδ. Γεωργιάδης να ήταν εξωφρενικά – «Αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλω τα λεφτά μου στο εξωτερικό»- ιδιαίτερα όταν αφορούν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της ΝΔ, ωστόσο, μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Η πολιτική αστάθεια και η αβεβαιότητα για το τι μέλλει γενέσθαι σε μια ενδεχόμενη πρωτιά ΣΥΡΙΖΑ είναι πολύ πιθανό να φέρει μαζική έξοδο κεφαλαίων – όπως ακριβώς έγινε και στις εκλογές του 12 – αλλά και να «παγώσει» κάθε επενδυτική κίνηση ξένων στην Ελλάδα.
Δυστυχώς με τον τρόπο που έχει πολιτευθεί έως τώρα ο κ. Τσίπρας δεν αφήνει περιθώρια συνεργασίας με τα λεγόμενα μνημονιακά κόμματα ΠΑΣΟΚ, ΝΔ . Ενδεικτική του φανατισμού που έχει καλλιεργηθεί είναι η ανταρσία των τοπικών οργανώσεων της Πελοποννήσου όταν η Κουμουνδούρου επιχείρησε να χρίσει υποψήφιο περιφερειάρχη στην περιοχή τον πρώην βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Οδυσσέα Βουδούρη – το «έγκλημά» του ήταν ότι είχε ψηφίσει το πρώτο μνημόνιο το 2010!
Τα μη μνημονιακά κόμματα με τα οποία θα μπορούσε να συνεργαστεί ο ΣΥΡΙΖΑ ειναι η ΔΗΜΑΡ (μάλλον θα είναι εκτός Κοινοβουλίου μετά το 1,2 % στις Ευρωεκλογές) ,οι ΑΝΕΛ (εφόσον το κόμμα που πήρε 3,4 % στις ευρωεκλογές καταφέρει να μπει στη Βουλή).
Η πιο πολύφερνη νύφη για το ΣΥΡΙΖΑ είναι ασφαλώς το «Ποτάμι» που έχει μεγάλες πιθανότητες -βάσει των δημοσκοπήσεων- να βρίσκεται στη βουλή ,δεν είναι σαφές ωστόσο τι θα κάνει μετεκλογικά αφού προς το παρόν ο Σταύρος Θεοδωράκης όπου βρεθεί κι όπου σταθεί καταγγέλλει τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ.
Με λίγα λόγια η αντιευρωπαϊκή αντιμνημονιακή γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ με την οποία έχει προσελκύσει στο κόμμα από παλαιολιθικούς πασόκους έως αιθεροβάμονες αριστεριστές αποτελεί τώρα τροχοπέδη για συνεργασίες με κόμματα πιο κοντά στο κέντρο του πολιτικού φάσματος και διώχνει από τον ΣΥΡΙΖΑ τους μετριοπαθείς ψηφοφόρους που δεν θέλουν να βάλουν με την ψήφο τους τη χώρα σε νέες περιπέτειες.
Έτσι ,εκ των πραγμάτων, η μόνη λύση για τον κ.Τσίπρα – εάν θέλει να προσεγγίσει κεντρώους ψηφοφόρους και να πετύχει τη σταθερότητα στην οικονομία – είναι να συνεχίσει να στρίβει προς ρεαλιστικότερες θέσεις .
Να ξεχάσει δηλαδή το σκίσιμο του μνημονίου , το χάρισμα των χρεών και τις απειλές προς τους Ευρωπαίους – έτσι κι αλλιώς από το 2015 το μνημόνιο ,το ΔΝΤ και η τρόικα θα έχουν μεταλλαχθεί σε μία απλή επιτήρηση – και να αναζητήσει μία προσέγγιση κατ αρχήν με Ποτάμι και στη συνέχεια με το ΠΑΣΟΚ .
Μια τέτοια στροφή -ασφαλώς- θα είχε τον κίνδυνο να διώξει εκτός κόμματος κάποιους ακραίους αντιμνημονιακούς της Αριστερής Πτέρυγας – ότι έπαθε δηλαδή η ΝΔ με τους ΑΝΕΛ μετά τη στροφή Σαμαρά υπέρ του μνημονίου.
Θα οδηγούσε ,όμως, στην επούλωση των πολιτικών πληγών , θα αναδείκνυε τον Τσίπρα σε ηγετική προσωπικότητα της κεντροαριστεράς και –το σημαντικότερο- θα βοηθούσε τη χώρα να βγει πιο γρήγορα από την κρίση.Αν…
