Κρίμα που δεν ζει ο Σουρής: γελάει κανείς και μόνο που φαντάζεται το τι θα έγραφε στον υποθετικό σημερινό «Ρωμιό» αν είχε παρακολουθήσει χθες τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο της Ν.Δ. Άδωνι Γεωργιάδη να σκούζει στην τηλεόραση ότι αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει τα λεφτά του την επομένη το πρωί και θα φύγει απ’ την Ελλάδα και στη συνέχεια να ρωτάει πιεστικά τους παρισταμένους αν δεν θα έκαναν κι εκείνοι το ίδιο.
Ο κ. Γεωργιάδης είχε πάντα ένα σαφές προβάδισμα, αλλά, χθες, κατέκτησε οριστικά και αδιαφιλονίκητα τον τίτλο του πιο διασκεδαστικού πολιτικού της εποχής της μεγάλης κρίσης. Είναι ένας υπερήφανος τίτλος που ουδείς μπορεί πλέον να του στερήσει.
Βεβαίως, ο τίτλος αυτός δεν κατακτήθηκε χωρίς κόστος, το οποίο θα βαρύνει το κόμμα του: αν δεν το έχουν καταλάβει, αυτό ακριβώς το είδος εξαλλοσύνης είναι που εξαγριώνει σήμερα τους πολίτες περισσότερο από οτιδήποτε. Γιατί;
Για έναν πολύ απλό λόγο: επειδή δείχνει ότι ακόμα και σε δραματικές συνθήκες, υπάρχουν στις κυβερνήσεις άνθρωποι που τους είναι αδύνατο να σοβαρευτούν. Και δεν είναι εν τέλει παράλογο ότι πρόκειται για ανθρώπους που έχουν λεφτά να πάρουν για να τα βγάλουν έξω, σε μία χώρα εκατομμυρίων παγίως πλέον ανέργων ανθρώπων «δεύτερης» κατηγορίας, άλλου θεού…
Ο πανικός που έβγαλε χθες ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι ο ίδιος αναμένει πλέον όχι ήττα, αλλά συντριβή. Κάτι θα ξέρει παραπάνω.
Πάντως, πέραν του ότι μετέτρεψε την πολιτική επιχειρηματολογία της κυβέρνησης σε ενοχλητική καρικατούρα, πέτυχε και κάτι ακόμα: χάλασε και την όποια «φιέστα» της επίσκεψης Σαμαρά στο Βερολίνο – το οποίο ασφαλώς και δεν έβγαλε απολύτως τίποτα όπως ήταν δεδομένο ότι θα συμβεί, αλλά, ήταν, τουλάχιστον, κάτι για να χουν τα κανάλια. Ε, του το μαγάρισε κι αυτό τόσο πολύ, που αναρωτιέται κανείς μπας και επελέγη η ημέρα…
Τέλος πάντων. Σε τέτοιους καιρούς που ζούμε, κάθε τι που μπορεί να μας κάνει να γελάσουμε, είναι κάτι παραπάνω από ευπρόσδεκτο.
Να ναι καλά λοιπόν ο Αδωνις και να μας χαρίζει ατέλειωτες τέτοιες στιγμές!
Υ.Γ. Και επειδή είναι πάντα σταθερός στις απόψεις του και ο λόγος του μετράει, να πει πότε θα πάει στην τράπεζα και πότε στο αεροδρόμιο, πρέπει να καταγραφούν αυτά.
Κι όταν με το καλό γυρίσει, τι πιο ωραίο; Θα πουλάει τους αρχαίους σε δραχμές, ή, γιατί όχι, και σε μνες….
