Για μια ακόμη φορά το πολιτικό σύστημα της χώρας μας έδωσε ένα απίστευτο ρεσιτάλ εικονικότητας , επ’ ευκαιρία του νόμου 4274/2014 που αφορά τις «ρυθμίσεις Ποινικού και Σωφρονιστικού Δικαίου» και ψηφίστηκε μέσα στο καλοκαίρι.
Τι εννοώ; Με το άρθρο 11 παρ. 11 του ανωτέρω νόμου και με την απαράδεκτη επίκληση της αποσυμφόρησης των φυλακών παρασχέθηκε η πρωτοφανής δυνατότητα σε όσους «έχουν καταδικαστεί τελεσίδικα ή αμετάκλητα σε ποινή πρόσκαιρης κάθειρξης άνω των δέκα ετών για εγκλήματα που προβλέπονται στο Ν 3459/2006 – δηλαδή στο νόμο για τα ναρκωτικά- να αποφυλακίζονται υφ’ όρο , εφόσον έχουν συμπληρώσει το ένα τρίτο (1/3) της πραγματικής έκτισης της ποινής που τους επιβλήθηκε»!
Με απλά λόγια τι σημαίνει αυτή η ρύθμιση (για να το κατανοήσει ευκρινώς και ο κάθε πολίτης που δεν γνωρίζει νομικά);
Ένας μεγαλέμπορας ναρκωτικών που τιμωρήθηκε με ποινή κάθειρξης 25 ετών θα μπορεί πλέον να αποφυλακίζεται στα οκτώ (8) χρόνια!
Ποιος είναι ο γενικότερος ολέθριος συμβολισμός, που στέλνεται στην κοινωνία με τέτοια τριτοκοσμικά μέτρα αποσυμφόρησης (που υιοθέτησαν όλοι σχεδόν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης μετά την μεταπολίτευση, γιατί θα ήταν άδικο να κατακρίνουμε μόνο τον σημερινό);
Ότι χωρίς να έχει εκτίσει πλήρως την ποινή του, μπορεί να βγαίνει πολύ γρήγορα έξω ο μεγαλέμπορας των ναρκωτικών που σκορπά το λευκό θάνατο στα παιδιά μας, γεγονός που παραβιάζει το -συνταγματικά κατοχυρωμένο- δικαίωμα του πολίτη στην ασφάλεια ( με απλούστερα λόγια τέτοια μέτρα μας κάνουν να νιώθουμε ανασφαλείς)!
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια αφελώς, ότι εκείνοι που εκτίουν πλήρως την ποινή τους, επιστρέφουν στην κοινωνία ως άγγελοι και πλήρως εξαγνισμένοι .
Όμως ένα κράτος δεν μπορεί να λειτουργεί, λαμβάνοντας υπόψη την ανώμαλη εξέλιξη των πραγμάτων, και έτσι τέτοια πυροσβεστικά μέτρα αποσυμφόρησης των φυλακών είναι επικίνδυνα και αναποτελεσματικά .
Και το δομικό ερώτημα είναι το εξής: Υπάρχει πρόβλημα; Η απάντηση είναι σαφής: Ναι, υπάρχει, αφού κατακρινόμαστε συνεχώς -ως χώρα- από διεθνείς αρχές, τόσο για τον υπερπληθυσμό των φυλακών, όσο και για τις άθλιες συνθήκες, κάτω από τις οποίες ζουν οι κρατούμενοι σε αυτές .
Όμως η λύση του προβλήματος δεν βρίσκεται στα παραπάνω ακατανόητα μέτρα αποσυμφόρησης.
Γιατί; Γιατί ο μεγάλος πληθυσμός των ελληνικών φυλακών συντίθεται αδικαιολόγητα από προφυλακισμένους (προσωρινά κρατούμενους), λαθρομετανάστες και χρήστες ναρκωτικών ουσιών.
Αν δεν «κτυπήσουμε» λοιπόν τη λογική των ανακριτών που προφυλακίζουν αφειδώς και καταχρηστικά σχεδόν όλους τους κατηγορούμενους (με τη φιλοσοφία «βάλε τους όλους μέσα προσωρινά» για να είμαστε εμείς ήσυχοι), τότε δεν θα αλλάξει τίποτε στις ελληνικές φυλακές και σε λίγο σε ένα κελί θα στοιβάζονται σαν ζώα 15 άτομα!
Επομένως, μια συστηματική λύση στο παραπάνω πρόβλημα θα ήταν η δραστική μείωση του υψηλού ποσοστού των προφυλακίσεων .
Ποιο είναι το συμπέρασμα; Κύριε Πρωθυπουργέ πρέπει να παρέμβετε, για δεν μπορούν να αποφυλακίζονται με τέτοια μέτρα οι άνθρωποι που σκορπούν το λευκό θάνατο στα παιδιά μας!
Ο κ.Καλφέλης Γρηγόρης είναι Καθηγητής της Νομικής Σχολής στο ΑΠΘ (kalfelis@law.auth.gr)
