Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί έχει αξία!

Συνδυαζόμενη μάλιστα με την εξελισσόμενη ουκρανική κρίση λαμβάνει ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις, φανερώνοντας στους πάντες ότι ο κόσμος ανισορροπεί και κινδυνεύει να βυθιστεί σε μακροχρόνια αστάθεια.

Το γεγονός δε ότι η σοβαρότερη εστία της διεθνούς έντασης και αβεβαιότητας βρίσκεται στην ευρύτερη δική μας ζώνη της Νοτιοανατολικής Μεσογείου,διαμορφώνει σοβαρές απειλές και κινδύνους για την Ελλάδα.

Με άλλα λόγια δεν είναι μόνο η διαχείριση της οικονομικής κρίσης που πρέπει να μας απασχολεί, αλλά και η διαχείριση της γεωπολιτικής μας θέσης.

Μάλιστα όπως εξελίσσονται τα πράγματα η γεωπολιτική κρίση μπορεί να αποδειχθεί κρισιμότερη από την οικονομική.

Το δυστύχημα είναι ότι η ελληνική πολιτική τάξη ελάχιστα απασχολείται με τα γεωπολιτικά προβλήματα, τους κινδύνους αλλά και τις ευκαιρίες που μπορούν να αναδεχθούν από την επαφή μας με τη ζώνη της μεγάλης κρίσης και σύγκρουσης.

Η Ελλάδα δεν έχει αξιολογήσει, δεν έχει εκτιμήσει, ούτε έχει παίξει έως τώρα το γεωπολιτικό χαρτί.

Ωστόσο τα συμβαίνοντα στη γειτονιά μας,αλλά και ευρύτερα στον κόσμο επιβάλλουν άλλη στάση.

Θα περίμενε κανείς από την κυβέρνηση, τα κόμματα της αντιπολίτευσης, αλλά και ευρύτερα τις οικονομικές και κοινωνικές δυνάμεις να έχουν αξιολογήσει τις νέες διεθνο – γεωπολιτικές συνθήκες και τουλάχιστον να προετοιμάσουν μια συζήτηση για όσα μας απειλούν, αλλά και για όσα πιθανώς ενισχύουν τη θέση μας έναντι των ευρωπαίων, των Αμερικανών, των Αράβων, των Ρώσων και γενικά των εμπλεκομένων.

Η Ελλάδα έχει παραδοσιακούς δεσμούς και σχέσεις με τους εμπλεκόμενους στη μεγάλη σύγκρουση, μπορεί να προσφέρει καλές υπηρεσίες, να διαμεσολαβήσει και εντέλει συμβάλει στην ειρήνευση της περιοχής.

Η χώρας μας μπορεί να συνομιλεί ταυτόχρονα με Ευρωπαίους, Αμερικανούς, Ρώσους, Ιρανούς, Ισραηλινούς, Άραβες, Κούρδους, με τους Σύρους, τους Παλαιστίνιους, τους Αιγυπτίους, Ιρακινούς και τόσους άλλους, τους οποίους οι υπόλοιποι ως εμπλεκόμενοι δεν δύνανται να προσεγγίσουν.

Το ελληνικό γεωπολιτικό χαρτί αποκτά πλέον αξία, που στις συνθήκες που ζούμε είναι κρισιμότερο κάθε άλλου. Αρκεί να το καταλάβει και η πολιτική μας τάξη που συνήθως βλέπει το δέντρο και χάνει το δάσος.