Στο ΒΗΜΑ της 7ης Αυγούστου δημοσιεύεται άποψη του κ. Δημήτρη Ελέα που υπογράφει ως συγγραφέας και ακτιβιστής. Το άρθρο του είχε τίτλο «Οι σοφοί και συμπαθείς Εβραίοι».
Η κρίση στη Γάζα, πέρα από το επιχειρησιακό της περιεχόμενο – και των δυο πλευρών – και τα ανθρώπινα θύματα για τα οποία έχει εκφραστεί η διεθνής οδύνη και συμπάθεια – αυτό βεβαίως αφορά επιλεκτικά μόνο τα θύματα των Παλαιστινίων (!) – αφύπνισε και παραδοσιακά αντισημιτικά στερεότυπα και συναισθήματα. Τέτοια περιέχονται στο υπόψη άρθρο – άποψη.
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, «οι Εβραίοι, κινδυνεύουμε από εγγόνια του Μωυσή να καταγραφούμε από την ιστορία ως τα εγγόνια του αποτυχημένου Χίτλερ». Ο ίδιος λέει ότι ετοιμάζει την έκδοση βιβλίου του «The black birds of Warsaw” (Τα μαύρα πουλιά της Βαρσοβίας) που σχετίζεται με το Ολοκαύτωμα. Θεωρώ επομένως ότι έχει μελετήσει ενδελεχώς το θέμα, έχει ερευνήσει σχετικά, έχει καταγράψει προσωπικές εμπειρίες και βιώματα, έχει μιλήσει με επιβιώσαντες ομήρους των στρατοπέδων. Πως επομένως δικαιολογείται να επιχειρεί τέτοιο απαράδεκτο άλμα στο συλλογισμό του ; Ακόμα και αν πρόκειται για «συγγραφική» υπερβολή, η παρομοίωση συνιστά ακραία αντισημιτική άποψη και προσβλητική συμπεριφορά απέναντι στα 6 εκατομμύρια Εβραίους την τραγική μοίρα των οποίων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Πολωνίας υποτίθεται ότι μελέτησε.
Αναρωτιέται ο ίδιος, αυτό που κατά δήλωσή του αναρωτιούνται δήθεν όσοι Εβραίοι επισκέπτονται το Άουσβιτς : «…Γιατί θανατώθηκαν τόσο εύκολα τόσοι πολλοί, γιατί δεν εξεγέρθηκαν πριν να είναι πολύ αργά, γιατί δεν πήραν τα όπλα ;». Έχω πάει και εγώ στο Άουσβιτς για να τιμήσω τη μνήμη του προ-πάππου μου και άλλων 13 μελών της οικογένειάς μου που θανατώθηκαν στο στρατόπεδο. Αναρωτήθηκα και εγώ βεβαίως, όχι όμως αυτό που εσείς λέτε. Αναρωτήθηκα γιατί ο γείτονας, ο φίλος, (εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων) δεν βοήθησαν τους Εβραίους να σωθούν. Παντού, από τη δική μου Λάρισα, στην κοντινή Θεσσαλονίκη, στην αναπτυγμένη Γερμανία, στην πολιτισμένη Πράγα, στη μακρινή Πολωνία που μέτρησε πάνω από 3 εκατομμύρια θύματα Εβραίους. Αναρωτήθηκα για τη μαζικότητα του εγκλήματος, τη βιομηχανική οργάνωση της μηχανής που σκότωνε καθημερινά χιλιάδες στους θαλάμους αερίων. Χωρίς ο τότε πολιτισμένος κόσμος να αντιδρά, παρότι ήξερε πολλά. Στο σημείο του στρατοπέδου που έφταναν τα τρένα από την Ευρώπη και γινόταν η πρώτη διαλογή όσων οδηγούνταν κατ´ ευθείαν στους θαλάμους, αναρωτήθηκα ένα τεράστιο ΓΙΑΤΙ ; Και συνειδητοποίησα το πόσο αδύναμοι να αγωνισθούν για τη ζωή τους ήταν αυτοί οι άνθρωποι μπροστά στις κραυγές μίσους και τα αυτόματα των Γερμανών που τους έσπρωχναν στο θάνατο.
Ένας άνθρωπος που ερευνά για το Ολοκαύτωμα δεν είναι δυνατό να παρασύρεται από κλασσικά στερεότυπα που έχουν υιοθετήσει οι αρνητές του : ότι δηλαδή οι ίδιοι οι Εβραίοι θέλησαν να γίνουν τα θύματα των ναζιστών, θα μπορούσαν αν ήθελαν να είχαν σωθεί. Επέλεξαν να θυματοποιηθούν ! Αυτό συνιστά βασική έλλειψη γνώσης για το Ολοκαύτωμα αλλά και για ό,τι προηγήθηκε στη δεκαετία του 30, τα πογκρόμ στην Κεντρική και Ανατολική Ευρώπη, τη Νύχτα των Κρυστάλλων, τη μαζική προπαγάνδα του Χίτλερ που με τον τρόπο αυτό κατόρθωσε να περάσει ως φυσιολογική εξέλιξη την τελική λύση στα στρατόπεδα της Πολωνίας. Αυτή η έλλειψη γνώσης, δικαιολογημένη δυστυχώς στους πολλούς, είναι σίγουρα επικίνδυνη σε όσους αυτο-αποκαλούνται ειδικοί.
Μετά από όλα αυτά, δεν θα μπορούσε κανείς να περιμένει τίποτα καλύτερο από τη φράση «οι Εβραίοι σήμερα, χωρίς να το θέλουν, καταστρέφουν έναν ολάκερο λαό (τους Παλαιστίνιους), οδηγώντας τον στο χείλος του γκρεμού και της αβύσσου και να τον κατακρεουργούν». Κλασσική προσπάθεια καταλογισμού συλλογικής ευθύνης σε έναν λαό. Το «χωρίς να το θέλουν» είναι η δικαιολογία για να προλάβει να αποποιηθεί την ευθεία κατηγορία του ρατσιστή και του αντισημίτη. Κόλπο γνωστό και δοκιμασμένο πολλάκις στην ιστορία του αντισημιτισμού.
Οι Εβραίοι, Κε. Ελέα, ούτε σοφοί διεκδικούμε ότι είμαστε, ούτε διεκδικούμε την συμπάθεια κανενός. Διεκδικούμε μόνο να είμαστε ισότιμοι πολίτες και σεβαστοί στις Κοινωνίες που ζούμε με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πίστης μας και των παραδόσεών μας. Διεκδικούμε τέλος να σηκώνουμε το γάντι όταν κάποιοι απροκάλυπτα ή – όπως εσείς – συγκαλυμμένα μας στοχεύουν. Για μην σας ξαναδώσουμε το δικαίωμα να μας χρεώσετε σκόπιμα ή εκ παραδρομής την ευθύνη της συλλογικής αδράνειας.
