Η μεγάλη απειλή

Πριν από λίγους μήνες, σε μια μυστική συνάντηση στις Βρυξέλλες, όπου συμμετείχαν στελέχη της Κομισιόν, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και εμπειρογνώμονες που έχουν χειρισθεί προγράμματα διάσωσης σε Ιρλανδία, Πορτογαλία, Κύπρο και Ελλάδα, επιχειρήθηκε μια άτυπη αξιολόγηση των προσπαθειών στις τέσσερις χώρες.

Για τις πρώτες τρεις τα συμπεράσματα ήταν σαφή και συγκεκριμένα. Η πρόοδος ήταν εμφανής, η εφαρμογή των μεταρρυθμιστικών πολιτικών πλήρης και η πορεία αδιατάρακτη.

Αντιθέτως, ο ελληνικός φάκελος ήταν γεμάτος κόκκινες μολυβιές, καθυστερήσεις, αναστολές, πισωγυρίσματα και επιφυλάξεις. Με αποτέλεσμα η καχυποψία να περισσεύει και η ανησυχία για το μέλλον της χώρας να επανέρχεται δριμύτερη.

Οταν μετά τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών άκουσαν στις Βρυξέλλες τις πολλές επίσημες ελληνικές αναφορές για το τέλος των μνημονίων, τη μείωση των φόρων και άλλα ηρωικά, τους έζωσαν μαύρα φίδια.

Κάπου εκεί εκδηλώθηκε και η παρέμβαση Σόιμπλε, η οποία παρότι ανασκευάστηκε, έπειτα από τις πολλές δικές μας αντιδράσεις, επανέφερε επί της ουσίας με επιθετικό τρόπο ζήτημα παραμονής μας στην ευρωζώνη.

Στη συνέχεια την περασμένη Πέμπτη, με αφορμή την «παραίτηση» Θεοχάρη, άρχισαν στην κυριολεξία τα όργανα.

Η ανακοίνωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής φανέρωνε πλήρως την ανησυχία για τις ελληνικές εξελίξεις, επισημαίνοντας ιδιαιτέρως τον κίνδυνο ακύρωσης των μεταρρυθμιστικών προσπαθειών στον δημοσιονομικό τομέα.

Και βεβαίως είχε προηγηθεί η μυστική συνάντηση του Παρισιού, όπου οι κ.κ. Στουρνάρας και Παπασταύρου αντιμετώπισαν την εμμονή τόσο της κυρίας Λαγκάρντ όσο και του Πόουλ Τόμσεν στο κούρεμα του χρέους προκειμένου να εξασφαλισθεί η βιωσιμότητά του. Θέτουν όρους, προϋποθέσεις και απαιτούν συνέχεια των μεταρρυθμίσεων, ώστε να απεμπλακεί η χώρα από τον πολιτικό κίνδυνο.

Κακά τα ψέματα, η έξοδος της χώρας από την κρίση έχει πολύ δρόμο ακόμη. Οι ξένοι γνωρίζουν τις αδυναμίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος και σπεύδουν να προειδοποιήσουν για τους πολλούς κινδύνους που μας απειλούν.

Γι’ αυτό και ο ανασχηματισμός είναι κρίσιμος.

Η σύνθεση της νέας κυβέρνησης οφείλει να αποπνέει εμπιστοσύνη, να δημιουργεί βεβαιότητες για ένταση των προσπαθειών και εκπλήρωση των υποχρεώσεων.

Αν αντιθέτως δεν δημιουργεί βεβαιότητες και παραπέμπει σε αναβολές, αναστολές και χαλάρωση της οικονομικής πολιτικής, τότε ας είναι όλοι βέβαιοι πως γρήγορα θα εκδηλωθούν αμφισβητήσεις, με ό,τι αυτές συνεπάγονται.

Το καλοκαίρι είναι κρίσιμο και το φθινόπωρο δεν είναι μακριά. Αν μας βρει αποσυντονισμένους, δεν θα έχουμε καμία τύχη. Ούτε το χρέος θα ρυθμισθεί, ούτε η ζωή των πολλών ανθρώπων θα καλυτερεύσει. Και τότε η κρίση θα επανακάμψει δριμύτερη.

Με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά δεν θα υπάρχουν πολλοί πρόθυμοι όχι να μας στηρίξουν, ούτε καν να μας ανεχθούν.