Μάλιστα. Δεν ήταν τελικά ιδέα του γερμανού υπουργού Οικονομικών Σόιμπλε ο σχεδιασμός για την ενδεχόμενη έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ. Οχι, εκείνος ουδέποτε είπε κάτι τέτοιο. Απλώς, αναγκάστηκε να εκπονίσει ένα σχετικό σχέδιο επειδή κάποιος έλληνας πολιτικός του… “πέταξε”, λέει, την ιδέα! Ποιος έλληνας πολιτικός; Α, αυτό, δεν είναι δική του δουλειά να μας το πει…
Αφήνει όμως, με τα πρακτικά της ομιλίας του, να δωθεί η εντύπωση ότι πρόκειται για τον αρχηγό του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα. Ωραία μέθοδος: να δείχνεις αλλά να μη λες. Μέθοδος σύγχρονη, ευρωπαική, δημοκρατική, ηθική, υπεύθυνη και, κυρίως, αξιόπιστη. Μέθοδος των παπούδων του, με την οποιά τώρα χτίζει την Ευρώπη των ονείρων μας…
Ούτε κουκουλοφόρος να ήταν ο γερμανός υπουργός Οικονομικών. Γιατί μόνον σε αυτό παραπέμπει η συμπεριφορά του. Μιλάει, αλλά δεν μιλάει. Προκαλεί για πολλοστή φορά μεγάλη αναστάτωση, αλλά δεν λέει αυτό που έχει να πει, αν τουλάχιστον διαθέτει μια στοιχειώδη αίσθηση ευθύνης απέναντι σε έναν λαό που δοκιμάζεται τόσο σκληρά, ακριβώς με τις δικές του εντολές και, δυστυχώς, προς όφελος όχι του ίδιου του χειμαζόμενου λαού και του κράτους, αλλά της Γερμανίας.
Ομως ο γερμανός υπουργός δεν φτάνει μέχρι τέλος. Του αρκεί να σπέρνει ζιζάνια, όπως σε πλήθος περιπτώσεις έχει πράξει. Στηρίζεται βέβαια και στην ασθενή μνήμη των ανθρώπων, όπως και στο γεγονός ότι η Ελλάδα είναι στα γόνατα και δεν τολμά να τον προκαλέσει να πει αυτό που έχει να πει ολόκληρο, για να μάθουμε κι εμείς τι, κατά τον ίδιο, συνέβη.
Φυσικά, όλο αυτό είναι αξιοθρήνητο, καθώς υπάρχουν κι εκείνοι που θυμούνται. Ενώ λοιπόν ουδείς γνωρίζει αν κανείς τα είπε αυτά στον υπουργό Σόιμπλε, αμέτρητες είναι οι γερμανικές δηλώσεις πίεσης της εποχής προς την Ελλάδα με μοχλό την έξοδο από το ευρώ. Βέβαια, τότε δεν έλεγαν ότι εμείς τους το ζητήσαμε…
Επιπλέον, θυμιδία προκαλεί η “πληροφορία” που μας δίνει ότι είχε καταστρωθεί ολόκληρο ελληνικό “σχέδιο” γι αυτή την έξοδο! Αλήθεια; Από ποιους; Πότε; Πώς; Μακάρι να είμασταν σε θέση να το είχαμε πράξει! Γιατί θα μας υπολόγιζαν απείρως περισσότερο από ότι σήμερα οι “φίλοι” μας του Βερολίνου… Ομως οι ελληνικές κυβερνήσεις έτρεμαν ακόμα και να το σκεφτούν, όχι να το ετοιμάσουν ως θα όφειλαν σε ένα σοβαρό κράτος, με τη μορφή ενός εναλλακτικού σεναρίου επιβίωσης, αφού βρέθηκαν μπροστά στην καταστροφή.
Ο γερμανός υπουργός έχει πολλές φορές εκφραστεί για την ελληνική ελίτ και τις ευθύνες της και μάλιστα σκληρά. Ε, επ’ αυτού, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει κανείς μαζί του.
Ομως, από την άλλη πλευρά, σε αυτήν ακριβώς την ελίτ είναι που τελικά πάτησε για να πετύχει ότι πέτυχε πρώτα στην Ελλάδα και, μέσω αυτής, στην Ευρώπη: να εισάγει την εποχή της γερμανικής κυριαρχίας. Μια Ευρώπη που πλέον, όλο και λιγότεροι λαοί της την εγκρίνουν και την επιθυμούν, όπως δείχνουν όλα τα μέχρι στιγμής στοιχεία στην πορεία προς τις ευρωεκλογές. Τη θελει λοιπόν αυτή την ελίτ τελικά στη θέση της.
Το γιατί συμβαίνει αυτό, ο υπουργός Σόιμπλε το ξέρει καλά, καλύτερα από τον καθένα. Αφού είναι δικό του έργο, κληρονομιά του: ο ίδιος είναι ο πατέρας της διαίρεσης. Στη δική του εθνική γερμανική πολιτική οφείλεται όλο αυτό το μέγα ρεύμα αποδοκιμασίας.
Φυσικά, ο γερμανός υπουργός Οικονομικών προδήλως δεν συνειδητοποιεί ότι αυτού του είδους η άθλια προεκλογική παρέμβαση στην Ελλάδα θα φέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο για το οποίο την έκανε. Ισως μάλιστα να αποβεί και καταλυτική για τις εξελίξεις…
