Με την έκδοση του βιβλίου του δολοφόνου-τρομοκράτη Κουφοντίνα επιβεβαιώθηκαν για μία ακόμη φορά η ύπαρξη των δύο άκρων και η κυριαρχούσα ατιμωρησία.
Για την άκρα Δεξιά και την κοινοβουλευτική κατοχύρωση της Χρυσής Αυγής υπήρξε αφύπνιση, έστω και καθυστερημένα. Και με βεβιασμένες κινήσεις καταβάλλεται προσπάθεια για να εξουδετερωθεί ως εγκληματική οργάνωση υπαγόμενη στη διωκτική αρμοδιότητα της ποινικής δικαιοσύνης. Προβλήματα ανακύπτουν εν προκειμένω από το γεγονός ότι το Σύνταγμά μας δεν προβλέπει τη θέση ενός κόμματος εκτός νόμου. Εκείνο που επιτρέπεται είναι ο καταλογισμός εγκληματικών πράξεων σε κάθε έναν από τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο η επίσπευση της ενοχοποίησης όλων των βουλευτών της εγείρει το μείζον πρόβλημα ότι διώκονται απλώς επειδή ανήκουν σε ένα κόμμα αλλά ενδεχομένως δεν βαρύνονται με συγκεκριμένα εγκλήματα, όπως επιβάλλεται. Το πρόβλημα αυτό ανέδειξε η έμπειρη νομικός και βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου, η οποία αρνήθηκε να ψηφίσει την άρση της ασυλίας των υπολοίπων βουλευτών της Χρυσής Αυγής δηλώνοντας τα εξής: «Στις 3.000 σελίδες που αριθμεί το κατηγορητήριο για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής δεν υπάρχει ούτε ένα στοιχείο που να εμπλέκει ορισμένους από αυτούς. Πώς λοιπόν θα ψηφίσουμε υπέρ της άρσης της ασυλίας τους;» («Νέα», 6 Μαρτίου).
Και ενώ επιδιώκεται δικαιολογημένα η απονομιμοποίηση της Χρυσής Αυγής ως εγκληματικής οργάνωσης, το άλλο άκρο, η άκρα Αριστερά και οι δικοί της εγκληματίες, αλωνίζει ελεύθερα εξυμνώντας τα δικά της εγκλήματα ως δήθεν ελεύθερη διακίνηση ιδεών. Παραβλέπεται ότι ο Κουφοντίνας και οι συν αυτώ δεν βρίσκονται στη φυλακή για τις ιδέες τους αλλά για τις κατά συρροήν δολοφονίες που διέπραξαν. Και, δυστυχώς, ούτε καν τα θύματά τους δεν φαίνεται να γνωρίζουν ότι η εξύμνηση εγκλημάτων είναι ποινικό αδίκημα που διώκεται από τον Ποινικό Κώδικα, ο οποίος στο άρθρο 185 ορίζει ότι «όποιος δημόσια και με οποιονδήποτε τρόπο εγκωμιάζει έγκλημα που διαπράχθηκε (…) τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι τριών ετών». Πράγμα που σημαίνει ότι και το βιβλίο του Κουφοντίνα θα έπρεπε να κατασχεθεί, ο δε προλογικός υμνητής του κ. Γιαννόπουλος και οι εκδώσαντες το βιβλίο θα έπρεπε να τιμωρηθούν με φυλάκιση τριών ετών.
Αλλά στην Ελλάδα ισχύει ως δημοκρατική κατάκτηση η ατιμωρησία για κάθε παρανομούντα, ιδιαίτερα αν φέρει το φωτοστέφανο της Αριστεράς. Θεωρείται αντιδημοκρατική η επιβολή του νόμου και οι παραβάτες του ήρωες αγωνιστές. Ηδη ο Κουφοντίνας όπως και οι εκδότες αποκομίζουν και κέρδος που στάζει το αίμα των δολοφονηθέντων. Και έτσι τώρα δυσκολεύει η εφαρμογή του νόμου στην εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής από τον φόβο ότι θα ανοίξει ο δρόμος για τη δίωξη και των εγκληματιών της Αριστεράς. Και λησμονείται ότι σε μια δημοκρατία και ένα κράτος δικαίου όλοι υποχρεούνται να σέβονται τους νόμους και όλοι όσοι τους παραβιάζουν θα πρέπει να διώκονται και να τιμωρούνται όπως προβλέπει ο νόμος. Οπως ακριβώς διώκεται σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ο εγκωμιασμός του ναζισμού ή η αμφισβήτηση του Ολοκαυτώματος.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ