Πάμε γι’ άλλα!

Καλώς ή κακώς (κι εγώ πρώτος θα φωνάξω «κακώς»!..) το ΠαΣοΚ χρεώθηκε το μεγαλύτερο βάρος από τη διακομματική φαυλότητα της Μεταπολίτευσης.

Καλώς ή κακώς αλλά όποια πέτρα κι αν σηκώσεις, κάποιον Πασόκο θα συναντήσεις από κάτω.

Και δεν εννοώ μόνο τους Τσοχατζόπουλους ή την ορατή κορυφή του παγόβουνου της μεγάλης διαφθοράς.

Εννοώ επίσης (και μεταξύ άλλων) τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ που μετέτρεψαν τη ΔΕΗ σε γραφείο αναψυχής (τους) ή τους κυβερνητικούς παράγοντες που μοίραζαν χρήμα σε ανυπόστατες ΜΗΚΥΟ ή τον τυχαίο Πασόκο συνδικαλιστή που αγανάκτησε με το Μνημόνιο και έπιασε το λαθρεμπόριο πετρελαίου ή τους «κηπουρούς του Γιώργου» που νόμισαν ότι το κράτος ήταν τσιφλίκι τους.

Εννοώ όσους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο εξαργύρωναν την επιρροή και την ισχύ που τους εξασφάλιζε μια κομματική, κυβερνητική ή συνδικαλιστική θέση, αν όχι μια πολυθρόνα στην αυλή του αρχηγού.

Αντιλαμβάνομαι ότι η πικρή αυτή διαπίστωση ενοχλεί και ίσως εξοργίζει έναν ανιδιοτελή και ανεπίληπτο ψηφοφόρο του ΠαΣοΚ.

Δυστυχώς όμως πάνω στην ψήφο και την ευπιστία του οικοδομήθηκε ένα ολόκληρο σύστημα πελατειακής φαυλότητας.

Αλά εδώ που φτάσαμε δεν έχουν νόημα ούτε τα πένθη, ούτε οι συμψηφισμοί, ούτε οι αδιανόητες προφάσεις, ούτε τα ανόητα ελαφρυντικά. Οι απεγνωσμένες προσπάθειες κάλυψης ή συγκάλυψης προκαλούν απλώς θλίψη.

Εχει νόημα μόνο η ανασυγκρότηση.

Διότι αν το ΠαΣοΚ απαξιώνεται αίροντας τις αμαρτίες της τελευταίας τεσσαρακονταετίας, δεν δικαιούται να πεθάνει μαζί του και η Κεντροαριστερά, ο χώρος του «δημοκρατικού σοσιαλισμού», η «δημοκρατική παράταξη» ή όπως αλλιώς θέλετε να ονομάσετε τον πολιτικό χώρο που εκπροσωπεί.

Εναν χώρο ο οποίος άλλωστε δεν δημιουργήθηκε με το ΠαΣοΚ, ούτε προορίζεται να πεθάνει μαζί του.

Πάμε γι’ άλλα, λοιπόν.

Χωρίς τα βαρίδια αλλά με τα υγιή στοιχεία και τις καλύτερες παραδόσεις του ΠαΣοΚ. Μαζί και με πολλούς άλλους ενσυνείδητους πολίτες που δεν πήραν μέρος στο φαγοπότι.

Πάμε γι’ άλλα διότι, ούτως ή άλλως, τα γνωστά τελείωσαν. Και στην πολιτική μετά τον Επιτάφιο δεν ακολουθεί η Ανάσταση. Αυτό το νόημα έχουν οι διεργασίες στην Κεντροαριστερά εν όψει των εκλογών του Μαΐου. Κι αυτό θα σφραγίσει το αποτέλεσμά τους.