Τεράστιο λάθος η τοποθέτηση του Γιάννη Μανιάτη ως υπουργού Περιβάλλοντος. Αυτός έπρεπε να αναλάβει τον Τουρισμό. Για να μην πούμε ότι έπρεπε να του φτιάξουν νέο «υπουργείο Φαραωνικών Υποθέσεων». Ο φιλόδοξος πολιτικός ετοιμάζει το όγδοο θαύμα, ένα μνημείο που θα φαίνεται με γυμνό μάτι από τη Σελήνη (εντάξει, υπερβάλλουμε λίγο, αλλά θέλουμε να τον παινέψουμε τον άνθρωπο). Ο Γιάννης Μανιάτης θα φυτέψει τα αιολικά πάρκα των Κυκλάδων. Φιλοδοξεί δηλαδή να αλλάξει το τοπίο διά παντός σε Νάξο, Πάρο, Τήνο και Ανδρο. Θα πετύχει το ακατόρθωτο: όπου και αν σταθεί κανείς στα παραδοσιακά νησιά, θα βλέπει τα πτερύγια των γεννητριών στα βουνά.
Να το κάνουμε λιανά: κάθε αιολικό πάρκο έχει ακτίνα ορατότητας 314 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Το διευκρινίζουμε για να μη νομίσει κανείς ότι ο Μανιάτης δίνει άδεια για του μυλωνά το οικοδόμημα. Αλλο ανεμόμυλος, άλλο ανεμογεννήτρια. Να συγκρίνουμε τα μεγέθη. Οι παραδοσιακοί πέτρινοι μύλοι έχουν ύψος περίπου 7 μέτρα. Ο Λευκός Πύργος έχει ύψος 34 μέτρα. Οι ανεμογεννήτριες που θα στολίσουν τις κυκλαδίτικες βουνοκορφές θα έχουν ύψος από 80 ως 110 μέτρα και πτερύγια μήκους περίπου 50 μέτρων. Ερώτημα: και πώς θα πάει το ρεύμα από την ανεμογεννήτρια ως τον υποσταθμό; Με καλώδια, κατά προτίμηση εναέρια. Κατά μέσο όρο κάθε ανεμογεννήτρια θέλει 15 χιλιόμετρα καλώδιο. Να υπολογίσουμε και τσιμεντένια βάση μεγάλη όσο μια παραδοσιακή κατοικία. Να αναφέρουμε και δρόμο φαρδύ-πλατύ για να περνούν τα βαρέα οχήματα. Ε ρε μεγαλεία στις Κυκλάδες.
Βεβαίως, σε αυτόν τον τόπο της μιζέριας τα θαύματα δεν αναγνωρίζονται. Εμφανίζονται κάτι δήμαρχοι, κάτι Κροντηράδες και τα τοιαύτα και δεν λένε ένα «ευχαριστώ» για τα μνημεία αιολικού πολιτισμού. Εμφανίζονται κάτι οικολόγοι μέσα στην γκρίνια, οι οποίοι- άκουσον άκουσον –θέλουν και ρεύμα από τις γεννήτριες. Οι σύγχρονες ανεμογεννήτριες έχουν μια θεμελιώδη διαφορά από τους ανεμόμυλους, μια διαφορά πρακτικής φύσεως. Ο μυλωνάς μπορούσε να αποθηκεύσει το αλεύρι μέσα στον μύλο, αλλά η ενέργεια, φευ, δεν θα αποθηκεύεται. Θα μπαίνει στο δίκτυο και άμα καταναλωθεί, καταναλώθηκε. Αν όχι, χάθηκε. Αν φυσάει δέκα ημέρες και κάνει μία ημέρα άπνοια, δεν θα έχει αποθηκευτεί πουθενά το περισσευούμενο ρεύμα.
Να μην μπούμε σε κουραστικές λεπτομέρειες του τύπου αν φυσάει πάνω από 8 μποφόρ η ανεμογεννήτρια κλείνει από μόνη της και αφήνει το σύστημα στη μοίρα του. Να μην πούμε ότι όλο αυτό το θαύμα στην αλλοίωση του κυκλαδίτικου τοπίου δεν λύνει το ενεργειακό πρόβλημα των νησιών. Να μην πούμε ότι η συμμετοχή της αιολικής ενέργειας στο διασυνδεδεμένο δίκτυο της χώρας δεν μπορεί να ξεπεράσει το 5% του φορτίου. Δηλαδή, ακόμη και όταν φυσάει ιδανικός αέρας, η ηλεκτρική ενέργεια που παράγεται εξανεμίζεται. Να μείνουμε στην επένδυση. Οι ανεμογεννήτριες φέρνουν ανάπτυξη.
Τα εννέα αιολικά πάρκα που θα φυτευτούν στα τέσσερα νησιά «θα αποφέρουν περίπου 262 εκατ. ευρώ στην πραγματική οικονομία». Η διατύπωση είναι του υπουργείου Περιβάλλοντος. Μαθαίνουμε επίσης ότι για την κατασκευή του έργου θα χρειαστούν 400 εργαζόμενοι και θα δημιουργηθούν 130 θέσεις εργασίας. Τα επιχειρήματα αυτά δεν πείθουν τις τοπικές κοινωνίες. Ο Γιάννης Μανιάτης έδωσε την άδεια για την κατασκευή των αιολικών πάρκων παρά το γεγονός ότι η Περιφέρεια δεν εγκρίνει τα έργα.
Να πούμε επίσης ότι στη ρητορική που αναπτύσσεται υπέρ των αιολικών πάρκων υπάρχει και το εξής επιχείρημα: δεν θα μπουν νέες εναέριες γραμμές υψηλής τάσης. Υπάρχει δηλαδή πρόβλημα επιλεκτικής τυφλότητας, βλέπουν τους πυλώνες, αλλά δεν βλέπουν τις ανεμογεννήτριες, που είναι πολύ μεγαλύτερες.
Ας το πάρουμε απόφαση. Βρισκόμαστε σε νέο αιώνα και τα πολιτικά πρόσωπα αφήνουν το στίγμα τους. Ο Γιάννης Μανιάτης έβαλε την υπογραφή του σε ένα μεγάλο έργο, ορατό σε όλες τις Κυκλάδες. Θα μείνει στην Ιστορία, θα μνημονεύεται από τις επόμενες γενιές που θα καμαρώνουν τις βουνοκορφές με τα λευκά πτερύγια.
Τούτων δοθέντων, είναι αυθόρμητος ο χαιρετισμός: γεια σου Μανιάτη υπουργέ μου, εσύ και ο Χέοπας, κανένας άλλος!
*Δημοσιεύθηκε στο BHmagazino την Κυριακή 16 Φεβρουαρίου 2014
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
