Η απόφαση των κ.κ.Σαμαρά και Βενιζέλου να αποποιηθούν του προνομίου τους, να ορίσουν αυτοί τη σειρά εκλογής των ευρωβουλευτών και να μεταθέσουν την ευθύνη αυτή στους πολίτες,πέρα από τις αντιδράσεις που προκαλεί, κυρίως για τον αιφνιδιασμό που προκάλεσε, προσδίδει πολύ μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην κάλπη του Μαίου. Ανεξάρτητα από τις όποιες πολιτικές σκοπιμότητες μπορεί να υπάρχουν πίσω από αυτή την απόφαση, είναι προφανές ότι οι έλληνες ψηφοφόροι, έχουν στα χέρια τους τη δυνατότητα να επιλέξουν τα πρόσωπα εκείνα που θα κρίνουν ότι εξυπηρετούν καλύτερα τα συμφέροντα της χώρας στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Η απόφαση των δύο πολιτικών αρχηγών είναι προφανές ότι συνδέεται, εκτός από τις όποιες δικές τους εσωκομματικές σκοπιμότητες και με τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται στο πολιτικό σκηνικό της χώρας. Η εποχή που ένας πολιτικός αρχηγός αποφάσιζε εν λευκώ και διαμόρφωνε μια λίστα υποψηφίων με βάση τις δικά του κριτήρια και το δικό του στενό κομματικό και προσωπικό συμφέρον,ούτε μπορεί να εμπνεύσει πλέον τους πολίτες, αλλά ούτε και εξυπηρετεί τις δικές τους κομματικές ανάγκες και σκοπιμότητες.Το κλίμα απαξίας κατά του πολιτικού συστήματος που έχει διαμορφωθεί οδηγεί αναγκαστικά σε ένα περιορισμό της αρχηγικής αυθεντίας ,αλλά και σε επιλογές προσώπων που θα σηματοδοτούν αυτή την αντίληψη.
Η διαμόρφωση των ψηφοδελτίων βέβαια θα κρίνει σε σημαντικό βαθμό, αν πράγματι η απόφαση των δύο αρχηγών για καθιέρωση του σταυρού προτίμησης θα έχει και την ανάλογη συνέχεια. Ωστόσο είναι δεδομένο ότι οι πολίτες θα έχουν πολύ μεγαλύτερη δυνατότητα από το παρελθόν. Είναι στη δική τους καθοριστική ευχέρεια, να μην επιλέξουν ακόμα και αν υπάρχουν ,πρόσωπα και στελέχη που το μόνο προσόν τους είναι η κομματικής τους προϋπηρεσία ή έχουν γίνει αναγνωρίσιμα από τις κορώνες τους στα τηλεοπτικά παράθυρα,αλλά να δώσουν την προτίμηση τους σε νέους και άφθαρτους,σε υποψήφιους που έχουν καταξιωθεί στους χώρους δουλειάς τους ή για την κοινωνική προσφορά τους.Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι πολλά πολιτικά στελέχη που αποδείχθηκαν στην πορεία ανεπαρκή ή και διαφθαρμένα αναδείχθηκαν , εξελίχθηκαν με τη δική μας ανοχή και στήριξη.
Για να μην διαμαρτυρόμαστε λοιπόν για μια φορά ακόμα εκ των υστέρων, ας προσπαθήσουμε τουλάχιστον με την ψήφο μας να στείλουμε στην ευρωβουλή, αυτούς που πραγματικά αξίζουν, αυτούς που θεωρούμε ότι θα αγωνιστούν για τα συμφέροντα μας και όχι αυτούς που μας χαϊδεύουν τα αυτιά ή αυτούς που θεωρούμε απλώς πιο γνωστούς, πιο αναγνωρίσιμους. Κι ας μην ξεχνάμε ότι η ευθύνη για αυτούς που μας εκπροσωπούν είναι και δική μας.
