Επιτέλους! Επειτα από πολλές εβδομάδες αναμονής έχουμε πλέον κυβέρνηση: η Αγκελα Μέρκελ ορκίζεται σήμερα για τρίτη φορά καγκελάριος της Γερμανίας και, το κυριότερο, για πρώτη φορά ουσιαστική καγκλελάριος της Ευρώπης με την εξουσία της, ειδικά ως προς την Ελλάδα, να είναι πλέον απόλυτη. Και είναι απορίας άξιον το γεγονός ότι όταν είναι να σχηματιστεί η εδώ τοπική κυβέρνηση γίνεται τόσος ντόρος ακόμα και για τις πιο δευτερεύουσες θέσεις, ενώ τώρα που σχηματίστηκε ο πραγματικός φορέας της εξουσίας για την Ελλάδα, η ενασχόληση με το γεγονός είναι περιορισμένη και απλώς καταγραφική.
Δεν υπάρχει φυσικά κανείς που να αμφισβητεί πλέον το γεγονός ότι η πραγματική κυβέρνηση της Ελλάδας είναι εκείνη που ανέλαβε στο Βερολίνο: αυτό σημαίνει κυβέρνηση, εκείνος που αποφασίζει και ό,τι αποφασίζει, εκτελείται. Ούτε επίσης έχει απομείνει κανείς που αφελώς να πιστεύει ακόμα ότι η ηγεμονική πολιτική της Γερμανίας είναι ζήτημα της “δεξιάς” που την κυβερνούσε την προηγούμενη τετραετία.
Εκείνο που απέδειξε πέρας πάσης αμφιβολίας ο σχηματισμός της νέας γερμανικής κυβέρνησης είναι κάτι στο οποίο η παρούσα στήλη επιμένει από την πρώτη ημέρα: ότι στη Γερμανιά δεν υπάρχουν πια ιδεολογίες που να συγκρούονται μεταξύ τους: υπάρχει μία και μόνη κυρίαρχη με τεράστια υποστήριξη ιδεολογία και αυτή δεν είναι άλλη από τον γερμανικό ηγεμονισμό και την πλήρη ευρωπαική κυριαρχία του. Ηγεμονισμός που αυτή την ώρα βρίσκεται στο απόγειό του.
Αυτή η γερμανική ιδεολογία της κυριαρχίας κινεί σήμερα τα πάντα στην Ευρώπη. Και από τώρα και στο εξής έχει πια και τη “βούλα” της ευρείας γερμανικής εθνικής συναίνεσης: οι σοσιαλδημοκράτες όχι μόνον ξέχασαν όλα όσα έχουν κατά καιρούς πει για το χειρισμό της κρίσης από την Αγκελα Μέρκελ, αλλά, ακόμα και η εκλογική βάση τους επικύρωσε με τεράστια ποσοστά τη συνεργασία του κόμματος στο σχηματισμό του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού. Τίποτα απολύτως δεν άλλαξε, όπως είχε προβλεφθεί ότι δεν θα αλλάξει, εκτός αν ήθελε κανείς να κάνει προπαγάνδα, ή αν δεν είχε επαρκή δυνατότητα ανάλυσης της πραγματικότητας.
Οι γερμανοί λοιπόν έχουν το όραμά τους, είναι ενωμένοι σε αυτό και κάνουν τα πάντα για να πετύχει: αλλά αυτό που κάνουν ουσιαστικά διαλύει την κοινή Ευρώπη, διαλύοντας πρώτα τις αδύναμες χώρες της. Την ίδια ώρα που ανακοινώθηκε η σύνθεση της νέας κυβέρνησης, στη Ρώμη διαδηλωτές κατέβαζαν την ευρωπαική σημαία από το κτήριο της ευρωπαικής επιτροπής, ενώ στη Μαδρίτη γίνονταν σφοδρές συγκρούσεις με την αστυνομία για ένα νόμο τέρας που επιβάλλει έως και 30.000 πρόστιμο σε όποιον συμμετέχει σε διαδήλωση που έχει κριθεί παράνομη! Ομως οι Γερμανοί είναι ενωμένοι στη γερμανική τους ιδεολογία, την δήθεν, ψευδεπίγραφα, “ευρωπαική” και κάνουν ότι κάνουν.
Κι εμείς; Τι κάνουμε; Θα καταφέρουμε έστω και τώρα να βρούμε τη δική μας ελληνική ιδεολογία και να διαμορφώσουμε ένα αντίστοιχο ευρύτατο μέτωπο για τη σωτηρία αυτού του τόπου; Γιατί όσοι πιστεύουν ακόμα ότι η “σωτηρία” θα έρθει μέσα από την τυφλή υποταγή στη γερμανική βούληση, εξακολουθούν να μην αντιλαμβάνονται το τι πραγματικά συμβαίνει.
