Μία σειρά μεγάλης κλίμακας ασκήσεων το τελευταίο διάστημα, με κορυφαία εκείνη χθες το βράδυ στον Εβρο με πραγματικά πυρά και σε νυκτερινό περιβάλλον, ή αυτές με τις βολές φρεγατών στο Αιγίο, έδειξαν κάτι αισιόδοξο: ότι ο αμυντικός βραχίονας της χώρας, παρά τα όσα συμβαίνουν και σε τέτοια διάρκεια, ακόμα λειτουργεί με αποτελεσματικότητα και επάρκεια.
Το γεγονός αυτό έχει πολύ μεγάλη σημασία, ειδικά απέναντι σε μία Τουρκία η οποία έχει χάσει γενικώς το μέτρο, αλλά και σε μία εξαιρετικά ευμετάβλητη περιφερειακή πραγματικότητα όπως αυτή που ζούμε. Και έχει σημασία για δύο λόγους.
Πρώτον, επειδή επιτρέπει κάποια αισιοδοξία ότι δεν θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα πληροφορηθούμε ότι η χώρα έχει καταρρεύσει αμυντικά σε ενδεχόμενο προσβολής, όπως κατέρρευσε οικονομικά και το πληροφορηθήκαμε στο Καστελόριζο από τον Γιώργο Παπανδρέου. Οτι, δηλαδή, δεν θα πιαστούμε και πάλι στον ύπνο, και, μάλιστα, σε κάτι που μπορεί να έχει πολύ πιο αρνητικές και μη αναστρέψιμες καταστρεπτικές συνέπειες.
Δεύτερον, επειδή η καλή λειτουργία του αμυντικού συστήματος της χώρας είναι, ταυτόχρονα, εκτός από διασφάλιση της ακεραιότητάς της και “διαβατήριο” για μία συνολικότερη νέα τροπή των πραγμάτων, για μία νέα τοποθέτησή της στον μεταβαλλόμενο αυτό κόσμο.
Κορυφαίο και πιο σημαντικό παράδειγμα αυτής της διάστασης είναι η στρατιωτική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ που διευρύνεται διαρκώς – σε λίγες ημέρες ο υπουργός Εθνικής Αμυνας Δημήτρης Αβραμόπουλος θα βρίσκεται στο Τελ Αβιβ για να υπογράψει μία σειρά από πολύ ουσιαστικές και άμεσης ενέργειας διμερείς συμφωνίες. Εχει προηγηθεί η προετοιμασία από το ΓΕΕΘΑ και, κυρίως, έχουν πραγματοποιηθεί ήδη κοινές, ιδίως αεροπορικές, ασκήσεις και εδώ και εκεί, με πολύ θετικά αποτελέσματα.
Η συνεργασία με το Ισραήλ λοιπόν, που βρίισκεται τώρα σε εξέλιξη δεν είναι μία οποιαδήποτε απλή αμυντική συνεργασία: είναι μία στρατηγική επιλογ που όσο περισσότερο ενισχυθεί και κατστεί λειτουργική, τόσο πιο σημαντικά θα είναι τα ευρύτερα οφέλη για την Ελλάδα και την Κύπρο, σε μία εποχή που μεγάλα ενεργειακά κοιτάσματα έρχονται στο φως στις δύο χώρες αλλά και που η Αγκυρα έχει πλέον “ξεφύγει” σε κατευθύνσεις αληθινά επικίνδυνες.
Αν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις χάσουν, ελέω τρόικας, τη λειτουργική τους επάρκεια, η χώρα όχι απλώς θα μείνει εκτεθειμένη αμυντικά, αλλά, επίσης, δεν θα είναι σε θέση να λειτουργήσει και στο πλαίσιο τέτοιου είδους διμερών συμμαχικών σχημάτων που, εν προκειμένω, είναι καθοριστικής σημασίας. Γι αυτό και πρέπει πάση θυσία οι άνθρωποι αυτοί να μείνουν πλέον έξω από το χώρο της Εθνικής Αμυνας. Και θα μείνουν.
