Ολοένα και πληθαίνουν πλέον οι ενδείξεις ότι η κατάσταση τείνει να τεθεί συνολικά εκτός ελέγχου. Παρά τα όσα εξακολουθούν να λέγονται από τα επίσημα χείλη, το χάσμα με την τρόικα όχι απλώς παραμένει ανοικτό, αλλά και μεγαλώνει ακόμα περισσότερο, όχι απλώς στο καθαρά δημοσιονομικό πεδίο, αλλά και στο τεχνικό και, κυρίως, στο πολιτικό, όπου το κλίμα φορτώνει όλο και περισσότερο μέρα με τη μέρα.
Ηδη από χθες, ο διεθνής Τύπος κάνει λόγο για το ενδεχόμενο να μην έρθει καν η τρόικα στην Αθήνα. Κι όλα αυτά, στον απόηχο της πολύ κακής επαφής Μέρκελ – Σαμαρά προ ημερών στο Ευρωπαικό Λαικό Κόμμα, όπου η ελληνική κυβέρνηση έπεσε από τα σύννεφα, ως μη όφειλε, πιστεύοντας εντελώς ανεδαφικά ότι θα τύγχανε διαφορετικής αντιμετώπισης…
Εν τω μεταξύ, στο αμιγώς εσωτερικό μέτωπο, η σχέση βουλευτών – κυβέρνησης καθίσταται πλέον εκρηκτική: όχι πώς θα γίνει κάτι τελικά, ουδέποτε έγινε, αλλά, από την άλλη πλευρά τα πράγματα έχουν φτάσει στα όριά τους και ουδείς μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα αυτού που παλαιότερα ονομαζόταν «ατύχημα»…
Στο κλίμα αυτό, συμβάλλουν τα μέγιστα και διάφοροι καλοθελητές, ιδίως σύμβουλοι, τόσο του Μαξίμου όσο και του υπουργού Οικονομικών, που είναι να απορεί κανείς αν θέλουν να κάνουν καλό στην κυβέρνησή τους, ή έχουν στόχο να τα τινάξουν όλα στον αέρα…
Το χειρότερο όλων όμως είναι η ότι η ίδια η πραγματικότητα είναι που καθίσταται πλέον οριακή. Το πράγμα δεν βγαίνει – αυτό το ξέραμε -, αλλά τώρα, μόλις λίγες εβδομάδες από το πάλαι ποτέ «succes story», η κατάσταση ούτε μπορεί να κρυφτεί, ούτε καν να ωραιοποιηθεί άλλο.
Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη οδό: πρέπει το συντομότερο να αντιληφθεί ότι η χώρα βρίσκεται σε πορεία εκτροχιασμού και να αναλάβει τις πραγματικές και όχι τις ρητορικές ευθύνες της.
Οφείλει να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα κατάματα και με θάρρος. Και να προετοιμάσει τη χώρα όσο καλύτερα μπορεί, για κάθε ενδεχόμενο, ακόμα και για τις πιο αρνητικές εκπλήξεις που, όποιος δεν θέλει να κοροιδεύει τον εαυτό του, βλέπει ότι είναι πολύ πιθανό να βρεθούν μπροστά μας…
