Τις τελευταίες ημέρες η Ελλάδα έχει επιστρέψει στα τέλη του 19ου αιώνα. Με αφορμή την τοποθέτηση της βουλευτή της ΔΗΜΑΡ Μαρίας Ρεπούση σχετικά με τον τρόπο αλλά και την αναγκαιότητα της διδασκαλίας των θρησκευτικών στο Λύκειο, έχουν βγει στην επιφάνεια όλες οι αντιδραστικές ιδέες που πολλοί πίστευαν αλλά και ήλπιζαν ότι έχουν ξεριζωθεί από την Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Δυστυχώς όμως η τοποθέτηση του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, κ. Άνθιμου στον ΒΗΜΑFM μας επανέφερε σε εκείνα τα χρόνια όπου η ελληνική Παιδεία είχε κυριευτεί από τις σκοταδιστικές ιδέες της ορθοδόξου εκκλησίας. Συγκεκριμένα δήλωσε για τα λεγόμενα της Μ. Ρεπούση ότι:
«Είμαι βέβαιος ότι με την τάση που έχει θα προχωρήσει και σε άλλα. Είπε πρώτον για τα θρησκευτικά, δεύτερον για τα αρχαία ελληνικά, τρίτον για το «συνωστισμό». Λέει ακόμη να επανέλθει το μάθημα της Βιολογίας στο λύκειο. Ξέρετε γιατί; Διότι την ενδιαφέρει η Δαρβίνειος θεωρία. Ε, θα συγκρουστούμε.»
Η άρνηση της θεωρίας του Δαρβίνου είναι μια πάγια θέση της Εκκλησίας. Είναι γνωστό ότι από την ημέρα, το μακρινό 1859, όπου δημοσιεύτηκε «Η καταγωγή των ειδών» και το 1871 που κυκλοφόρησε το έργο «Η καταγωγή του ανθρώπου» η Χριστιανική Εκκλησία έχει κάνει τα πάντα για αμφισβητήσει την εγκυρότητά της.
Στις ΗΠΑ επιχειρήθηκε επανειλημμένα να υποκατασταθεί η θεωρία της εξέλιξης από την «επιστήμη της δημιουργίας», η οποία με επιστημονικό τρόπο προσπαθεί να τεκμηριώσει τα λεγόμενα στη Βίβλο.
Το 1981 μάλιστα στην Πολιτεία Αρκάνσας των ΗΠΑ δημοσιεύτηκε νόμος με τον οποίο οι δύο θεωρίες έπρεπε να διδάσκονται ως ισοδύναμες στα σχολεία.
Στην Ελλάδα είχαμε τα περίφημα «αθεϊκά» του Βόλου, το 1910-11, όταν Ιεράρχες σε συνεργασία με πολιτικούς διέκοψαν την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που είχε ξεκινήσει στο Παρθεναγωγείο του Βόλου από τους κορυφαίους έλληνες δημοτικιστές με επικεφαλής τον Δελμούζο.. Η αιτιολογία της παραπομπής σε δίκη των υπευθύνων δεν διαφέρει σε τίποτα από τα λόγια του Καλλίνικου που παραθέσαμε παραπάνω, έναν ακριβώς αιώνα μετά: «κατά διαφόρους εποχάς από του Σεπτεμβρίου 1908 μέχρι τέλους Μαρτίου 1911 εν Βόλω, Λαρίση και ιδίως εν τω Εργατικώ Κέντρω και τω Ανωτέρω Παρθεναγωγείω Βόλου, προσεπάθησαν διά ζώσης, διά διδασκαλίας και δι’ εντύπων φυλλαδίων να ελκύσωσι προσηλύτους εις λεγόμενα θρησκευτικά δόγματα, τουτέστι την αθεϊαν, με τα οποία ενεργούμενα είναι ασυμβίβαστος η διατήρησις της πολιτικής τάξεως, διδάσκοντες ότι δεν υπάρχει Θεός (…), ότι ο άνθρωπος εδημιουργήθη υπό πιθήκων, ότι ο Θεός είναι ένα αγγούρι (κλπ)».
Στη δίκη που ακολούθησε αθωώθηκαν όμως πέρασαν πολλά χρόνια για να αρχίσει να διδάσκεται η θεωρία της εξέλιξης στα ελληνικά σχολεία.
Οι ορθόδοξοι φομενταλιστές εξεγέρθηκαν και το 1984 εναντίον του σχολικού βιβλίου «Ιστορία του Ανθρώπινου Γένους» του Γ. Σταυριανού που τελικά κατάφεραν να αποσυρθεί στην αρχή της δεκαετίας του ΄90, παρά τις όποιες χλιαρές όμως προσπάθειες του τότε υπουργού Παιδείας Απ. Κακλαμάνη.
Δημιουργώντας διάφορα σωματεία όπως τον Σύνδεσμο Επιστημόνων Πειραιώς, υπό την αιγίδα του Μητροπολίτη Πειραιώς Καλλίνικο και έχοντας στενή σχέση με εθνικιστικά σωματεία όπως το περίφημο «Δίκτυο 21» προσπαθούσαν να περάσουν την πίστη στις γραφές κάτι που οδηγεί τη χώρα πολλούς αιώνες πίσω.
Δυστυχώς η ελληνική κεντροαριστερά που κυβέρνησε τόσα χρόνια τη χώρα και η ελληνική διανόηση στην οποία κυριαρχούσε η Αριστερά δεν μπόρεσαν να μπολιάσουν τα ελληνικά σχολεία με τις ιδέες της αναγέννησης, χαμένες και τρομοκρατημένες μπροστά στο κόστος που νόμιζαν ότι θα είχε η όποια αντίθεσή τους στις θέσεις της ελληνικής εκκλησίας.
Ελάχιστοι ήταν αυτοί που έθεταν τα θέματα αυτά στα μεταπολιτευτικά χρόνια, με πρωτοπόρο το μικρό κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς το ΚΚΕες, το οποίο πλήρωσε τις επιλογές του.
Σήμερα δυστυχώς στα χρόνια της κρίσης η αντίδραση, η μισαλλοδοξία και η φασιστική νοοτροπία βρίσκουν πρόσφορο έδαφος και σηκώνουν και πάλι κεφάλι. Αντί η ελληνική κοινωνία να κοιτάξει μπροστά και να ψάξει να βρει τις απαντήσεις για την διέξοδο από την οικονομική κρίση στην Επιστήμη, στην έρευνα και στην ανοιχτή Παιδεία, αφήνει τις σκοταδιστικές ιδέες να την κυριεύουν.
Κάτι που συνιστά όμως και ευθεία απειλή και για τη Δημοκρατία.