Του το είπε η Τρόικα; Το σκέφτηκε μόνος του; Το σχεδιάζει η κυβέρνηση; Εγιναν όλα αυτά μαζί; – το πιο πιθανό… Όπως και να χει, ο υφυπουργός Ανάπτυξης Θ. Σκορδάς έριξε στο τραπέζι μία πρόταση – «βόμβα» για την απελευθέρωση των πλειστηριασμών ακινήτων, την οποία και… απέσυρε αμέσως μετά. Συμπέρασμα; Προφανώς, οι πλειστηριασμοί έρχονται. Όμως, αν κάτι τέτοιο συμβεί, δεν θα αφορά μόνον τα σπίτια που κινδυνεύουν να χαθούν. Θα αφορά και την ίδια την κυβέρνηση…

Από το ξεκίνημα της κρίσης μέχρι σήμερα, το συνολικό σχεδόν βάρος έχει πέσει, και, παρά τις ρητορείες, εξακολουθεί να πέφτει, στα πιο αδύναμα στρώματα. Η πολιτική της υπερφορολόγισης μισθωτών και συνταξιούχων εξακολουθεί ακάθεκτη μέχρι αυτή τη στιγμή, δίπλα δίπλα με την πολιτική της συρρίκνωσής των μισθών και των συντάξεών τους. Η αποτυχία στη μείωση του κράτους είναι απόλυτη, όπως είναι και στις αποκρατικοποιήσεις, αλλά, κυρίως, στην αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής. Πέρασαν τέσσερα σχεδόν χρόνια και σε όλα αυτά δεν έχει γίνει απολύτως τίποτα – το ίδιο άλλωστε συμβαίνει και με τις επενδύσεις. Για την ανεργία, ούτε λόγος να γίνεται…

Με άλλα λόγια, η «επιτυχία» της προσαρμογής εξακολουθεί να είναι ευθέως ανάλογη της γενικευμένης εσωτερικής πτώχευσης: κανένας άλλος παράγοντας δεν έχει «συμβάλλει» σε αυτή την πολυδιαφημισμένη αυτή «επιτυχία», στην οποία φυσικά και δεν πιστεύουν ούτε εκείνοι που καθημερινά την επικαλούνται.

Τώρα, η απειλή των μαζικών κατασχέσεων, όταν πραγματοποιηθεί, θα συνιστά μία ακόμα ποιοτική διολίσθηση σε αυτή την αδιέξοδη πορεία. Και καλά θα κάνουν οι κυβερνώντες να σκεφτούν επιτέλους να δώσουν και μία μάχη που θα την κερδίσουν αληθινά και όχι στα λόγια: αν κάτι τέτοιο συμβεί, ίσως να είναι η μοιραία σταγόνα. Όχι μόνον η κοινωνία, αλλά ούτε η κυβέρνηση θα αντέξει τους πλειστηριασμούς. Τα ήδη ουκ ολίγα προβλήματά της, θα γίνουν αξεπέραστα αν επιλέξει αυτή την οδό.

Στην ουσία, αν δεν κάνει αληθινά πίσω σε αυτό το θέμα, η κυβέρνηση θα βγει η ίδια σε πλειστηριασμό. Μπορεί ο κ. Σκορδάς να έχτισε ένα ολόκληρο ιδεολόγημα για την προστασία της αξίας της κατοικίας μετά από… 15 χρόνια για να νομιμοποιήσει την απελευθέρωση των πλειστηριασμών, όμως, κάποιος πρέπει να του πει ότι αυτά είναι εκτός πάσης πραγματικότητας όταν εκατομμύρια νοικοκυριά αδυνατούν να τα βγάλουν πέρα μήνα με το μήνα και φως δεν έρχεται από πουθενά. Οσο για την επίκληση των συγκριτικών στοιχείων με την Ισπανία, ας μην παρηγορούν κανέναν: η πραγματική, συνολική συμπίεση της ελληνικής οικογένειας είναι μακράν μεγαλύτερη από την αντίστοιχη σε οποιαδήποτε άλλη χώρα της Ευρώπης.

Ας βρουν επιτέλους οι κυβερνώντες το δρόμο να στηρίξουν αλλιώς αυτό το τραγικό «success story» κι ας μην φαντάζονται ότι οι αντοχές της κοινωνίας παραμένουν ανεξάντλητες. Κάνουν λάθος. Και ας καταλάβουν επιτέλους ότι οδηγούν οι ίδιοι την ελληνική κοινωνία στα πολιτικά άκρα, με την αδυναμία τους να την προστατεύσουν.