Eκεί, κοντά στο 1980 ο Εντουαρντ Ρόζενταλ, ένας αριστερός αμερικανός συγγραφέας έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής για όσα έγραφε περί μαζικής κουλτούρας και ιδιαιτέρως για τις επικρίσεις του στους δημιουργούς του Χόλιγουντ.
Τα έργα του είχαν μεταφρασθεί από το Βιβλιοπωλείο της Σύγχρονης Εποχής και συχνά αποτελούσαν αντικείμενο έντονης διαμάχης μεταξύ των πολιτικοποιημένων φοιτητών στις πανεπιστημιακές σχολές.
Ο Ρόζενταλ αντιμετώπιζε το Χόλιγουντ ως τον κρισιμότερο ιδεολογικοπολιτικό μοχλό του καπιταλιστικού συστήματος.
Ιδιαίτερα σφοδρή ήταν η κριτική του εναντίον του Στήβεν Σπίλμπεργκ για την επιτυχημένη σειρά ταινιών «Τα σαγόνια του καρχαρία». Κατηγορούσε τον σκηνοθέτη ότι καλλιεργεί τη μαζική κουλτούρα του φόβου, η οποία απορροφάται από τις μάζες και καθίσταται κυρίαρχη σε όλες τις εκδηλώσεις της κοινωνικής ζωής.
Απέδιδε μάλιστα δόλο στον συγκεκριμένο σκηνοθέτη και σε άλλους βέβαια ότι με τα έργα τους στοχεύουν στη »φθορά των συνειδήσεων», ώστε να αποχαυνώσουν και να ακινητοποιήσουν την εργατική τάξη και εντέλει να την υποδουλώσουν.
Παρά τα πύρινα άρθρα και τις πολλές καταγγελίες του Ρόζενταλ, «Τα σαγόνια του καρχαρία» και άπειρες ακόμη χολιγουντιανές ταινίες έζησαν μέρες δόξας στις κινηματογραφικές αίθουσες παντού στον κόσμο, γιατί απλούστατα άρεσαν στο ευρύ κοινό.
Οι σκέψεις αυτές ήλθαν στο νου διαβάζοντας την πολεμική του κ.Τσίπρα αδιακρίτως κατά των ΜΜΕ.
Τα αντιμετωπίζει ως μέγιστα κακά, ως βάση όλων των δεινών.
Ωστόσο παραβλέπει δύο βασικά πράγματα. Πρώτον, ότι ο κόσμος τα βλέπει, τα παρακολουθεί, παρ’ότι πολλοί έχουν εκφρασθεί με τα χειρότερα λόγια εναντίον τους. Και δεύτερον, ότι πλέον υπάρχουν άπειρες επιλογές.
Λαθεύει σήμερα όποιος μιλάει για μονοπώλιο της ενημέρωσης. Σε εποχές ανοιχτών πηγών, στον καιρό των social media, ο καθένας βρίσκει ότι θέλει, όπου θέλει. Δεν υπάρχουν κλειδιά στην ενημέρωση, ούτε κλειδοκράτορες.
Όσες δυνατότητες έχουν οι εκδότες, οι καναλάρχες και οι εφημερίδες άλλες τόσες έχουν τα κάθε λογής ηλεκτρονικά δίκτυα και media.
Ειδικά οι νεότερες γενιές έχουν άπειρες δυνατότητες πρόσβασης σε πηγές ενημέρωσης, χωρίς να υπολογίζουμε την δική τους διαδραστική ενημέρωση, χωρίς διαμεσολαβητές και ενδιάμεσους τρίτους.
Οι συνθήκες ανταγωνισμού είναι πρωτοφανείς και ίσως μοναδικές από την εποχή ανακάλυψης της Τυπογραφίας.
Επί της ουσίας ο κ.Τσίπρας δεν είναι επαρκώς ενημερωμένος για τα θέματα της ενημέρωσης, του Τύπου και των ΜΜΕ. Ομιλεί με όρους άλλους εποχών.
Αντί λοιπόν να επιτίθεται σε ανεμόμυλους μπορεί κάλλιστα να αξιοποιήσει τις τεχνολογικές δυνατότητες για να προωθήσει τα κηρύγματά του.
Τα πρόβλημα στην περίπτωσή του δεν είναι τα μέσα, αλλά το μήνυμα που εκπέμπει.
Μήπως θέλει το μήνυμα και η πρότασή σας κ.Τσίπρα περισσότερη επεξεργασία; Τα ΜΜΕ και να ήθελαν δεν θα μπορούσαν να το «τρέξουν» έτσι όπως είναι…
