Είναι σχεδόν αδύνατον να απαντώ σε κατά καιρούς σημαντικά ερωτήματα ή και σοβαρό αντίλογο των αγαπητών αναγνωστών μου. Συνήθως περιορίζομαι σε απευθείας απαντήσεις με επιστολές μου. Εκρινα όμως ευρύτερου ενδιαφέροντος τα όσα ακολουθούν από τον κ. Στέφανο Κοκολάκη:
«Αναφέρομαι στο άρθρο σας «Πώς προέκυψε το διεφθαρμένο κράτος», στο «Βήμα της Κυριακής» 15ης Απριλίου. Γράφετε, ολόσωστα, ότι «προέκυψε από το πελατειακό σύστημα με το οποίο κυβερνάται η χώρα», «της προτίμησης των δικών μας παιδιών (προφανώς των εκάστοτε κυβερνώντων, υπουργών, δημάρχων, προέδρων ΔΕΚΟ κ.λπ.), «για να προσληφθεί η κομματική πελατεία, και μάλιστα κατά προτίμηση της Αριστεράς». Και η απορία μου είναι: αν η κομματική πελατεία ήτανε οι αριστεροί, τότε ποιοι ήτανε οι διορίζοντες: η ΝΔ και το ΠαΣοΚ που κυβερνούσαν ή τα αριστερά κόμματα; (Εξαιρούνται οι δημοτικοί άρχοντες, οι οποίοι είναι όλων των αποχρώσεων). Πάντως, η Αριστερά δεν κυβερνούσε. Εκανε όμως κακή αντιπολίτευση (δες Pirelli/ Πάτρα, κλείσιμο λιμανιών, πλακάτ στην Ακρόπολη, ορυχεία χρυσού στη Χαλκιδική τώρα και πολλά άλλα). Αν πράγματι διορίζανε κατά προτίμηση τους αριστερούς, γιατί το κάνανε;».
Συνοπτικά απαντώ: Το ότι διορίζονταν και διορίζονται στο Δημόσιο, στους ΟΤΑ και στις ΔΕΚΟ ουκ ολίγοι αριστεροί προκύπτει εν πρώτοις στις κατά καιρούς αρχαιρεσίες των συνδικαλιστικών οργάνων, όπου τα αριστερά κόμματα αθροιστικά εμφανίζονται συνήθως με πολύ μεγάλη δύναμη. Γίνονταν άραγε αριστεροί μόλις διορίζονταν;
Το ότι οι κυβερνήσεις του ΠαΣοΚ, διόριζαν κυρίως αριστερούς ήταν συνεπές προς την προσπάθεια του κόμματος να κάνει δικούς του όλους, ει δυνατόν, τους «συντρόφους» από την Αριστερά. Ενδεικτικά υπενθυμίζω ότι ανέδειξε ακόμη και τον αρχιστράτηγο του «Δημοκρατικού Στρατού» Μάρκο Βαφειάδη σε δικό του βουλευτή Επικρατείας. Τα αριστερά κόμματα, άλλωστε, κατηγορούσαν το ΠαΣοΚ ότι χρησιμοποιεί τη δική τους συνθηματολογία και έτσι εξαγοράζει αριστερές συνειδήσεις προσφέροντας συχνά και υψηλές θέσεις, ηγεμονικά αμειβόμενες. Ο συναγελασμός του ΠαΣοΚ με τις «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» (κατά την ορολογία της εποχής) μεταφραζόταν και σε διορισμούς και ρουσφέτια προς τους συντρόφους της Αριστεράς. Μη λησμονούμε ότι, καθώς έχει εγκαθιδρυθεί στο DNA της ελληνικής κοινωνίας η πεποίθηση πως καλόν είναι ό,τι είναι αριστερό, οι εκάστοτε κυβερνήσεις, ακόμη και της ΝΔ, συχνά ικανοποιούσαν αιτήματα αριστερών, ώστε να εξασφαλίζουν την αριστερόθεν καλήν μαρτυρίαν. Μη μας διαφεύγει ότι στον χώρο της διανόησης, της δημοσιογραφίας και των πολιτιστικών δραστηριοτήτων κυριαρχεί η Αριστερά και συνεπώς καταδικάζεσαι συχνά σε αφάνεια ή χλευάζεσαι αν δεν είσαι ή δεν δείχνεις ότι είσαι τέκνον της, έστω κι αν ψηφίζεις ΝΔ. Επίσης, θεωρείται εθνικό έγκλημα αν κάνεις αντικομμουνιστική κριτική. Στηλιτεύεσαι ως φασίστας. Ο ερυθρός φασισμός αντίθετα αλωνίζει ανεξέλεγκτος.
Επισημαίνω επίσης ότι το πελατειακό σύστημα ισχύει για όλα τα κόμματα και όχι μόνο για τα κυβερνώντα. Απόδειξη ότι σφάζονται δημόσια μεταξύ τους τα τρία συγκυβερνώντα ποιο θα διορίσει σε θέσεις ευθύνης δικά του παιδιά.
Να προσθέσω ακόμη ότι στις μονοπωλιακές ΔΕΚΟ, όπου η ισχύς των συνδικάτων είναι κυρίαρχη, το πελατειακό σύστημα λειτουργούσε συχνότατα υπέρ των δικών τους παιδιών και ακολουθούσε η κομματική πελατεία. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στον χώρο της τοπικής αυτοδιοίκησης, όπου προτεραιότητα στους διορισμούς έχουν συχνότατα οι συγγενείς και φίλοι, ακόμη κι αν ανήκουν σε άλλα κόμματα από εκείνο που υποστήριξε την εκλογή του δημάρχου. Αλλωστε, προς τι η απορία; Το ίδιο ακριβώς δεν έκαναν και δεν κάνουν οι εκάστοτε αρχηγοί κομμάτων και οι εκάστοτε πρωθυπουργοί; Πώς αλλιώς προέκυψαν οι οικογενειακές δυναστείες των πολιτικών μας;
jmarinos@tovima.gr
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
