Το οδυνηρό πάθημα της Κύπρου φαίνεται ότι δεν έγινε μάθημα για ένα μέρος του ελληνικού πολιτικού συστήματος, που επιμένει να θεωρεί τον τυχοδιωκτισμό ως αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτικής του παρέμβασης. Και δεν μιλάμε για κάποια περιθωριακά και μονίμως ανερμάτιστα κόμματα στιλ Καμένου,αλλά για την αξιωματική αντιπολίτευση που επιμένει να πολιτεύεται με μια αντιφατική και λαϊκίστικη συμπεριφορά, αδιαφορώντας για τις συνέπειες που έχει.
Η κρίση της Κύπρου ανέδειξε σε όλο της το μεγαλείο τον ευκαιριακό τρόπο με τον οποίο αντιδρά η ηγεσία του.Μετα από μια προσπάθεια γεφύρωσης του χάσματος με την Ευρώπη, με τα ταξίδια Τσίπρα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ ανέκρουσαν και πάλι πρύμνα ,επενδύοντας στην οργή, την αγωνία και τα αντιευρωπαϊκά – αντιγερμανικά για την ακρίβεια,- σύνδρομα ενός μέρους της κοινής γνώμης. Επένδυσαν μέχρι εκεί που δεν παίρνει άλλο στο ‘»Όχι» της κυπριακής Βουλής και μόλις διαψεύστηκαν από τις δραματικές εξελίξεις άρχισαν τις αντιευρωπαϊκές πιρουέτες και τις κατηγορίες περί ευρωπαίων γκάνγκστερ… Με αποκορύφωμα τη χθεσινή δήλωση του εκπροσώπου του κόμματος, ότι το ευρώ δεν είναι πανάκεια… Τροφοδότησαν και τροφοδοτούν ακόμα μια αποδεδειγμένα ψευδή προοπτική περί ρωσικής βοήθειας, αγνοώντας συμφέροντα, συμμαχίες και γεωστρατηγικές επιδιώξεις.Ενώ ήταν το μόνο, ίσως, ελληνικό κόμμα πλην ΚΚΕ που είχε ως βασικό στοιχείο του προγράμματος του τη φορολογία του πλούτου και ιδιαίτερα των καταθέσεων, θεώρησε ως αιτία πολέμου τη φορολογία των υψηλών καταθέσεων στην Κύπρο των ρώσων ολιγαρχών και των υπόλοιπων μεγαλοκεφαλαιούχων.Επένδυσε μάλιστα στη διάσωση των τραπεζών, που μέχρι τώρα τις κατηγορούσε ότι δεν κάνουν τίποτε άλλο από το να απομυζούν τα λεφτά του κοσμάκη και να στραγγαλίζουν τις επιχειρήσεις, με φληναφήματα περί δανείου 2 δις από τα άδεια ελληνικά ταμεία… Μια ανερμάτιστη και λαϊκίστικη πολιτική σε όλο της το μεγαλείο, από ένα κόμμα, που φιλοδοξεί να αποτελέσει μάλιστα την εναλλακτική κυβερνητική λύση σε μια χώρα ,που βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας.
Και το κερασάκι στην τούρτα ήταν βέβαια η συμμαχία που προωθεί με τούς τυχάρπαστους ακροδεξιούς Ανεξάρτητους Έλληνες του κ.Καμένου, για να σώσουν την Κύπρο και την Ελλάδα… Εν ονόματι μιας αντιμνημονιακής συμμαχίας συμπόρευση με το κόμμα του ψεκάσματος και των υδατανθράκων… Το περίεργο είναι ότι δεν βρέθηκε κανείς από αριστερούς προοδευτικούς διαννοούμενους που έχουν πλαισιώσει τον κ.Τσίπρα στην πορεία του προς την κατάληψη της εξουσίας, να ψελλίσει κάτι για αυτή την ανορθόδοξη επιλογή. Όλοι αυτοί που έβγαζαν αφρούς για τη συμμετοχή του κ.Καρατζαφέρη και του ΛΑΟΣ στην τρικομματική κυβέρνηση μετά τη φυγή Παπανδρέου,που μιλούσαν για νομιμοποίηση της ακροδεξιάς, τώρα ποιούν την νήσσα… .Δεν λέω θεμιτή η κατάληψη της εξουσίας, θετική η σκληρή κριτική σε μια κυβέρνηση που παραπαίει,αλλά υπάρχουν και κάποια όρια στον τυχοδιωκτισμό και στο δόγμα που κυριαρχεί στην αριστερά, ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα….
