Η τρόικα άργησε μια μέρα: το ραντεβού με τον πρωθυπουργό μετατέθηκε κατά 24 ώρες, καθώς προσέγγιση από προχθές το βράδυ, δεν διαφαινόταν. Δεν είναι κακό – κάθε άλλο. Αρκεί να μην είναι «θεατρικό»: αν η τρόικα επιμείνει, που θα επιμείνει, αυτό το ραντεβού ας καθυστερήσει κι άλλο. Και εν ανάγκη, ας μη γίνει. Είναι καλύτερα να μη γίνει, παρά να καταλήξει σε μια νέα άτακτη ελληνική υποχώρηση.
Το είπαμε και χθες, ας το ξαναπούμε και σήμερα: βρισκόμαστε σε πόλεμο. Και πόλεμος χωρίς διακινδύνευση, δεν υπάρχει. Τώρα που τα παραμύθια περί δήθεν «αλληλεγγύης» επιτέλους δεν πείθουν πια κανέναν, τώρα που ουδείς θρέφει άλλο αυταπάτες για πρόγραμμα που δήθεν μπορεί να βοηθήσει τη χώρα, τώρα που όλες οι αντοχές και οι δυνάμεις του πληθυσμού έχουν εξαντληθεί και που απειλείται έκρηξη, τώρα είναι η στιγμή για να υπάρξει μια de facto ουσιαστική, αληθινή ελληνική επαναδιεκδίκηση.
Αυτή τη στιγμή, τα ταμειακά διαθέσιμα της χώρας επιτρέπουν μια στοιχειώδη ανάσα, έστω και μερικών μηνών. Στο διάστημα αυτό, η Γερμανία τρέμει το τι πρόκειται να συμβεί στην Ιταλία: θα υπάρξει κυβέρνηση; Θα γίνουν νέες εκλογές; Την ίδια στιγμή, όλος ο νότος πλέον βράζει. Με αυτά τα δεδομένα, στο Βερολίνο ή στις Βρυξέλλες ουδείς πρόκειται να πάρει το ρίσκο να επιτεθεί στην Ελλάδα που κοντεύει πια κυριολεκτικά να διαλυθεί, αν αυτή αποφασίσει να προστατεύσει τον εαυτό της από τη βύθιση στο χάος των απαιτήσεων.
Το τοπίο σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνο πριν από μερικούς μήνες: η καταστροφή έχει βαθύνει πολύ περισσότερο και τα αίτιά της είναι πολύ πιο κατανοητά σε πολλές χώρες της ένωσης και ακόμα περισσότερους λαούς που στην ελληνική οδύσσεια βλέπουν και το δικό τους μέλλον. Την ίδια στιγμή, η Ελλάδα έχει ανοίξει, επιτέλους, τη μεγάλη ενεργειακή – γεωπολιτική συζήτηση η οποία ενισχύει σημαντικά τη θέση της. Υπάρχει και νέα ατζέντα.
Αλλά κι αν ακόμα οι θερμοκέφαλοι του Βερολίνου πάρουν τελικά αυτό το ρίσκο μέσα στην παραζάλη του ηγεμονισμού τους, αν δηλαδή αρχίσουν πάλι το παραμύθι για την ελληνική έξοδο, η αναταραχή που θα προκληθεί και στην Ευρώπη και διεθνώς θα είναι τέτοια, που πολύ δύσκολα θα μπορέσουν να επιβάλλουν πια τις θέσεις τους. Ας πουν τώρα, όπως είναι τα πράγματα, ότι απειλούν την Ελλάδα με έξοδο. Θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα. Ούτε καν μέσα στο Εurogroup δεν θα βρουν επαρκείς συμμάχους γι αυτό.
Οι Γερμανοί βλέπουν το τερατώδες οικοδόμημα που εδώ και τρία χρόνια χτίζουν με τη διαχείριση της κρίσης χρέους να βρίσκεται σήμερα στην πιο ευάλωτη στιγμή του. Οι Βρυξέλλες τρέμουν μαζί τους. Πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε ότι η αποσταθεροποίηση καραδοκεί γι αυτούς περισσότερο ίσως απ’ ότι για την Ελλάδα, που, έτσι κι αλλιώς, παρά τα όσα τερατολογικά λέγονται, δεν έχει πια να χάσει πολύ περισσότερα από όσα έχει ήδη χάσει. Αντίθετα, αν αντιδράσει, είναι η στιγμή που μπορεί να επιβάλλει, επιτέλους, κάποιες στοιχειώδεις έστω βελτιώσεις στο καταστροφικό πρόγραμμα που της έχει επιβληθεί.
Ας μην επέλθει λοιπόν συμφωνία. Ας φύγουν άπρακτοι αυτή τη φορά οι άνθρωποι της τρόικας κι ας γυρίσουν στην έδρα τους. Ας συντάξουν αρνητική έκθεση. Κι ας πάει αυτή η έκθεση στο Εurogroup. Κι εκεί, ας ετοιμαστεί η Ελλάδα για μια μεγάλη σύγκρουση, στην οποία, πλέον, δεν θα είναι μόνη της. Άλλη λύση, δεν υπάρχει: αν υποχωρήσει η Ελλάδα κι αυτή τη φορά, υπογράφει την οριστική καταδίκη της.
