Την ταρίχευση του εκλιπόντος Προέδρου της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, ανακοίνωσε ο εκτελών χρέη Προέδρου, Νίκολα Μαντούρο.
Η ταρίχευση είναι η τέχνη της διατήρησης του σώματος μετά θάνατον. Γνωρίζουμε όλοι ότι η ταρίχευση αναδείχθηκε στην αρχαία Αίγυπτο σε μεγάλη τέχνη και έγινε μέρος της νεκρικής κοσμοθεωρίας της.
Η απόφαση της ταρίχευσης του Τσάβες, αιώνες μετά από τις αρχέγονες κοινωνικές καταβολές, έρχεται να μας θυμίσει ότι στην εποχή της κυριαρχίας της τεχνικής, ο ανορθολογισμός παραμένει ζωντανός. Την ίδια στιγμή που κρατάμε, κυριολεκτικά, στα χέρια μας τους θαυμαστούς καρπούς της τεχνικής έκρηξης, δηλαδή των εφαρμογών του ορθού λόγου, ο ανορθολογισμός, όχι μόνο ως έκρηξη του συναισθήματος αλλά και ως μυστικιστική έκσταση, διαπερνά τις σύγχρονες κοινωνίες.
Η απόφαση της ταρίχευσης ενός πολιτικού ηγέτη, αποτελεί μια ανορθολογική προσπάθεια κατανίκησης του χρόνου. Είναι η εναντίωση στη φθορά. Είναι η αδυναμία συμφιλίωσης με το φθαρτό. Είναι η διεκδίκηση της αιωνιότητας. Η μαγική μεταμόρφωσή του.
Ο πολιτικός αυτός πρωτογονισμός απορρέει από την θρησκευτικού και θρησκοληπτικού τύπου πεποίθηση, ότι ο ηγέτης, ως εκφραστής της ιστορικής αλήθειας, είναι πέρα από τον ιστορικό χρόνο. Άρα και οι ιδέες του παντοδύναμες και αιώνιες, όπως και ο ίδιος.
Κάθε εξουσία που διεκδικεί μέσα από την αδιάπτωτη διατήρηση της πολιτικής μνήμης ενός νεκρού την αιωνιότητα, απεργάζεται την υποδούλωση του λαού. Όσοι, συνεπώς, προσέρχονται στην ταρίχευση, προσέρχονται στη θρησκευτική λογική της αιώνιας και αναλλοίωτης αλήθειας, άρα και της καθολικής εξουσίας.
Ο ανορθολογισμός, σκοτεινός, πολυπρόσωπος, αρχέγονος και ενστικτώδης, μας απειλεί σαν θηρίο της Αποκάλυψης.
Σε κάθε χρόνο και κάθε τόπο, η εναντίωση σε κάθε πολιτική θρησκοληψία, δηλαδή η υπεράσπιση του ορθού λόγου, δεν είναι μόνο υπεράσπιση της πολιτικής. Είναι υπεράσπιση του ανθρώπου, των δικαιωμάτων και της ελευθερίας του.
