Τα γεγονότα των τελευταίων ημερών σοκάρουν διπλά. Η εικόνα των εικοσάχρονων με τα καλάσνικοφ τρομάζει και μαζί συγκλονίζει. Στη θέα των όπλων ο καθείς χάνει τη λαλιά του.Πολύ περισσότερο όταν τα όπλα κρατούν αμούστακα παιδιά, που πριν καν γνωρίσουν τη ζωή παίζουν μαζί της θανατερό παιγνίδι.
Η σύγχρονη Ελλάδα είναι φιλήσυχη ,ουδέποτε συμφιλιώθηκε με τέτοιες εικόνες ακραίας βίας. Γι’αυτό και δεν το συζητάει, στέκεται απέναντι στο έγκλημα, δεν συγχωρεί, ούτε συμβιβάζεται με αυτό.
Την ίδια στιγμή,ωστόσο, τα μαυρισμένα μάτια επίσης τρομάζουν.Πολύ περισσότερο όταν υπάρχουν υπόνοιες ότι οι νεαροί ληστές κακοποιήθηκαν μετά τη σύλληψή τους.
Στη Δημοκρατία μας η Αστυνομία που δρα για την πρόληψη και την καταπολέμηση του εγκλήματος τιμάται. Η Αστυνομία που δέρνει αδιακρίτως στα κρατητήρια δεν τιμά κανένα. Αντιθέτως εξοργίζει και προκαλεί τα πλήθη.
Με άλλα λόγια όσο σοκάρουν οι αμούστακοι ληστές με τα καλάσνικοφ ,άλλο τόσο σοκάρουν και τα μαυρισμένα μάτια.
Ο διχασμός δυστυχώς παραμονεύει γι’ ακόμη μια φορά. Ειδικά στο παρόν εύθραυστο οικονομικό, κοινωνικό και πολιτικό περιβάλλον, τέτοια γεγονότα μπορεί να αποβούν μοιραία.
Η Δημοκρατία είναι πολίτευμα που δεν χωρεί εκπτώσεις.Απαιτεί εκπλήρωση των υποχρεώσεων ,αλλά και υπεράσπιση των δικαιωμάτων. Αυτά τα δύο δεν μπαίνουν στο ζύγι. Όταν η σχέση μεταξύ υποχρεώσεων και δικαιωμάτων γίνεται ετεροβαρής, τότε χάνει η Δημοκρατία, που είναι αγαθό ανεκτίμητο. Γι’ αυτό οφείλουν όλοι να το διαφυλάσσουν ως κόρη οφθαλμού.
ΤΟ ΒΗΜΑ
