Το μυστικό είναι κοινό, τουλάχιστον στη λεγόμενη καλή κοινωνία: κατοικίες και κτίρια στις πιο ακριβές περιοχές της Αθήνας αλλάζουν ιδιοκτήτες. Φεύγουν μεγαλέμποροι και βιομήχανοι. «Ερχονται» κυρίως (μεγαλο)γιατροί – κατά δεύτερο λόγο, δικηγόροι.
Είναι και αυτή μια συνέπεια της κρίσης. Η ύφεση κατέστρεψε μεταξύ άλλων το (λιαν)εμπόριο, άλλαξε τα στάνταρ στο τι και ποιος είναι πραγματικά πλούσιος – έστω και αν δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που εταιρείες και καταστήματα κλείνουν, αλλά οι ιδιοκτήτες τους διατηρούν αλώβητη την προσωπική περιουσία εδώ ή στην αλλοδαπή…
Ωστόσο, όσοι (απο)μένουν στις πολύ καλές περιοχές της Αθήνας, βλέπουν τον τελευταίο χρόνο τα φορτηγά της μετακόμισης όλο και πιο συχνά. Αυτά που φορτώνουν είναι κοινά φορτηγά μεταφορών, δημόσιας χρήσης. Αυτά που ξεφορτώνουν, φέρουν τα λογότυπα των πιο high end εταιρειών οικιακού εξοπλισμού και επίπλωσης – μια ανακούφιση, φαντάζομαι, για τον χειμαζόμενο κλάδο…
«Κυρίως γιατροί αγοράζουν», λέει ένας γείτονας, περίεργος και ενημερωμένος. «Και λίγοι δικηγόροι», προσθέτει μεσίτης. Επιστήμονες, άτομα μορφωμένα και επιτυχημένα στον τομέα τους, που έχουν κάνει μεγάλη περιουσία και, εκτός από τον τρόπο να μην την εμφανίζουν, είχαν και μυαλό να μην το «φωνάζουν». Οι οποίοι, βεβαίως, δεν ήρθαν από το πουθενά – απλώς, ο εχθρός του καλού (σπιτιού) είναι το καλύτερο…
{{{ moto }}}
Ολα αυτά δεν καταγράφονται σε καμιά επίσημη στατιστική – υποθέτω δεν βγάζεις συμπέρασμα ούτε από εφορίες, υποθηκοφυλακεία, κτηματολόγια κλπ… Είναι ωστόσο γεγονός: σε μια εποχή που η ιδιοκτησία πλήττεται από άπειρους φόρους και εισφορές, την ίδια στιγμή που ο μέσος ιδιοκτήτης αδυνατεί να διατηρήσει ή να συντηρήσει τα κεκτημένα, κάποιοι… αντιστέκονται. Μπορούν να επενδύουν (σε τιμές 10ετίας προφανώς) όχι σε απλά φιλέτα, αλλά σε Kobe.
Λεφτά υπάρχουν – για κάποιους. Δεν είναι κακό. Αλλά θα ήταν μάλλον πολύ καλύτερα για όλους μας αν μέρος αυτών ενίσχυαν τα τελευταία 20-30 χρόνια και τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου.
Καλορίζικα!
