Σαφή οπισθοδρόμηση συνιστά η κατάργηση του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου από τον αναπληρωτή υπουργό Κώστα Τζαβάρα. Η υποκατάσταση του Κέντρου από την Διεύθυνση Γραμμάτων του υπουργείου Πολιτισμού σίγουρα δεν εγγυάται τη συνέχιση της δουλειάς του ΕΚΕΒΙ.
Τόσο από άποψη ανθρώπινου δυναμικού όσο και από άποψη τεχνογνωσίας αυτή η Διεύθυνση είναι σήμερα, έτσι κι αλλιώς, μια σκιά κατά γενική ομολογία αυτών που γνωρίζουν τα εσωτερικά του υπουργείου.
Από τα προγράμματα του ΕΚΕΒΙ αυτό που διασφαλίζεται, σύμφωνα με την ανακοίνωση του αναπλ.υπουργού, είναι της Φιλαναγνωσίας, προφανώς γιατί υπάρχει εμπλοκή ευρωπαϊκής χρηματοδότησης.
Όλα τα άλλα προγράμματα –εκθέσεις, δημιουργία τράπεζας δεδομένων, ψηφιοποιήσεις, έρευνες εκδοτικών και αναγνωστικών δεδομένων και συμπεριφορών, μεταφράσεις σε άλλες γλώσσες, ανταλλαγές και διμερείς σχέσεις-προφανώς μένουν μετέωρα κι όλα δείχνουν ότι οδηγούνται προς κατάργηση.
Το ΕΚΕΒΙ στην διάρκεια της 19χρονης λειτουργίας του (θυμίζουμε ότι ιδρύθηκε επί υπουργίας Θάνου Μικρούτσικου) δεν διακρίθηκε πάντοτε για άψογες διαδικασίες και διαφάνεια ενώ κάποιες όψεις της λετουργίας του είχαν χαρακτήρα πελατειακό.
Κατόρθωσε όμως να δημιουργήσει μια ορατή και απτή πολιτική για το βιβλίο, να φτιάξει υποδομές και να ανταποκριθεί σε σημαντικό βαθμό στις απαιτήσεις του ταχύτερα αναπτυσσόμενου πολιτιστικού προϊόντος της τελευταίας τριακονταετίας, του βιβλίου.
Το σκάνδαλο της Φιλαναγνωσίας, όπου κριτές λειτούργησαν και ως κρινόμενοι αλλά και ως κριτές μελών των οικογενειών τους (ένα σκάνδαλο που αποκαλύφθηκε από το «Βήμα») σίγουρα κηλίδωσε την εικόνα του ΕΚΕΒΙ και της τελευταίας διευθύντριάς του, της κυρίας Κατρίν Βελισσάρη.
Αλλά προφανώς ο λόγος της κατάργησής του δεν ήταν αυτός. Στο πλαίσιο της κατάργησης φορέων και οργανισμών του στενότερου και του ευρύτερου δημοσίου, το ΕΚΕΒΙ πλήρωσε από τους πρώτους το τίμημα.
Ίσως επειδή είναι πολιτικά ανώδυνος οργανισμός, χωρίς συντεχνίες εργαζομένων και συνδικαλιστών και κομματικές προστασίες.
