Έγινε με καθυστέρηση αυτό που έπρεπε να γίνει από την πρώτη στιγμή. Το διάσημο usb πήγε στα χέρια των ειδικών, δηλαδή στο γραφείο του Μανώλη Σφακιανάκη, διευθυντή της Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Εκεί εργάζονται διάφοροι παθιασμένοι της τεχνολογίας που με απόλυτη ακρίβεια αποκαλύπτουν τα πάντα για τους χρήστες υπολογιστών – ας μην υπερβάλλουμε, δεν μπορούν με βεβαιότητα να πουν αν ο χρήστης πίνει τον καφέ του με ζάχαρη ή σκέτο. Μπορούν όμως να διαβεβαιώσουν ότι υπάρχουν στις δηλώσεις του Γιώργου Παπακωνσταντίνου ορισμένες μικρές, ελάχιστες ανακρίβειες.
Υποτίθεται ότι ο άγνωστος, ανώνυμος συνεργάτης του υπουργού που συνέταξε τον κατάλογο με τους 20 καταθέτες, δεν είχε ιδέα από ονόματα. Εβλεπε, σύμφωνα με τις δηλώσεις, μόνο τα ποσά. Δεν είναι ακριβώς έτσι. Για να δει τα ποσά έπρεπε να ανοίξει καρτέλα και στην καρτέλα υπήρχαν τα πάντα, όνομα, διεύθυνση, τηλέφωνο – ύψος, βάρος, χρώμα οφθαλμών. Το βέβαιον είναι ότι μπορεί να εντοπιστεί με ακρίβεια δευτερολέπτου πότε έγινε τη μετεγγραφή του εγγράφου και πότε διεγράφησαν τα επίμαχα ονόματα. Ξέρουμε επί θητείας ποίου έγιναν οι αλλοιώσεις. Κι αν με το καλό μπουν οι διώκτες στο δίκτυο του υπουργείου θα εντοπίσουν και από ποιον υπολογιστή έγινε η ζημιά.
Τόσο ο υπουργός όσο και οι στενοί συνεργάτες του, που απολογούνται, παριστάνουν ακόμη τους ανήξερους. Δεν έχουν ιδέα για το ποιος μπορεί να έκανε τη μετεγγραφή και να αφαίρεσε τα ονόματα. Πλέον θα πρέπει να βρουν πιο πειστικές δικαιολογίες από το κακό μνημονικό και την αφηρημάδα. Δεν στέκουν αυτές οι προφάσεις, ότι χάθηκε το αρχικό σιντί, αυτό που θα μπορούσε να αποφέρει πολλά εκατομμύρια στα κρατικά ταμεία. Η κατάσταση είναι σοβαρή και οι πιθανές ποινές βαρύτατες.
Το θαυμαστό στα έργα του Παπακωνσταντίνου αλλά και των προκατόχων του, πράσινων τε και γαλανών, είναι ότι επέτρεψαν την επέκταση της ανομίας σε έκταση που την καθιστά πλέον ανεξέλεγκτη. Ποιοι μηχανισμοί θα ασχοληθούν με τους 54.000 της μιας λίστας, ποιοι υπάλληλοι θα ψάξουν τα αδήλωτα σε άλλες χώρες, σε άλλες τράπεζες; Στις οικονομικές υπηρεσίες τα βγάζουν πέρα δύσκολα με τα τρέχοντα – ασχολούνται με τα χαράτσια που έφυγαν από τους λογαριασμούς ρεύματος, σε λίγο θα έρθουν οι δηλώσεις εισοδήματος και το προσωπικό έχει μειωθεί δραματικά.
Ενώ λοιπόν το πολιτικό σύστημα ασχολείται με την αντιπαραβολή των δηλώσεων με τα ευρήματα Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος, ξεχνάμε τις ουσιαστικές λύσεις. Μία λύση είναι ο απόλυτος εκβιασμός προς τους φοροκλέφτες: αν δεν καταθέσουν όσα τους αναλογούν, να δημευτεί άμεσα η περιουσία τους. Να υπάρξει πρόβλεψη για πιθανές μεταβιβάσεις σε συγγενικά πρόσωπα, γιατί εκεί υπάρχει δόλος. Να ισχύσει αναδρομικά. Τέτοιες πολιτικές αποφάσεις έχουν αποτέλεσμα. Ολα τα υπόλοιπα λειτουργούν ως συμβολισμοί και οι συμβολισμοί δεν γεμίζουν τα ταμεία.
