Από την αναδρομικότητα των φόρων, μέχρι την κατάργηση μίας από τις «λειτουργίες» του πολιτεύματος, που είναι η Δικαιοσύνη όταν η κυβέρνηση γράφει στα παλιά της τα παπούτσια την κρίση της στο «χαράτσι» και την υπερβαίνει, ή τη μεθόδευση της διαδικασίας (προσοχή: μιλάμε για τη διαδικασία εδώ, όχι για το αν πρέπει ή δεν πρέπει να γίνουν) στις απολύσεις στο δημόσιο, το «παράπλευρο» μεγάλο θύμα, που επιμένουν να κάνουν πολλοί ότι δεν το βλέπουν, είναι το ίδιο το Σύνταγμα, που έχει καταντήσει κουρελόχαρτο.

Η έκταση των εξόφθαλμα αντισυνταγματικών αποφάσεων που λαμβάνονται το τελευταίο ειδικά διάστημα είναι πρωτοφανής -επί της ουσίας, δεν διαφωνούν σε αυτό ούτε εκείνοι που τις λαμβάνουν, τουλάχιστον ως προς σειρά εξ αυτών: δεν μπορούν να διαφωνήσουν, γιατί οι παραβιάσεις αυτές πραγματικά βγάζουν μάτι. Τι λένε όμως; Λένε ότι η κατάσταση της χώρας είναι τέτοια που το επιβάλλει. Κι εδώ ακριβώς είναι η επικίνδυνη μέθοδός τους.

Το Σύνταγμα προβλέπει τι πρέπει να γίνει όταν απαιτούνται τέτοιου είδους ενέργειες: υπάρχει το άρθρο 48 που τους δίνει τη δυνατότητα να μαζέψουν όλα αυτά που θέλουν να κάνουν και που ξεφεύγουν από τα όρια της κανονικής λειτουργίας του πολιτεύματος και να τα «περάσουν», υπό συγκεκριμένες συνθήκες, σε λίγες ημέρες, αν πληρούνται οι προυποθέσεις. Δεν υπάρχει όμως καμία δυνατότητα να το γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια, όπως πράττουν.

Στις 21 Οκτωβρίου 2011, πάνω από ένα χρόνο πριν, η στήλη αυτή είχε επισημάνει την οξύτητα του προβλήματος σε άρθρο με τίτλο «Σύνταγμα, χρεοκοπία, άρθρο 48 και έκτακτες εξουσίες», το οποίο υπενθύμιζε στην τότε κυβέρνηση ότι υπάρχει ο συνταγματικός τρόπος. Τώρα, η κατάσταση γίνεται πολύ χειρότερη Και τότε, και τώρα, οι κυβερνήσεις κάνουν ότι δεν ακούν. Αλλωστε, η αποτυχία τους στο επίπεδο επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων είναι διαρκής και γι αυτό, μεταξύ άλλων λόγων, δεν θέλουν να το πάνε «μια κι έξω», ακόμα κι αν είχαν την απαιτούμενη αυξημένη κοινοβουλευτική πλειοψηφία για κάτι τέτοιο. Θέλουν να μπαλώνουν τρύπες διαρκώς και δεν κοιτούν ότι αυτό το μπάλωμα ξηλώνει το Σύνταγμα.

Με αυτά που κάνουν, θα πρέπει να έχουν επίγνωση ότι όταν θα έρθει η στιγμή να πρέπει να υπερασπιστούν υπέρτερες αξίες καταφεύγοντας στο Σύνταγμα, θα έχουν χάσει το ηθικό δικαίωμα να το πράξουν. Όταν θα χρειαστεί να επικαλεστούν το θεμελιώδες αυτό κείμενο για τη δημοκρατία και τη χώρα, θα το έχουν ήδη απαξιώσει εντελώς. Κι αυτό είναι ένα εξαιρετικά επικίνδυνο παιγνίδι. Ένα παιγνίδι, που μόνον βαθειά επικίνδυνοι, ανιστόρητοι και άφρονες άνθρωποι μπορούν να παίζουν και το οποίο ίσως να έρθει η ώρα που θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά. Κι όσοι πραγματικά πιστεύουν στη δημοκρατία, πρέπει να τα λάβουν αυτά πολύ σοβαρά υπόψη τους, γιατί η δημοκρατία, αυτή τη στιγμή, με αυτό τον τρόπο, υπονομεύεται με τον πιο επικίνδυνο τρόπο. Οι ίδιοι της φτιάχνουν το φέρετρο.