Η ποδιά και το δεκατιανό

– Μαμά, τι μπλούζα να βάλω;

– Βάλε την μπλε, αυτή που αγοράσαμε προχθές.

– Μα αυτή δεν πάει με τη φούστα μου.

– Τότε βάλε το τζιν, που πάει με όλα.

– Ρε μαμά, κάθε μέρα τα ίδια ρούχα θα φοράω;

Τέτοιους διαλόγους και μικροκαβγαδάκια έχουμε ακούσει όλοι όσοι είχαμε ή έχουμε παιδιά στο σχολείο. Το τι θα φορέσει το παιδί στο σχολείο, αγόρι ή κορίτσι, είναι το καθημερινό πρόβλημα κάθε οικογένειας με παιδιά σχολικής ηλικίας.

Τον παραπάνω διάλογο ακολουθεί ο παρακάτω:

Τα δύο αυτά καθημερινά μαρτύρια μπορούν να λυθούν με έναν απλό τρόπο, ο οποίος θα έχει σημαντικές θετικές παράπλευρες συνέπειες.

Ο τρόπος αυτός είναι: πρώτον, η επαναφορά της σχολικής ποδιάς και δεύτερον, η κατάργηση των κυλικείων στα σχολεία.

Η πρόταση για επαναφορά της σχολικής ποδιάς δεν σημαίνει επαναφορά της παλιάς μάλλον άκομψης μπλε ποδιάς του παρελθόντος. Μπορεί να είναι μια όμορφη φόρμα ή κάτι παρόμοιο σε έναν ή δύο σοβαρούς χρωματισμούς. Τα πλεονεκτήματα μπορεί να είναι πολλά: (α) θα σταματήσει η καθημερινή οικογενειακή φασαρία που περιγράφει ο παραπάνω πρώτος διάλογος, (β) θα σταματήσει ο ανταγωνισμός στο σχολείο σχετικά με το ποιος ή ποια είναι κομψότερος ή μέσα στη μόδα ή, κατ’ επέκταση, πιο πλούσιος, (γ) θα σταματήσει το σημερινό χάλι όπου πολλά κορίτσια και αγόρια πάνε στο σχολείο με ντύσιμο που θα ταίριαζε περισσότερο αν πήγαιναν σε νυχτερινό μπαρ, (δ) με τη νέα φορεσιά είναι πιθανόν να μην ταιριάζουν και επομένως να είναι περιττά τα διάφορα αποκρουστικά σιδεράκια και διαμαντάκια που βάζουν πολλά παιδιά στη μύτη, στα χείλη, στα φρύδια, βεβηλώνοντας το πρόσωπό τους.

Η πρόταση για την κατάργηση των κυλικείων βασίζεται στη σκέψη ότι τότε οι μαμάδες αντί να παίζουν Θανάση ή να παρακολουθούν τα άθλια σίριαλ, ελληνικά ή τούρκικα, της άθλιας ιδιωτικής τηλεόρασης, θα είναι υποχρεωμένες να ετοιμάσουν ένα καλό σάντουιτς για το πρωί. Ετσι και τα παιδιά θα τρέφονται καλύτερα και το κόστος θα είναι μικρότερο.

Ο αναγνώστης ίσως αναρωτηθεί: Μα καλά, το υπουργείο αντιμετωπίζει τόσα μεγάλα προβλήματα, με την ποδιά θ’ ασχοληθεί και με το δεκατιανό των μαθητών; Η απάντησή μου είναι ότι ξέρω πως ο υπουργός έχει να παλέψει με κομματικούς πρυτάνεις, με αγράμματους καθηγητές, με συνδικαλιστές όλων των επιπέδων και όλων των παρατάξεων που μόνο καταστροφή φέρνουν και με τόσα άλλα κακά δαιμόνια του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Ομως, η λύση ενός μικρού προβλήματος μπορεί να φέρει μεγάλη ανακούφιση σε χιλιάδες οικογένειες.

Το μικρό δεν είναι ασήμαντο.

tplianos@aueb.gr