Σε μια χώρα όπου πληθαίνουν καθημερινά τα κρούσματα ρατσιστικής βίας, όπου η Χρυσή Αυγή έχει αναδειχθεί σε ληξίαρχο φυλετικής και εθνικής καθαρότητας, η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας να θεωρήσει αντισυνταγματικό το νόμο Ραγκούση για την παροχή ιθαγένειας, αποτελεί ένα ακόμα πλήγμα στην κοινωνική συνοχή.
Η εσπευσμένη μάλιστα απόφαση του κ. Σαμαρά να δώσει εντολή για αλλαγή του νόμου πριν καν δημοσιευθεί η απόφαση του ΣτΕ με βάση τις διαρροές από τη διάσκεψη, (προφανώς για να προλάβει τη Χρυσή Αυγή…) μπορεί να οδηγήσει σε μια ακόμα ενδοκυβερνητική σύγκρουση με απρόβλεπτες συνέπειες,καθώς είναι δεδομένη η άρνηση της ΔΗΜΑΡ για την κατάργηση του νόμου.
Ωστόσο με βάση τις διαρροές φαίνεται ότι ξαναγυρίζουμε στην παρωχημένη και οπισθοδρομική θεωρία του αίματος για την παροχή ιθαγένειας. Μιας αντίληψης που έχει καταργηθεί στις περισσότερες, αν όχι όλες, ευρωπαϊκές χώρες.
Όσο σοβαρό είναι το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης, άλλο τόσο σοβαρό είναι το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών που έχουν πλήρως αφομοιωθεί στην κοινωνία, που συμβάλλουν ως ενεργό παραγωγικό δυναμικό στην ανάπτυξη της χώρας, που τα παιδιά τους μετέχουν της ελληνικής παιδείας.
Και εδώ είναι το παράλογο της απόφασης του ΣτΕ. Ούτε λίγο ούτε πολύ θεωρεί ότι 6 χρόνια στο σχολείο δεν είναι αρκετά για να αποκτήσουν παιδιά που έχουν γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ελλάδα τις προϋποθέσεις…ελληνικότητας για να πάρουν την ιθαγένεια και πρέπει να περάσουν κάποιου άλλου είδους εξετάσεις… Άρα τα σχολεία και οι δάσκαλοι δεν παρέχουν κατά το ΣτΕ τη… σωστή ελληνική παιδεία.
Παιδιά που διαπρέπουν στα σχολεία, που είναι οι καλύτεροι μαθητές, που τους απαγορεύουμε να σηκώσουν την ελληνική σημαία παρότι το θέλουν, το ΣτΕ τα καταδικάζει για μια ακόμα φορά σε πολίτες β’ και γ’ κατηγορίας.
Αυτή είναι η Ελλάδα που θέλουμε;