Μπορούμε να περιγράψουμε συνοπτικά τι σημαίνει «Εξεταστική Επιτροπή» στη Βουλή. Είναι ο θεσμός όπου όλοι ακούνε τα ίδια αλλά συντάσσουν διαφορετικά πορίσματα, σαν να άκουσαν ο καθένας τα δικά του. Ο ρόλος των Εξεταστών είναι να αθωώσουν ή να ραπίσουν τον Εξεταζόμενο ανάλογα με την κομματική του ταυτότητα. Μπορούμε επίσης να εστιάσουμε σε έναν χρήσιμο όρο, τις «πολιτικές ευθύνες», που σε απλά ελληνικά μεταγλωττίζονται ως «ρε μπαγάσα ξέρουμε τι ζημιά έκανες αλλά δείχνουμε κατανόηση». Σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί μια πρακτική που θυμίζει παρθενορραφή σε εταίρες και λέγεται «νόμος περί ευθύνης υπουργών».
Σε αυτό το περιβάλλον εμφανίζεται μια βουλευτίνα που πρέπει να απολογηθεί για μερικά βασικά: ότι είναι νέα, ότι έχει την ευγλωττία του μάχιμου δικηγόρου, ότι είναι γυναίκα. Η Ζωή Κωνσταντοπούλου έχει γίνει αγαπημένο θέμα στα παραπολιτικά σχόλια. Λένε ότι μιλάει πολύ και κουράζει τους ακροατές της. Στάθηκαν πολλοί στην εμμονή της να εκμαιεύσει απαντήσεις για τη λίστα Λαγκάρντ χωρίς να σχολιάσουν το βασικό. Ότι δηλαδή οι εξεταζόμενοι κοροϊδεύουν την Εξεταστική Επιτροπή, γελοιοποιούν τους θεσμούς και εξαπατούν τον ελληνικό λαό. Δεν απαντούν δηλαδή σε όσα τους ρωτούν.
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου κατηγορήθηκε επειδή ρώτησε 7 φορές πρώην υπουργό, σε ποιόν έδωσε το usb με τα ονόματα καταθετών στην Ελβετία. Δεν πήρε απάντηση. Κανείς δεν στάθηκε εκεί, ότι δεν δίδεται σαφής, πειστική απάντηση. Κανείς δεν είπε ότι οι 7 φορές δεν αρκούν, χρειάζονται 77. Κι αν προκύπτει κούραση από τη διαδικασία είναι επειδή ορισμένα πολιτικά πρόσωπα εξακολουθούν να εμπαίζουν τους κρατικούς λειτουργούς. Επίσης στην ερώτηση «πόσο απέδωσαν τα τάδε μέτρα» δεν νοείται απάντηση «πολλά χρήματα». Αντί λοιπόν να κράξουν όλοι το γενικόλογο «πολλά χρήματα» καταφέρονται εναντίον εκείνης που επιμένει να διαφωτίσει μια σκοτεινή υπόθεση.
Κατηγορούν την κυρία Κωνσταντοπούλου ότι δείχνει ζήλο επειδή είναι νέα. Το νέα πάει με το άπειρη. Αραγε θέλουμε βουλευτές που έχουν εκλεγεί άλλες 10 φορές και είναι έμπειροι στα κοινοβουλευτικά, δηλαδή πάνε στην Εξεταστική ίσα ίσα για να τσεπώσουν την αποζημίωση, αφήνουν να περάσει η ώρα χαζολογώντας και εμβαθύνουν στη λογική του συντεχνιακού κουκουλώματος; Η βουλευτίνα του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει ανακαλύψει ακόμη την τέχνη της διακομματικής συναλλαγής. Από τους νέους λοιπόν γίνεται απαιτητό να απορροφηθούν από το σύστημα με πρώτο δείγμα καλών τρόπων τη μουγγαμάρα.
Κατηγορούν την κυρία Κωνσταντοπούλου ότι μακρηγορεί. Τη μια μέρα μίλησε 82 λεπτά, την επόμενη 67 λεπτά και πάει λέγοντας. Αυτό δεν επιτρέπεται στην πολιτική. Οι βουλευτές έχουν μάθει να ομιλούν τηλεοπτικά: το πολύ 30 λέξεις, ώστε να παίξει η ατάκα στα δελτία. Τα ευφυολογήματα που κρίνονται ως επιτυχή είναι εκείνα που αποτυπώνονται εύκολα, σαν να είναι διαφημιστικά σλόγκαν. Ας είναι λοιπόν η νέα γενιά αυτή που θα επαναφέρει την ανάλυση, την διερεύνηση, την αντίληψη των λεπτών αποχρώσεων.
Η χυδαιότητα εναντίον της κυρίας Κωνσταντοπούλου ήταν αναμενόμενη. Όπως ήταν αναμενόμενο να διασκεδάζουν κάποιοι ανακυκλώνοντας τον συμπυκνωμένο σεξισμό της φράσης «μην της μιλάτε, την ερεθίζετε». Όταν κάτι τέτοιο λέγεται μέσα στην Εξεταστική Επιτροπή φαίνεται φυσικό να γίνονται κι άλλες επιθέσεις, δήθεν χιουμοριστικές. Διαβάσαμε πρόσφατα ένα σχόλιο σύμφωνα με το οποίο η κυρία Κωνσταντοπούλου θα γινόταν ιδανική σύζυγος συγγραφέα, γιατί μιλάει μόνη της και θα επέτρεπε στον άνδρα να ολοκληρώσει ένα ολόκληρο κεφάλαιο. Ετσι γίνεται με τις γυναίκες που έχουν δημόσιο αξίωμα, έτσι γίνεται με την κυρία Ζωή Κωνσταντοπούλου: αφού δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν πολιτικά, την μπλέκουν με τις ονειρώξεις τους.
