Αχρηστο, ανίκανο, ακατάλληλο και ολότελα σάπιο το πολιτικό προσωπικό. Οπως ακριβώς συνέβη στο βαθύ παρελθόν. Οπως, ας πούμε, καταγράφει ο Ιστορικός την ολοσχερή παραλυσία των αρχηγών στην Επανάσταση του ’21. Ο Ιμπραήμ έσφαζε και έκαιγε την Πελοπόννησο. Ομως ο Κουντουριώτης με την παρέα του ξεκοκάλιζαν τις δανεικές χρυσές λίρες της Αγγλίας. Οπως στην Μικρασιατική Καταστροφή. Οπου στη γωνία μάς περίμενε να μας αποκεφαλίσει η σπάθα ο Κεμάλ Ατατούρκ!
Αυτή η λεγόμενη «κακοδαιμονία» της φυλής. Την πιο κρίσιμη στιγμή. Ακριβώς στο χείλος της καταστροφής. Ορμάνε σχεδόν άπαντες οι πολιτικοί και με μια κλωτσιά στέλνουν την πατρίδα στα Τάρταρα τα σκοτεινά. Ετσι και τώρα. Μια από τα ίδια. Σαν Copy Paste από τα παλιά.
Παρ’ τους έναν έναν και το τσερβέλο σου θα εκτιναχθεί μίλια μακριά.
Πρώτος ο Σαμαράς. Ο Αρχηγός. Που χάριν πελατείας και εύκολης λαϊκής κολακείας, έστρωσε το χαλί μιας σκληρής, αλλά στο βάθος πέτσινης αντιμνημονιακής στρατηγικής. Στην αρχή μπαινόβγαινε στο Ζάππειο μετρώντας ένα, δύο, τρία.
Υστερα και όσο πλησίαζε η ώρα να αρπάξει τον μουντζούρη μαζί με τον θώκο της πρωθυπουργίας, κατέβασε το επιχείρημα των ισοδύναμων μέτρων και της επαναδιαπραγμάτευσης της συμφωνίας. Και στο φινάλε αυτής της φιλοτομαρικής και καιροσκοπικής πορείας, κατέληξε να διαχειρίζεται την ίδια πολιτική. Γιατί η σκληρή πραγματικότητα, που την γνώριζε καλύτερα, όσο άλλος κανείς, τον προσγείωσε στο ίδιο γήπεδο παρέα με Παπανδρέου και Παπαδήμο.
Δεύτερος ο Αλέξης Τσίπρας. Ο μελλοντικός πρωθυπουργός. Που ουδέποτε, ούτε τα στελέχη του ούτε αυτός, άρθρωσαν μία λέξη εναντίον του πλήθους των φοροφυγάδων και των μονιμάδων. Οχι χαζός είναι να τα βάλει με την πελατεία την κομματική που μέσα σε χρόνο ρεκόρ τον εκτίναξε από το 4 στο περίπου τριάντα τοις εκατό.
Τρίτος ο πρόεδρος του ΠαΣοΚ. Που ενώ στο πρόσφατο παρελθόν έβαλε την τζίφρα του σε κάθε απαίτηση της Τρόικας, τώρα, βλέποντας τα ποσοστά του να γκρεμίζονται ολοσχερώς, άρχισε να παριστάνει κι αυτός τον αντιμνημονιακό.
Τέταρτος ο αρχηγός της ΔΗΜΑΡ. Αγκαζέ με τον πρόεδρο του ΠαΣοΚ. Να σώσει κι αυτός το κομματικό τομάρι του. Αφού πρώτα υποκλίθηκε σε όλα, τώρα γραπώνεται από το επίδομα γάμου. Πως αλλιώς θα περισώσει κάποιο ποσοστό που θα του εξασφαλίσει βουλευτικό βίον ανθόσπαρτο, δηλαδή εντελώς καιροσκοπικό Διυλίζει τον κώνωπα και καταπίνει την κάμηλο. Η Ελλάδα καίγεται. Ο κυρ Φώτης χτενίζεται.
Και τέλος όλοι αυτοί, οι φερόμενοι ως αντάρτες όλων των «μνημονιακών» παρατάξεων. Οπως λόγου χάριν η Μαριλίζα. Δύο πρόσωπα στην συσκευασία ενός. Η πρώτη Μαριλίζα ως yes woman της Γεωργοπαπανδρεϊκής σωτηρίας. Η δεύτερη Μαριλίζα στο χάρτινο οχυρό των δήθεν ανεξάρτητων και όψιμων ανταρτών.
Ολοι μα όλοι για το τομάρι τους φυσικά. Εχει αποδειχτεί από την πρώτη μέρα ύπαρξης του ανθρώπινου «είδους». Ο φιλοτομαρισμός ο χειρότερος, γιατί ο πιο ύπουλος εχθρός. Οικογένειας, κοινωνικής αλληλεγγύης, Πατρίδας. Εντός των τειχών αυτός. Ανάμεσά μας. Γύρω μας. Απέναντί μας. Δίπλα μας. Μέσα μας!
Και το έσχατο δίλημμα ένα και μοναδικό. Ή θα τον «σκοτώσουμε» για να επιζήσουμε και να ανορθωθούμε ως Ανθρωποι και ως Λαός ή θα μας ταπεινώσει και θα μας εξοντώσει ολοκληρωτικώς!
