Ο κύβος φαίνεται πως έχει ριφθεί και τα πράγματα έχουν πάρει τον δρόμο τους.
Ο κ. Σαμαράς άκουσε στις Βρυξέλλες πολλά ενθαρρυντικά λόγια, έλαβε διαβεβαιώσεις παραμονής στην ευρωζώνη και δέχθηκε άπειρες προτροπές ταχείας εφαρμογής των υπεσχημένων, ώστε η Ελλάδα να λάβει απρόσκοπτα τη μεγάλη δόση και να επανέλθει σταδιακά στον ενάρετο κύκλο της σταθερότητας και της ανάπτυξης.
Ουσιαστικά έλαβε την υποστήριξη που διεκδικούσε και μαζί ένα καθαρό μήνυμα επιτάχυνσης των διαδικασιών αλλαγής του ελληνικού οικονομικού μοντέλου.
Είναι φανερό ότι ο κ. Σαμαράς έχει αποδεχθεί την εκδοχή νοικοκυρέματος που έχει επιλέξει η τρόικα, όπως και την απόλυτη φιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας.
Κάπως έτσι επέστρεψε στην Αθήνα έτοιμος για όλα και αποφασισμένος να αψηφήσει το πολιτικό κόστος, που πηγάζει από την προετοιμαζόμενη μεγάλη φιλελεύθερη ελληνική στροφή.
Τις επόμενες μέρες θα ακολουθήσει αγώνας ταχύτητας προκειμένου να ψηφισθούν τα μέτρα και να προετοιμασθεί το έδαφος για τη ριζική αναδόμηση του εγχώριου οικονομικού συστήματος.
Το κράτος θα μικρύνει, η διοίκηση θα φορέσει κοστούμι λιτό και αυστηρό και ο ιδιωτικός τομέας θα έχει περισσότερο χώρο στη διάθεσή του να δράσει.
Δεν χωρεί λοιπόν καμία αμφιβολία ότι η κυβέρνηση θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της. Θα φέρει όλα τα μέτρα στη Βουλή και θα απαιτήσει την ψήφισή τους από τους βουλευτές των τριών συνεργαζόμενων κομμάτων.
Και το ερώτημα που τίθεται είναι πώς θα αντιδράσει ο ελληνικός λαός και αν οι βουλευτές θα πειθαρχήσουν.
Κοινή είναι η πεποίθηση ότι η συγκεκριμένη ψηφοφορία θα είναι κομβικής σημασίας.
Κατά το ευθύγραμμο σενάριο, τα μέτρα θα ψηφισθούν έστω με απώλειες, αλλά η αμφισβήτηση θα θεριέψει ευνοώντας τις αντιμνημονιακές δυνάμεις. Η Νέα Δημοκρατία θα έχει τη μοίρα του ΠαΣοΚ στις τελευταίες εκλογές, οι συνεταίροι του Σαμαρά θα χάσουν ακόμη περισσότερα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα φαντάζει ως η μόνη κυβερνητική λύση με δυναμική μεταξύ 30% και 35% και η Χρυσή Αυγή θα ενισχύεται επικίνδυνα.
Επειδή όμως τα πάντα ρει στην πολιτική και οι συνθήκες μεταβάλλονται, τα ευθύγραμμα σενάρια δεν επιβεβαιώνονται κατ’ ανάγκην.
Οι αντιμνημονιακές δυνάμεις μαζεύουν για την ώρα μόνο θυμό και οργή και βεβαίως δεν αθροίζονται. Οσο δεν πείθουν για την ικανότητά τους να κυβερνήσουν θα χάνουν καθώς θα περνάει ο καιρός και τα βαριά συναισθήματα θα αμβλύνονται.
Αν εν τω μεταξύ οι οικονομικές συνθήκες σταθεροποιηθούν και οι προσδοκίες αναγεννηθούν, η πλάστιγγα μπορεί να γείρει υπέρ εκείνων που πήγαν κόντρα στο ρεύμα. Αν μάλιστα έχουν τη διορατικότητα να επιχειρήσουν διευρύνσεις, ανανεώσεις, ανασυγκροτήσεις και συγχωνεύσεις τότε μπορεί να είναι αυτοί οι νικητές της νέας εποχής.
Ο πολιτικός χρόνος στον καιρό της κρίσης έχει αποδειχθεί πολύ πυκνός. Από το 2009 είναι σαν να έχουν κυλήσει δεκαετίες. Από εδώ και πέρα επίσης ταχύτητες μεγάλες θα επικρατήσουν. Και κατά πάσα βεβαιότητα θα κερδίσουν οι πιο θαρραλέοι και οι πιο κινητικοί.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
