Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι την περασμένη Πέμπτη ζήσαμε με την εισβολή συνδικαλιστών στο Πεντάγωνο μια γενική πρόβα εκτροπής. Ενα τρέιλερ από την κατάλυση της δημοκρατίας σε απευθείας τηλεοπτική μετάδοση.
Οπως δεν υπάρχει αμφιβολία (και αυτό για όσους ηλίθιους αρνούνται ακόμη να το αντιληφθούν…) ότι η δημοκρατία μας κρέμεται πλέον από μια κλωστή.
Την εκτροπή σχεδιάζουν σχεδόν σε κοινή θέα πολλά κέντρα της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς που (για άλλη μια φορά στην Ιστορία) έχουν κοινό στόχο: την κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Η ανοιχτή προτροπή του προέδρου της ΓΕΝΟΠ – ΔΕΗ για καταλήψεις δημοσίων χωρών, υπουργείων, αεροδρομίων και λιμανιών αποτελεί σαφή προτροπή σε στάση. Με προφανή σκοπό την παρεμπόδιση της ομαλής λειτουργίας της δημοκρατίας.
Σχεδόν προτού συμπληρωθούν σαράντα οκτώ ώρες η προτροπή έγινε πράξη με την εισβολή στο Πεντάγωνο (από συνδικαλιστές του κλίματος Φωτόπουλου) και την απόπειρα κατάληψης του αεροδρομίου Ηρακλείου –υπό τα χειροκροτήματα βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΚΕ και των Ανεξάρτητων Ελλήνων…
Την εκτροπή υποθάλπει ασφαλώς μια αδιέξοδη αλλά επώδυνη οικονομική πολιτική που σπρώχνει την κοινωνία στην απόγνωση χωρίς ορατό στόχο και χωρίς προφανές όφελος. Το έχω ξαναγράψει: η τρόικα είναι ο κοινός πολιτικός χορηγός του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής.
Την εκτροπή διευκολύνει όμως η απαθής στάση της συντεταγμένης πολιτείας που είτε διά της πολιτικής ηγεσίας, είτε διά της δικαστικής εξουσίας, είτε διά των δυνάμεων τάξης ανέχεται την αμφισβήτησή της.
Και στην εκτροπή ποντάρουν ισχυρά οικονομικά, επιχειρηματικά και δημοσιογραφικά συμφέροντα είτε επειδή μεθοδεύουν την επιστροφή στη δραχμή (το περίφημο «λόμπι της δραχμής»…), είτε επειδή επιδιώκουν τον εκτροχιασμό της χώρας για να προωθήσουν τα στενά συμφέροντά τους, είτε επειδή θεωρούν πως διά του εκτροχιασμού της χώρας θα έλθουν αυτοί «στα πράγματα».
Με άλλα λόγια, το σχέδιο έχει τα απαραίτητα συστατικά για να επιτύχει. Διαθέτει οπαδούς, έχει χορηγούς και μπορεί να ποντάρει σε αρκετούς «χρήσιμους ηλίθιους» για να το διεκπεραιώσουν.
Ο Αντ. Σαμαράς επικαλέστηκε προσφάτως την ενίσχυση των άκρων που οδήγησε στην κατάλυση της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης και ο Αλ. Τσίπρας του απάντησε ότι στη Γερμανία του Μεσοπολέμου τη δημοκρατία κατέλυσε η λιτότητα.
Και οι δύο έχουν δίκιο. Και οι δύο έχουν άδικο.
Μετά την κρίση του 1929, η πολιτική του καγκελάριου Χάινριχ Μπρύνινγκ (1930-1932) βύθισε τη χώρα στην ύφεση και την ανεργία, σωστό. Αλλά ύφεση και ανεργία υπήρξαν τότε και σε πολλές άλλες χώρες.
Αυτό που συνέβη ειδικά στη Γερμανία της Βαϊμάρης είναι ότι:
Πρώτον, υπήρχε διαρκής πολιτική αστάθεια επειδή η κυβέρνηση Μπρύνινγκ δεν διέθετε ισχυρή πολιτική και κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Κυβερνούσε ουσιαστικά με προεδρικά διατάγματα.
Δεύτερον, η αστάθεια μετατράπηκε ταχύτατα σε κοινωνική αναταραχή με τη ναζιστική Δεξιά να συγκρούεται αλόγιστα με την κομμουνιστική Αριστερά και να αποσταθεροποιούν τη δημοκρατία από κοινού.
Σε κάθε ναζιστικό Τάγμα Εφόδου (Sturm Abteilung – SA) αντιστοιχούσε ένα κομμουνιστικό Ερυθρό Μέτωπο (Rote Frontkampfer Bund). Οποιος επισκεφθεί το Μουσείο Γερμανικής Ιστορίας στο Βερολίνο μπορεί ακόμη να δει τις στρατιωτικές στολές των μεν και των δε να διαφέρουν ελάχιστα!..
Τελικά νίκησαν οι ναζί. Θα μπορούσαν να είχαν νικήσει οι άλλοι. Από την άποψη της δημοκρατίας, μικρή σημασία έχει ποια στολή φοράει ο εκτελεστής της.
Και αυτό είναι το συμπέρασμα που θα έπρεπε να κρατήσουμε εμείς: ότι δεν υπάρχει «καλή» και «κακή» αμφισβήτηση της δημοκρατίας, ούτε «καλή» και «κακή» εκτροπή.
Με άλλα λόγια, αν η Ελλάδα αύριο αφεθεί στα χέρια των άκρων, της άκρας Δεξιάς και της άκρας Αριστεράς, η καταστροφή θα είναι η ίδια είτε επικρατήσουν οι μεν είτε θριαμβεύσουν οι άλλοι.
Αυτό αρνούνται να κατανοήσουν και να συνειδητοποιήσουν όσοι στον ΣΥΡΙΖΑ ή ακόμη και στην πιο μετριοπαθή Αριστερά ποντάρουν στο χάος και στη διάλυση του πολιτικού συστήματος για να προωθήσουν τους εαυτούς τους.
Η αλήθεια είναι ότι η εκτροπή δεν συμφέρει ούτε τους ίδιους. Και πάντως δεν ωφελεί τη χώρα!
Από εκεί νομίζω απορρέει η σημερινή σύγχυση του ΣΥΡΙΖΑ. Ο οποίος προσπαθεί και να διατηρήσει μια «αντι-συστημική» λογική αλλά και να απεγκλωβιστεί από το σφιχταγκάλιασμα της Χρυσής Αυγής, η οποία την ίδια ακριβώς λογική και ρητορική υπηρετεί.
Εκ των πραγμάτων, λοιπόν, ο ΣΥΡΙΖΑ θα οδηγηθεί να αποφασίσει αν συντάσσεται με το δημοκρατικό σύστημα και την πολιτική ομαλότητα ή αν θα συμπράξει στη στρατηγική της εκτροπής με τη Χρυσή Αυγή.
Ο,τι κι αν επιλέξει η Αριστερά, όμως, είναι δευτερεύον μπροστά στην ουσία του προβλήματος που την αποτελεί το τρίπτυχο «οικονομικό αδιέξοδο, κοινωνική απόγνωση, πολιτική παράλυση».
Αλλά γι’ αυτό το πρόβλημα προφανώς αρμόδιος δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ούτε η Χρυσή Αυγή ούτε κανένα δεξιό ή αριστερό άκρο.
Αρμόδια είναι η κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία που ο λαός ανέδειξε στις τελευταίες εκλογές.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
