Την Κυριακή θα ξυπνάμε πρωί. Θα πηγαίνουμε εκκλησία για να λατρέψουμε έναν περίεργο Θεό που θα ξεχειλίζει από αγάπη για όλους τους Λευκούς Ανθρώπους – και μόνο αυτούς. Εφημερίδες θα διαβάζουμε λίγες, αλλά θα έχουν πολλά χρώματα, μεγάλες φωτογραφίες, θα είναι ανορθόγραφες και κάθε δύο λέξεις θα γράφουν για την ακαθόριστη έννοια της Ελλάδας με επιχειρήματα ακλόνητα όσο και η αγνή βλακεία. Ο Γούντι Αλεν δεν θα παίζεται στους κινηματογράφους, θα απαγορευτεί· στην τελευταία ταινία του ανέφερε μόνο μία φορά τον ελληνικό πολιτισμό και αυτό για ένα αστείο γκομένισμα ενός αλλόθρησκου.
Τα μισά μπαρ θα κλείσουν, ειδικά όλα αυτά τα μοδάτα μικρά ζεστά μέρη που επιτρέπουν την ελεύθερη σεξουαλική συμπεριφορά και την κακή μουσική. Η μουσική θα επιτρέπεται, αλλά μόνο αν έχει ελληνικό στίχο όπως το «Μίλα ελληνικά ή ψόφα», το αριστούργημα του συγκροτήματος με το ειλικρινές όνομα Πογκρόμ που ανήκει σε βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Θα γίνονται γυμνάσια καθημερινά, γιατί το σώμα πρέπει να είναι υγιές όσο και το πνεύμα, δεν θα επιτρέπεται να είσαι αγύμναστος – μόνο ο αρχηγός θα μπορεί να απολαμβάνει μια πιο χαλαρή σωματοδομή, αλλά το πνεύμα του δεν θα αμφισβητηθεί από κανέναν.
H κακογουστιά θα γίνει πολιτική επιλογή. Τα γλέντια θα υπάρχουν, αλλά δεν θα είναι αυθεντικά, θα είναι λίγο λοβοτομημένα – στο τέλος θα έχει και μπαλοθιές υποχρεωτικά. Και ποδόσφαιρο και μπάσκετ θα βλέπουμε, αλλά ο Σχορτσιανίτης δεν θα παίζει στον Παναθηναϊκό, ούτε ο Νίνης στην Εθνική, θα έχουν εκδιωχθεί – εκτός και αν οι διαφορετικοί που έχουν λεφτά είναι ευπρόσδεκτοι, αυτό ακόμη δεν έχει γίνει σαφές. Η Βούλα Παπαχρήστου θα διοργανώσει δικούς της Ολυμπιακούς Αγώνες. Το χρέος θα διαγραφεί, οι ξένοι θα μας δίνουν χρήματα επειδή υπάρχουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια και όταν εμείς γεννούσαμε πολιτισμό αυτοί φορούσαν προφυλακτικό. Και αν δεν θέλουν να μας δώσουν θα τους δείρουμε.
Ετος 2015 σε έναν κόσμο φαντασίας: Η Χρυσή Αυγή είναι στην εξουσία και η Ελλάδα ανήκει επιτέλους στους Ελληνες. Τέρμα τα (κακά) αστεία. Πριν από χρόνια ο Φίλιπ Ροθ έγραψε το βιβλίο «Η συνωμοσία εναντίον της Αμερικής». Ενα καταπληκτικό μυθιστόρημα βασισμένο σε μια ιστορική ανακρίβεια: Τι θα γινόταν στον κόσμο αν αντί να εκλεγεί για τρίτη φορά πρόεδρος των ΗΠΑ ο Θίοντορ Ρούζβελτ, έβγαινε ο εξαιρετικά δημοφιλής, αλλά φιλοναζιστής αεροπόρος Τσαρλς Λίντμπεργκ; Η Αμερική θα αδρανούσε και θα στήριζε τους ναζί. Οι εβραίοι των ΗΠΑ θα δέχονταν διώξεις. Το πογκρόμ θα ήταν στα όρια της νομιμότητας. Ο κόσμος, πιεσμένος ακόμη από την οικονομική κρίση, θα ψήφιζε τον μεγαλύτερο δημαγωγό, αυτόν που θα του χάιδευε καλύτερα τα αφτιά. Ο Χίτλερ θα ήταν μια αποδεκτή επιλογή στην Αμερική. Ο κόσμος θα κατέρρεε, τουλάχιστον για λίγο. Στο τέλος θα κέρδιζε η λογική.
Επειδή εδώ δεν έχουμε λογικευτεί ακόμη, η Χρυσή Αυγή προελαύνει. Στις εκλογές του 2009 είχε λάβει 0,29%. Το καλοκαίρι του 2012 έλαβε 6,92%. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση ήταν τρίτο κόμμα με ποσοστό 15%, εκμεταλλευόμενη την πλήρη πολιτική απαξίωση και την κάπως ελαστική νεοελληνική συνείδηση. Επίσης, δούλεψε συστηματικά.
Το καλοκαίρι ήταν το μοναδικό κόμμα που δεν πήγε διακοπές. Μοίρασε φαγητά μόνο σε Ελληνες στις αρχές Αυγούστου στο Σύνταγμα. Εδειρε μετανάστες σε Κόρινθο, Ραφήνα, Καλαμάτα και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας που δεν ανέχονται ανειδίκευτους εργάτες ειδικά όταν ζητάνε χρήματα. Τραμπούκισε βουλευτές στο περιστύλιο της Βουλής. Εκμεταλλεύτηκε με λύσσα το έγκλημα της Πάρου. Μίλησε για «ρατσισμό σε βάρος των Ελλήνων». Πάτησε στον διχασμό της σκεπτόμενης ελληνικής κοινωνίας ανάμεσα σε «φιλελευθέρους», που πιστεύουν πως για όλα φταίνε οι κρατιστές, και «αριστερούς», που θεωρούν πως το κεφάλαιο είναι το μόνο πρόβλημα. Χώθηκε ανάμεσά τους και νομιμοποιήθηκε. Την ώρα που θριαμβεύει, κάποιοι μαλώνουν για το αν για την άνοδό της φταίει ο λαϊκισμός του Λαζόπουλου υπέρ της ανομίας ή η προεκλογική επίθεση από τον Χρυσοχοΐδη στις οροθετικές εκδιδόμενες γυναίκες. Μπορεί να φταίνε και τα δύο, αυτή τη στιγμή όμως δεν έχει τόση σημασία.
Ας σοβαρευτούμε. Κάτι πρέπει να γίνει. Για αρχή: Οι δικαστικοί και οι εισαγγελείς – όσο και να τους στηρίζει στον αγώνα κατά των περικοπών τους – πρέπει να εφαρμόσουν τον νόμο. Επρεπε να έχουν επέμβει ήδη. Η Αστυνομία, όπως αποκαλύπτει το ρεπορτάζ του ΒΗmagazino σήμερα, πρέπει να ξεκαθαρίσει τι ακριβώς προστατεύει. Οι πολιτικοί να μη μιλούν για δημοκρατία αόριστα, αλλά να θυσιάσουν τα προνόμιά τους, όπως την επάρατη βουλευτική ασυλία, και στη συνέχεια να αναλογιστούν τα κοινωνικά προβλήματα που οδηγούν στη διόγκωσή της. Οσοι διαφωνούν να είναι παράνομοι: Ετσι είναι και στη Γαλλία και στη Γερμανία, άλλο ελευθερία του λόγου, άλλο εμετός.
Aς ασχοληθούμε λίγο, έστω και με μεγάλη καθυστέρηση, να τελειώνουμε με όλη αυτή τη δυσωδία γιατί έχουμε και προβλήματα να αντιμετωπίσουμε. Εκτός και αν, σαν σε καρικατούρα του Ροθ, «Η συνωμοσία κατά της Ελλάδας» γραφτεί με τον Μιχαλολιάκο πρωθυπουργό. Καλό να το διαβάζεις, τρομακτικό να το ζεις.
