Μετά τη συνάντηση του πρωθυπουργού κ. Αντ. Σαμαρά με τη γερμανίδα καγκελάριο κυρία Ανγκελα Μέρκελ, είχαμε μείνει όλοι με την εντύπωση ότι το ελληνικό πρόβλημα οδεύει προς διευθέτηση, ότι τα μέτρα των 11,5 δισ. ευρώ έχουν κλειδώσει και στο άτυπο συμβούλιο των υπουργών Οικονομικών στη Λευκωσία στα μέσα Σεπτεμβρίου θα υπήρχε μια κατ’ αρχήν έγκριση.
Ωστόσο, με την έλευση της τρόικας νέα σύννεφα αμφισβητήσεων υψώθηκαν στον ουρανό της Αθήνας. Οι τροϊκανοί εμπειρογνώμονες παραμένουν δύσπιστοι και καχύποπτοι, δεν αποδέχονται πολιτικές και μέτρα αβέβαιου αποτελέσματος και διεκδικούν εκείνα που θεωρούν «σίγουρα».
Για παράδειγμα δεν είναι διατεθειμένοι να αποδεχθούν προγνώσεις ενίσχυσης των εσόδων από την πάταξη της φοροδιαφυγής, ούτε υποσχέσεις περικοπής εξοπλιστικών δαπανών.
Και έτσι πιέζουν την ηγεσία του οικονομικού επιτελείου για διεύρυνση του πεδίου εφαρμογής «χειροπιαστών» μέτρων, όπως χαρακτηριστικά λένε. Έχουν φθάσει να μην αποδέχονται μέτρα εκσυγχρονισμού του κράτους και να απαιτούν αντισταθμιστικά απολύσεις στο Δημόσιο, γνωρίζοντας ότι δημιουργούν τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα και κατ’επέκταση πολιτικό πρόβλημα στη χώρα.
Και αυτό όταν ξέρουν ότι το δημοσιονομικό αποτέλεσμα είναι περιορισμένο και απόλυτα καλυπτόμενο από τη σχέση «μια πρόσληψη ανά δέκα αποχωρήσεις». Μόνο από την τήρηση αυτής της σχέσης, ο πληθυσμός των δημοσίων υπαλλήλων θα μειωθεί κατά 150.000 μέχρι το 2015.
Η στάση τους λοιπόν δεν δικαιολογείται. Ουσιαστικά επιμένουν στο δόγμα των ευθύγραμμων περικοπών στο κράτος, μη αποδεχόμενοι ούτε την διαπιστωμένη πια πρόοδο της τρέχουσας δημοσιονομικής διαχείρισης, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του οκταμήνου Ιανουαρίου – Αυγούστου.
Πρόκειται κατά βάση για ιδεοληπτική επιμονή. Κανείς δεν ισχυρίζεται ότι αποκαταστάθηκε η δημοσιονομική σταθερότητα στην Ελλάδα. Αλλά είναι πλέον σαφές ότι έχει επιτευχθεί πρόοδος μεγάλη, η οποία ξεπερνά τις προγνώσεις της τρόικας και μοιάζει ικανή να δώσει μέχρι το τέλος του χρόνου τα πολυπόθητα πρωτογενή πλεονάσματα.
Με άλλα λόγια η τρόικα, ο Τόμσεν, ο Τράα, ο Μαζούχ και οι υπόλοιποι οφείλουν να αποδεχθούν την ευελιξία του ελληνικού οικονομικού συστήματος. Μπορεί να ξεπερνά τα οικονομετρικά μοντελάκια τους, αλλά η πρόοδος είναι πραγματική και επιβεβαιωμένη. Ας το αναγνωρίσουν επιτέλους κι ας αφήσουν τις ασκήσεις καταστροφής που αποδεδειγμένα δεν οδηγούν πουθενά.
Το 2012 έγιναν δύο φορές εκλογές, η χώρα τιμωρήθηκε γι’ αυτό, τα λεφτά κόπηκαν και ξανακόπηκαν, αλλά η Ελλάδα δεν πτώχευσε. Και όχι μόνο αυτό, τον περασμένο Αύγουστο, η δημοσιονομική διαχείριση κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα 850 εκ. ευρώ! Ε, όχι! Δεν μπορούν να γίνονται μονίμως αποδεκτοί οι εκβιασμοί της τελευταίας ώρας, από ένα τσούρμο καλοπληρωμένων χαρτογιακάδων που νόμισαν ότι έγιναν θεοί της Ελλάδας και απέκτησαν δικαιώματα ζωής και θανάτου πάνω της. Οφείλουν αν μη τι άλλο σεβασμό στις θυσίες του ελληνικού λαού. Η Ελλάδα απέδειξε ότι μπορεί να ζήσει και χωρίς τα λεφτά των δανειστών. Και αν χρειασθεί, μπορεί να το κάνει για πάντα. Φτάνει πια με τις ιδεοληψίες των αποτυχημένων του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.
