Ο παλαιός κόσμος τελείωσε την 11η Σεπτεμβρίου του 2001, υποστηρίζουν όσοι παρακολουθούν από κοντά τα τεκταινόμενα στη διεθνή σκακιέρα. Εκείνο το απίστευτα τρομακτικό γεγονός, η πρωτοφανής επίθεση που δέχθηκε στο έδαφός της η τότε μόνη υπερδύναμη, επανακαθόρισε στρατηγικές και πολιτικές σε ολόκληρο τον πλανήτη. Εκτοτε συμβαίνουν διάφορα. Οι Αμερικανοί αποφάσισαν ότι πρέπει να αλλάξουν τα πράγματα στην εύφλεκτη ενεργειακή ζώνη της Βόρειας Αφρικής, της Μέσης Ανατολής και συνολικά της ισλαμιστικής Ασίας. Επενέβησαν στο Αφγανιστάν, καθάρισαν το Ιράκ, έστησαν το κουρδικό κράτος, το μόνο μη αραβικό κράτος στην ευρύτερη αυτή ζώνη, και μαζί αποφάσισαν να τελειώνουν με τους πολλούς δικτάτορες της περιοχής, οι οποίοι έπαιζαν μαζί τους αλλά ταυτόχρονα τους πρόδιδαν, υποθάλποντας και χρηματοδοτώντας τη διεθνή τρομοκρατία της Αλ Κάιντα και άλλων επιθετικών ισλαμικών ομάδων. Ηδη έπεσαν τα καθεστώτα της Τυνησίας, της Λιβύης, της Αιγύπτου και υποκαταστάθηκαν, μέσω δημοκρατικών κινημάτων, από κοσμικούς ισλαμιστές. Σε λίγο, όπως όλα δείχνουν, θα πέσει ο Ασαντ στη Συρία, πιθανώς να ακολουθήσουν καθεστώτα όπως αυτά της Ιορδανίας, του Μαρόκου και αυτό ακόμη της Σαουδικής Αραβίας. Το ισχυρότερο Ιράν πιέζεται και θα πιεσθεί ακόμη περισσότερο σαν πέσει η Συρία, όπως ήδη δείχνει η διαμεσολάβηση της Ρωσίας, η οποία τα έχει βρει με τους Αμερικανούς, μόλις ο Ομπάμα απελευθέρωσε τον Πούτιν από τη δαγκάνα που του είχε στήσει ο ανόητος Μπους στο μαλακό υπογάστριο της μεγάλης χώρας μέσω ηγετίσκων τύπου Σιακασβίλι στη Γεωργία και Τιμοσένκο στην Ουκρανία. Ουσιαστικά οι Αμερικανοί θέλουν να ελέγξουν τα «ύποπτα» και «εχθρικά» προς αυτούς καθεστώτα και μαζί να συγκρατήσουν την Κίνα, που απειλεί με την ισχύ της, οικονομική και στρατιωτική, τα αμερικανικά συμφέροντα στην Απω Ανατολή. Και βεβαίως θέλουν να δώσουν ένα μάθημα στη Γερμανία που αναδεικνύεται ο ισχυρότερος οικονομικός ανταγωνιστής της. Θα πιεσθεί η Γερμανία, η κρίση χρέους θα περιορίσει την ηγεμονία της στη Γηραιά Ηπειρο, θα αναγκασθεί να βάλει νερό στο κρασί της, αλλιώς θα χάσει το στρατήγημά της, το εργαλείο που της δίνει τη δυνατότητα ενός πρωτοφανούς οικονομικού επεκτατισμού, μοναδικού στην παγκόσμια ιστορία. Ο τέταρτος παγκόσμιος πόλεμος λοιπόν έχει προ πολλού ξεκινήσει και εξελίσσεται αφήνοντας πίσω του πάμπολλα θύματα και πολλές παράπλευρες απώλειες. Ηδη η γειτονική Τουρκία βλέπει να απομειώνεται ο περιφερειακός ρόλος της, νιώθει απειλούμενη από ένα μεγάλο κουρδικό κράτος, αισθάνεται την πίεση των Αρμενίων που ασφυκτιούν αποκλεισμένοι στα ψηλά βουνά και βεβαίως δεν αισθάνεται και τόσο καλά από την επερχόμενη υποχώρηση του Ιράν. Σε αυτόν τον μεταβαλλόμενο κόσμο η Ελλάδα δεν μπορεί να έχει τύχη παρία. Εχει ομοιογένεια, είναι ανεπτυγμένη, ευρωπαϊκή, στέκεται στο σταυροδρόμι των ενεργειακών δρόμων, κάθεται πάνω σε πολύτιμους ενεργειακούς πόρους, αλλά βασανίζεται επειδή δεν έχει κράτος και δεν καταφέρνει να βρει ένα σχήμα φωτισμένης πατριωτικής ηγεσίας, που να έχει γνώση, σχέδιο και όραμα. Είναι κρίμα να μη βρει τον δρόμο της. Εχει όλα τα φόντα να προοδεύσει ξανά. Και θα το επιτύχει, αρκεί να επιχειρήσει τις ανατροπές που πρέπει και να χτίσει τις συμμαχίες που της ταιριάζουν.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
