Ο κ. Βενιζέλος έχει ένα μαύρο δίκιο, όταν διεκδικεί καλύτερες συνθήκες και περισσότερο χρόνο για τη δημοσιονομική εξυγίανση από την τρόικα και ιδιαιτέρως από τους εντολείς της, τις ισχυρές δηλαδή κυβερνήσεις της Ευρώπης.
Και αυτό γιατί είναι σχεδόν βέβαιο ότι το πλήθος των περιοριστικών μέτρων των 11,6 δισ. ευρώ θα βυθίσουν ακόμη περισσότερο την οικονομία στην ύφεση, θα ερεθίσουν εκ νέου τον ελληνικό λαό και βεβαίως θα τελειώσουν στην κυριολεξία τουλάχιστον τα δύο από τρία κόμματα της σημερινής συμμαχικής κυβέρνησης.
Αλλά, πέραν αυτών, το ισχυρότερο επιχείρημα του κ. Βενιζέλου συνδέεται με το μέγεθος και το βάθος της προσαρμογής που έχει σημειωθεί τα τελευταία τρία χρόνια στην Ελλάδα.Η δημοσιονομική προσαρμογή είναι ακριβές πως δεν έχει προηγούμενο όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Και μάλιστα σε συνθήκες ύφεσης. Αλλά και στο επίπεδο του ιδιωτικού τομέα τα μέτρα που ελήφθησαν στη ζώνη των αμοιβών και στην λειτουργία της αγοράς εργασίας είναι πρωτοφανή σε έκταση και ένταση. Σε λίγο η Ελλάδα θα έχει το μικρότερο, από άποψη δαπανών, κράτος στην Ευρώπη και θα διαθέτει την πιο ανοιχτή αγορά εργασίας σε όλη τη Γηραιά Ήπειρο.
Αν λοιπόν στόχος του προγράμματος της τρόικας ήταν ο περιορισμός του κράτους και η φιλελευθεροποίηση της ελληνικής οικονομίας, τότε ευλόγως μπορεί να ισχυρισθεί κανείς ότι αυτός έχει επιτευχθεί. Και ότι από εδώ και πέρα δεν μπορούμε να μιλάμε για οικονομική πολιτική παρά μόνο για θεολογία.
Υπό αυτή την έννοια ο κ. Βενιζέλος διεκδικεί να περιοριστούμε στην παρούσα φάση σε μέτρα διαρθρωτικής πολιτικής και να μεταθέσουμε το υπόλοιπο της απαιτούμενης δημοσιονομικής προσαρμογής σε ευθετότερο χρόνο, όταν οι συνθήκες θα είναι πιθανώς καλύτερες και ο πολιτικός χειρισμός ευχερέστερος.
Ούτε υπερβολική είναι η απαίτησή του, ούτε αντιοικονομική. Ζήτημα δυνατοτήτων θέτει και ανάσες για την κοινωνία διεκδικεί. Μόνο απολύτως δογματικοί μπορούν να αρνηθούν τη διεκδίκηση του. Το κακό είναι ότι αυτοί και οι εντολείς τους αντιμετωπίζουν όντως την ελληνική περίπτωση με απόλυτα δογματικό τρόπο.
Πράγμα που αργά ή γρήγορα μας φέρνει πιο κοντά στη σύγκρουση. Είναι θέμα χρόνου λοιπόν… Ας προετοιμαζόμαστε.
