offstage

Tελικά υπάρχει φως. O κόσμος αντιλαμβάνεται το κενό και το καταγράφει. Διακρίνει τη ματαιοδοξία και την επισημαίνει. To ένιωσα διαβάζοντας ένα κείμενο της Αλεξάνδρας Τσόλκα για την Κατερίνα Καινούργιου. Στο κείμενό της, ούτε λίγο ούτε πολύ, η συνάδελφος αφηγούνταν μέσα από μια σειρά γεγονότων πώς καταφέρνουν να συντηρούνται στο τηλεοπτικό στερέωμα κάποια πρόσωπα, όπως η κυρία Καινούργιου, με ελάχιστα προσόντα, με πορεία η οποία δεν έχει να επιδείξει κάτι σημαντικό. Γιατί είναι γεγονός ότι η εν λόγω κυρία απασχολεί περισσότερο τη δημοσιότητα με φωτογραφίες με τους κατά καιρούς συντρόφους της ή τις «πλαστικές» βελτιώσεις της εικόνας της – προφανώς θέλοντας να δικαιολογήσει το επώνυμό της – και λιγότερο με την τηλεοπτική της δεινότητα.

Δεν είναι η μόνη. Αν ρίξει κανείς μια ματιά στα συμβόλαια που ανανεώθηκαν για την επόμενη σεζόν, θα αναρωτηθεί: Η τηλεόραση που βλέπουμε φτιάχνεται από ανθρώπους οι οποίοι ζουν ανάμεσά μας; Προφανώς όχι. Η τηλεόραση που βλέπουμε και θα βλέπουμε προς το παρόν φτιάχνεται από Τατιάνες που ανεβάζουν κάθε λίγο και λιγάκι στις ιστοσελίδες φωτογραφίες από χλιδάτες διακοπές και αυταπάτες από ψευτολιτότητα στις αποσκευές, από Ελένες που δήθεν ενοχλούνται από τους παπαράτσι την ώρα που διαφημίζουν έρωτες στις αμμουδιές και αλλαξιές από μπικίνι και από Γρηγόρηδες που σκίζουν τα ιμάτιά τους επειδή η προσωπική τους ζωή γίνεται φέιγ βολάν κατά το «τράβα με κι ας κλαίω». Από καρνάβαλους που ανεβοκατεβαίνουν τα Ματογιάννια με πλατφόρμες για να φωτογραφηθούν, από ξεπεσμένες τηλεπερσόνες που μεταξύ μέθης και παραζάλης ανεβάζουν φωτογραφίες στα κοινωνικά δίκτυα για να γίνουν θέμα στο δελτίο του Star. Αηδία!

Εικόνα μελαγχολική και αποκαρδιωτική. Εικόνα που σου φέρνει στο μυαλό ένα τραγούδι του Σταμάτη Κραουνάκη το οποίο μού θύμισε ένας καλός φίλος… Αντιγράφω: «Αλλο να ποιήσαι τη θεά κι άλλο να γεννάει ο ρόλος αίμα! Οποιος φωτίζεται έρημος, αυτός το φως και η σκιά. Δεν υπάρχει θέμα. Τι παίζει τώρα; Τι να παίξει τώρα; Ούτε ένα ίνδαλμα της προκοπής… Μόνο μοντέλες-κουρέλες μια χώρα. Ψάχνω ένα ίνδαλμα της προκοπής. Κι όχι τα ρέστα μας απ’ την κατηφόρα».

Πνεύμα και tv
Αλλάξτε τα πάνελ
«Υπάρχει ένα πολύ ισχυρό αίτημα στην Ευρώπη», είπε στα «Νέα» και στη Μικέλα Χαρτουλάρη ο Πέτρος Μάρκαρης (επάνω), «να ακουστούν οι απόψεις των ανθρώπων της σκέψης και του πολιτισμού, επειδή ακριβώς αυτοί αξιολογούν τα πράγματα με τρόπο διαφορετικό από τους οικονομολόγους και τους πολιτικούς. Χωρίς αυτούς δεν μπορεί να επιτύχει η πίεση ενάντια στους αδιέξοδους τρόπους με τους οποίους η ΕΕ ή το ΔΝΤ αντιμετωπίζουν την κρίση». Ευελπιστώ το συγκεκριμένο απόσπασμα να το διάβασαν μερικοί εκπομπάρχες.