Ας υποθέσουμε ότι όλα πάνε κατ’ ευχήν για τον κ. Τσίπρα. Οτι πείθει τα πλήθη και κερδίζει τους ψηφοφόρους με την ορμή της νιότης του. Και στις 17 Ιουνίου αναδεικνύεται μέγας νικητής.
Από την επομένη, ωστόσο, θα έχει να αντιμετωπίσει κρίσιμα θέματα και προβλήματα. Πρώτον, θα πρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση. Και επειδή πιθανώς δεν θα επιτύχει αυτοδύναμη κοινοβουλευτική πλειοψηφία θα πρέπει να έχει εκ των προτέρων εξασφαλίσει συμμαχίες ικανές να του προσφέρουν τη στήριξη που θα χρειάζεται.
Αλλά ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι την έχει εξασφαλισμένη ή δεν τη χρειάζεται, θα πρέπει επίσης να είναι έτοιμος να αναλάβει το βάρος της διαπραγμάτευσης με τους δύσπιστους και ίσως εχθρικούς εταίρους μας στην Ευρωπαϊκή Ενωση.
Εκείνοι θα διεκδικούν εφαρμογή των συμφωνηθέντων ή στην καλύτερη περίπτωση εγγυήσεις προκειμένου να συνεχίσουν να εφαρμόζουν τα απορρέοντα από τις έως τώρα συμφωνίες. Και εκείνος πιθανώς ηρωικά θα προβάλλει αντιστάσεις, επικαλούμενος την καμένη γη που παρέλαβε και την κακή πολιτική που κληρονόμησε. Και επειδή δεν θα υπάρχουν χρονικά περιθώρια, καθώς θα αντιμετωπίζει ταμειακά και άλλα πιεστικά οικονομικά προβλήματα, σχεδόν αναγκαστικά θα αποδεχθεί μια διαδικασία ετεροβαρούς διαπραγμάτευσης. Και, ή θα συμβιβασθεί ή θα τα σπάσει.
Στην περίπτωση ενός συμβιβασμού τίποτε σπουδαίο δεν θα έχει επιτύχει. Μικροκέρδη στην καλύτερη περίπτωση θα εξασφαλίσει, που την προσδοκία του πλήθους δεν θα ικανοποιούν και την απαίτηση του λαού θα επιτείνουν. Θα πρόκειται για την αρχή του τέλους.
Αν τώρα στυλώσει τα πόδια και τα σπάσει με τους ευρωπαίους, εκείνοι θα κλείσουν τις στρόφιγγες προκειμένου να προκαλέσουν ασφυξία και αδιέξοδο. Με τον κόσμο απλήρωτο και την οικονομία αλάδωτη η κατάσταση θα γίνει εκρηκτική και οι υμνητές θα μετατραπούν εν μια νυκτί σε διώκτες.
Αν θέλει ο κ. Τσίπρας να επιτύχει δεν μπορεί να μείνει σε αυτά που έχει. Εχει αποδειχθεί ότι στους καιρούς μας η διακυβέρνηση δεν είναι άσκηση απλή. Θέλει βαθιές επεξεργασίες, σχέδιο ολοκληρωμένο και πρόσωπα επιλεγμένα , με γνώσεις, δυνατότητες και πίστη, ικανά να τρέξουν δύσκολες υποθέσεις και αναλάβουν επικίνδυνες αποστολές.
Η μέχρι τώρα συγκρότηση και το δυναμικό του κόμματός του δεν δείχνουν τέτοιες δυνατότητες. Αντιθέτως φανερώνουν μεγάλες αδυναμίες και ανυπαρξία ολοκληρωμένου και επεξεργασμένου σχεδίου.
Αν λοιπόν ο κ. Τσίπρας θέλει πραγματικά να μείνει και να μην σβήσει ως άλλος διάττοντας αστέρας δεν έχει παρά να χτίσει από τώρα σχέδιο αξιόπιστο ολοκληρωμένο και επιστημονικά άρτιο, ικανό να σταθεί απέναντι στο μνημόνιο που εκείνοι υπερασπίζονται ως άλλο ευαγγέλιο.
Μόνο έτσι θα έχει ο κ. Τσίπρας τύχη και η χώρα ευκαιρία.
Αλλιώς ο ελληνικός λαός, που τόσο εύκολα και με τόση ταχύτητα τον ανέβασε με την ίδια και με ιδιαίτερη σκληρότητα θα τον καταδικάσει και θα τον υποβιβάσει.
