Νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε όλοι ευγνώμονες στον Αλέξη Τσίπρα. Και αυτό επειδή η επέλαση του ΣΥΡΙΖΑ στην εθνική καθημερινότητα λειτούργησε κάπως σαν αφύπνιση.
Επέτρεψε σε όλους μας να ξαναδούμε τα πράγματα από την αρχή, να επιστρέψουμε στα θεμελιώδη και να μη μετατρέπουμε τα ζητούμενα σε δεδομένα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς απέδειξε, ας πούμε, ότι η διακυβέρνηση του τόπου δεν είναι δεδομένο. Είναι ζητούμενο.
Οτι ο έλληνας ψηφοφόρος φέρει την προφανή ευθύνη για την κυβέρνηση που έχει ή δεν έχει ο τόπος του. Και ότι οδηγούμαστε σε δεύτερες εκλογές μέσα στην κρίση επειδή ο έλληνας ψηφοφόρος έκανε βασικά μια εκλογική επιλογή ακυβερνησίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς έκανε να επιστρέψουμε στη θεμελιώδη λογική της δημοκρατίας: ότι η χώρα οφείλει να διαθέτει μια κυβέρνηση και μια αντιπολίτευση.
Και πως όταν η αντιπολίτευση προσχωρεί στη συμπολίτευση (όπως πίεζαν για το μνημόνιο οι ανεγκέφαλοι της Ευρώπης και οι ερασιτέχνες κουφιοκεφαλάκηδες των «κέντρων εξουσίας» στην Ελλάδα…), τότε δεν καταργείται η αντιπολίτευση, αλλά έρχεται κάποιος άλλος να πάρει τη θέση της.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς θύμισε ότι σε δημοκρατικό καθεστώς δεν έχει εφευρεθεί ακόμη η δυνατότητα να κάνεις πολιτική εναντίον της κοινωνίας.
Και πως όταν η κοινωνία διαλύεται, τότε δεν μπορεί να επιβιώνει ένα συμπαγές πολιτικό σύστημα. Θα γίνει κι αυτό συντρίμμια.
Υπό αυτή την έννοια, ο ΣΥΡΙΖΑ (αν είχε λίγο λιγότερη αλαζονεία και αυταρέσκεια…) θα μπορούσε να εξηγήσει ότι δεν είναι αυτός το πρόβλημα αλλά προέκυψε ως σύμπτωμα του προβλήματος από τη στιγμή που κανένας δεν θέλησε να κοιτάξει το πρόβλημα κατάματα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ μάς επανέφερε άθελά του στην ανάγκη της πολιτικής και στη δημοκρατική σημασία της
λαϊκής νομιμοποίησης.
Μέσα από αυτόν αναδείχθηκε η διαλυτική λειτουργία πάσης φύσεως τεχνοκρατικών ή «αριστοκρατικών» ή «ολιγαρχικών» φαινομένων όταν προωθούνται στη διακυβέρνηση του τόπου – «για το καλό του τόπου…».
Ο ΣΥΡΙΖΑ, τέλος, μας υποχρεώνει να μη θεωρούμε πλέον τίποτε δεδομένο. Ούτε την Ευρώπη, ούτε το ευρώ, ούτε τη δημοκρατία μας, ούτε το ελεύθερο κοινωνικό μας σύστημα.
Μας υποχρεώνει να επιβεβαιώνουμε αυτές τις βασικές επιλογές με κάθε ευκαιρία, σε κάθε ψήφο και σε κάθε αναμέτρηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή, προσφέρει τον φόβο του αγνώστου και του χειρότερου για να μετρήσουμε στα πραγματικά της μεγέθη την κοινωνία που ζούμε – με τα καλά της και τα κακά της.
Υπό αυτή την έννοια, ευχαριστούμε Αλέξη. Ευχαριστούμε ολόθερμα. Θα δούμε στις 17 Ιουνίου αν πήραμε το μάθημα.
ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ
