Το έθεσε σε ανύποπτο χρόνο και το επανέφερε την Κυριακή με την ευκαιρία των συναντήσεων του Προέδρου της Δημοκρατίας με τους πολιτικούς αρχηγούς στο πλαίσιο των διερευνητικών εντολών για τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης ή κυβέρνησης εθνικής ενότητας.
Ουσιαστικά ο κ. Αλαβάνος στρέφεται κυρίως κατά των συντρόφων του και τους προτρέπει να πουν όλη την αλήθεια στον λαό και όχι τη μισή. Και όντως αυτές τις μέρες παίζεται ένα κρυφτούλι στην ελληνική πολιτική σκηνή. Ο κόσμος δυστυχώς το έχει τούμπανο και εμείς κρυφό καμάρι.
Ο ευρωπαϊκός και ο διεθνής Τύπος βρίθουν δημοσιευμάτων, μας έχουν ξεγράψει στην κυριολεξία και συνδέουν ακριβώς τη θέση της χώρας στην ευρωζώνη με την εφαρμογή του μνημονίου. Και επειδή εκτιμούν ότι δεν έχουμε τις δυνάμεις, ούτε την ηγεσία να επιτύχουμε κάτι τέτοιο θεωρούν σχεδόν βεβαία την αποχώρησή μας από την ευρωζώνη.
Τα περισσότερα κόμματα της Αριστεράς και όχι μόνο ξεπερνούν τον συγκεκριμένο κίνδυνο και οχυρώνονται πίσω από την εκτίμησή τους ότι το κόστος μιας δικής μας αποχώρησης είναι πολύ μεγάλο για την Ευρώπη και δεν θα το επιχειρήσει, θα μας ανεχθεί και τελικώς θα μας δώσει ευκαιρίες διαπραγμάτευσης.
Ωστόσο τίποτε για την ώρα δεν δείχνει ότι έτσι θα εξελιχθούν τα πράγματα. Και κανείς δεν αντιλέγει ότι η Ευρώπη πιεζόμενη από την εξάπλωση της οικονομικής πυρκαγιάς μπορεί να κάνει το βήμα που πρέπει. Αυτό που δεν ξέρουμε όμως είναι πότε θα κάνει τη στροφή. Πιθανότατα να χρειασθεί έξι μήνες, ίσως και ένα χρόνο και δυό. Εμείς ωστόσο δεν έχουμε χρόνο.
Τα ταμιακά διαθέσιμα του ελληνικού δημοσίου επαρκούν μέχρι τις 10 Ιουνίου και στο ενδιάμεσο, με το κλίμα που επικρατεί εδώ και στο εξωτερικό, δεν είναι απίθανο εδώ να υπάρξουν συμπεριφορές ανεξέλεγκτες ικανές να θέσουν υπό δοκιμασία το τραπεζικό σύστημα και να προκαλέσουν συνθήκες χάους στο ελληνικό οικονομικό σύστημα.
Αυτούς ακριβώς τους κινδύνους περιέγραφε στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ο πρωθυπουργός κ. Λ. Παπαδήμος, για το περιεχόμενο της οποίας ενημερώθηκαν οι πολιτικοί αρχηγοί. Αυτό είναι λοιπόν το ρίσκο της ενδιάμεσης περιόδου.
Αυτό θέτει και ο Αλέκος Αλαβάνος όταν σημειώνει ότι ή θα εφαρμόσουμε το μνημόνιο και θα μείνουμε στο ευρώ ή θα αρνηθούμε και θα προετοιμάσουμε τη συντεταγμένη αποχώρηση της χώρας από την ευρωζώνη ή θα παριστάνουμε τους θαρραλέους δηλώνοντας «όχι στο μνημόνιο» και «ναι στο ευρώ» για να μας συμβεί το μοιραίο, κατά τρόπο θυελλώδη και απολύτως τρομακτικό, σε χρόνο που ούτε καν θα αντιληφθούμε.
