Ο Νικολά Σαρκοζί έγινε από χθες ο πρώτος εν ενεργεία Γάλλος πρόεδρος που ηττάται, έστω και με μικρή διαφορά, σε πρώτο γύρο εκλογών. Και πολύ ορθά: εξελέγη πρόεδρος των Γάλλων και λειτούργησε, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, ως υποστηρικτής των Γερμανών. Ηταν αναμενόμενο… Αυτό δεν σημαίνει αναγκαστικά ότι θα ηττηθεί και στις 6 Μαίου. Η λογική λέει ότι αυτό είναι το πιο πιθανό αλλά δεν είναι σε καμία περίπτωση βέβαιο: πρέπει να μιλήσει και η κάλπη. Αλλωστε η ήττα έχει και μία άλλη, ίσως πολύ πιο βαθιά σε σημασία όψη: το 18% της Λεπέν, που η γερμανική πολιτική της το έδωσε στο «πιάτο»…
Όμως, η χθεσινή ήττα του Σαρκοζί, έχει έτσι κι αλλιώς τη σημασία της, καθώς, πρωτίστως, δεν είναι δική του ήττα: είναι ήττα της Γερμανικής πολιτικής. Ηττήθηκε γιατί την υπηρέτησε πιστά και χωρίς αντίσταση. Αρχισε να ηττάται από τη στιγμή που άλλαξε κατεύθυνση – δεν ήταν πάντα έτσι ο Σαρκοζί…
Η ουσία είναι ότι στις πρώτες και σημαντικές εκλογές που διεξάγονται μετά το Σύμφωνο Ανταγωνιστικότητας στην ευρωζώνη συμβαίνουν δύο τινά: πρώτον, η επιβολής της Γερμανίας στην Ευρώπη είναι το κεντρικό θέμα, το οποίο και διχάζει το εκλογικό σώμα της Γαλλίας και, δεύτερον, η πολιτική που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην Ευρώπη και ο εκφραστής της αποδοκιμάζονται, έστω και με μικρή διαφορά από το γαλλικό λαό.
Αν η ήττα Σαρκοζί επιβεβαιωθεί και στο δεύτερο γύρο και η Γαλλία αλλάξει πρόεδρο, αυτό δεν σημαίνει, παρά τη ρητορική, ότι ο νέος πρόεδρος θα αντιδράσει και πραγματικά στη γερμανική επιβολή στην Ευρώπη. Μπορεί να το κάνει, μπορεί και να μην το κάνει: στην πολιτική, μέχρι να δεις δεν μπορείς να ξέρεις.
Όταν σε λίγο οι «αγορές» θα τον απειλούν με υψηλότερο κόστος δανεισμού από τις απώλειες βαθμών αν δεν προσαρμοστεί στη γερμανική πολιτική την οποία ασυγκράτητα δύο χρόνια τώρα οι «αγορές» έμπρακτα υποστηρίζουν διαμορφώνοντας το κόστος δανεισμού υπέρ της Γερμανίας και εναντίον όποιου της «κουνιέται» στην Ευρώπη, τότε δεν ξέρουμε πώς θα αντιδράσει. Ουτε εκείνος ξέρει ακόμα… Όπως δεν ήξεραν οι Ολλανδοί ότι θα αναγκαστούν να πάνε σε πρόωρες εκλογές για το έλλειμμα: ποιοι, οι Ολλανδοί!….
Όμως, ένα πράγμα είναι βέβαιο: ότι η πολιτική που έχει επιβάλλει η Γερμανία στην ευρωζώνη και συνιστά επί της ουσίας την εκπλήρωση του εθνικιστικού της ηγεμονισμού μέσα από τα δημοσιονομικά μεγέθη, δεν περνάει από τους λαούς της Ευρώπης. Οι Γερμανοί, θα τους έχουν απέναντί τους. Εχουν δει την Ελλάδα και έχουν καταλάβει τι σημαίνει το γερμανικό μέλλον.
Τους κυβερνήτες, μπορείς να τους τρομοκρατήσεις. Τους λαούς, δεν μπορείς…
Γι αυτό και ανεξάρτητα από το πώς θα πολιτευθεί τελικά ο Ολάντ αν εκλεγεί, ακόμα όμως κι αν δεν εκλεγεί, επί της ουσίας αυτό που συνέβη χθες είναι ότι άρχισε η πρώτη φάση του τέλους της νέας γερμανικής επιβολής στην Ευρώπη. Και στο Βερολίνο, το ξέρουν καλά….
