Ο κ. Porte Parole της Νέας Δημοκρατίας είπε χθες κάτι που όλοι ξέραμε, είπε κάτι που απασχολεί την πολιτική μια ντουζίνα χρόνια. Το είπε σε μια φράση μαζεμένο και είναι εντυπωσιακό πώς μια τόσο μικρή φράση χωρά ένα τόσο μεγάλο σκάνδαλο. Είπε λοιπόν ο κ. Γιάννης Μιχελάκης ότι το κράτος πλήρωσε δύο δισεκατομμύρια ευρώ για οκτώ υποβρύχια αλλά έπειτα από δώδεκα χρόνια έχουμε παραλάβει μόνο ένα (το οποίο κουνάει σαν ανεμότρατα). Δεν αρκέστηκε σε αυτό. Είπε επίσης ότι ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος το 2010 αναθεώρησε τη σύμβαση: δεσμεύτηκε να πληρώσει την παραγγελία σε συγκεκριμένες ημερομηνίες χωρίς να θέσει όρους. Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, έδωσε τον παρά (τον δανεικό) χωρίς να διαπραγματευτεί ούτε πότε θα παραλάβει ούτε αν θα είναι αξιόμαχα τα υποβρύχια.
Η κυρία Porte Parole του ΠαΣoΚ έδωσε μια απάντηση από αυτές που συνηθίζει. Είπε ότι η στάση της Νέας Δημοκρατίας «αγγίζει τα όρια της πολιτικής χυδαιότητας». Δηλαδή η κυρία Φώφη Γεννηματά απαντά με χαρακτηρισμό απέναντι σε μια συγκεκριμένη κατηγορία. Δεν κερδίζει τις εντυπώσεις τοιουτοτρόπως. Θα είχε τα μέγιστα επικοινωνιακά αποτελέσματα αν διάλεγε τη σαφήνεια, αν έλεγε επί παραδείγματι ότι έχουν παραληφθεί τα επτά από τα οκτώ υποβρύχια και περιφρουρούν το ανατολικό Αιγαίο ή ότι παρελήφθη το ένα και μόνο αυτό το ένα εξοφλήθη ή ότι θα πληρωθούν με αντικαταβολή όταν με το καλό συναρμολογηθούν. Συμβαίνει κάτι από όλα αυτά ή μήπως ισχύουν, ως φαίνεται, όσα κατήγγειλε ο κ. Μιχελάκης;
Δεν εκπλήσσει ο χειρισμός της κυρίας Φώφης Γεννηματά. Οποτεδήποτε στριμώχνεται, υποδύεται την κατατρεγμένη. Ας θυμηθούμε το 2007, όταν ο Άρειος Πάγος έκρινε ότι, παρά την παραίτησή της από την υπερνομαρχία, είχε κώλυμα συμμετοχής στις βουλευτικές εκλογές. Κι επειδή για συνταγματικούς λόγους δεν μπορούσε να είναι πρώτη πρώτη στο Επικρατείας δήλωσε ότι «έχουμε να κάνουμε με μια παλιά, πολύ παλιά και αδίστακτη δεξιά». Στην πραγματικότητα είχαμε να κάνουμε με ένα παλιό, πολύ παλιό και τσαπατσούλικο κομματικό μηχανισμό. Με τα υποβρύχια ακολούθησε την ίδια τακτική: αντί να δώσει μια συγκεκριμένη απάντηση, με νομικό περιεχόμενο, προσπέρασε τα πραγματολογικά στοιχεία και κατέφυγε στον βερμπαλισμό.
Η κυρία Φώφη Γεννηματά συνέχισε την υπερασπιστική τακτική της με τη μέθοδο «μία σου και μία μου». Παρά το γεγονός ότι ο αρχηγός του ΠαΣοΚ σχετίζεται αυταπόδεικτα με τα υποβρύχια, η εκπρόσωπος Τύπου προβάλλει τους κανόνες της πράσινης ευγένειας: ενώ οι δεξιοί επιτίθενται στον κ. Βενιζέλο, η ίδια και το κόμμα της δεν επιτίθενται στον αντίπαλό τους: «το ΠαΣοΚ δεν θέλησε ποτέ να συνδέσει τον κ. Σαμαρά προσωπικά, ούτε με το Βατοπαίδι, ούτε με τους κουμπάρους, ούτε με τα δομημένα ομόλογα, ούτε με την υπόθεση Παυλίδη». Ας αντικαταστήσουμε το «δεν θέλησε» με το «δεν μπόρεσε». Ανάμεσα στον κ. Σαμαρά, τους κουμπάρους και τον κ. Παυλίδη το μόνο κοινό είναι πιθανώς το ζώδιο. Στις εκλογές όμως η αναμέτρηση δεν γίνεται βάσει αστρολογίας αλλά βάσει δεδομένων. Τα δεδομένα δεν επιτρέπουν συμψηφισμό.
Είναι δύσκολο να υπερασπιστεί η κυρία Φώφη Γεννηματά τα πεπραγμένα του κόμματός της. Αντί λοιπόν να χάνει χρόνο απολογούμενη, θα μπορούσε να αναπτύξει μια στρατηγική με κεντρικό άξονα «πώς μπορούμε να διοικήσουμε». Αν της ρίχνουν το γάντι από τη Νέα Δημοκρατία, τη συμφέρει να το αφήνει κάτω.
