Κανείς δεν πιστεύει κανέναν. Ετσι ακριβώς. Πάρτε για παράδειγμα τα Γενόσημα. Πολύ σωστά λέει ο Λοβέρδος ότι όλες οι χώρες της ευρωζώνης, πλην Ψωροκώσταινας, τροφοδοτούν τους ασθενείς τους με φάρμακα φθηνότερα και το ίδιο αποτελεσματικά όπως τα ακριβότερα πρωτότυπα. Τότε; Μα είναι εντελώς φανερό. Από τη μια τα κυκλώματα γιατρών, φαρμακοποιών και φαρμακευτικών εταιρειών. Από την άλλη ο ξεχαρβαλωμένος κρατικός μηχανισμός. Και στην μέση εσύ, εμείς, εγώ… Ανίσχυροι. Απροστάτευτοι. Ανοχύρωτοι. Γιατί, σου λέει και με το δίκιο του, αφού πουθενά δεν υφίσταται αξιόπιστος ελεγκτικός μηχανισμός, τότε εγώ ο άρρωστος βρίσκομαι στο έλεος κάθε απατεώνα που μπορεί να μου πουλήσει δηλητήριο από την Ταγκανίκα αντί για την σωστή και κατάλληλη δραστική ουσία. Αφού τίποτα δεν λειτουργεί σ’ αυτόν τον τόπο, το ίδιο και με την Υγεία, τα φάρμακα και το κάθε τι.
Η σωτηρία μου, η ζωή μου στο έλεος διαπλεκόμενων, ανίδεων, ερασιτεχνών και ρεμπεσκέδων. Που πάει να πει αξιοπιστία μηδενική. Δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει στην χώρα αυτή. Ετσι αισθάνεσαι να σε λιώνουν οι μυλόπετρες των μικρών και μεγάλων συμφερόντων. Ενα μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Από τη μια σε κοπανάει η ρακέτα των γιατροφαρμακοποιών. Από την άλλη η ρακέτα των διάτρητων και κακοφορμισμένων κρατικών μηχανισμών. Ποιον να εμπιστευτείς; Τον γιατρό; Μα φακελάκι εμπρός. Τον φαρμακοποιό; Μα αντί για επιστήμονας έχει μεταβληθεί σε έμπορο κανονικό. Τον υπουργό; Ούτε μία στις εκατό. Το κρατικό προσωπικό; Ας γελάσω. Αυτοί κι αν δεν αποτελούν την χειρότερη πληγή. Επομένως εμπιστοσύνη υπό το μηδέν. Πολικό ψύχος μέσα μας κυκλοφορεί. Θεέ μου, δεν είναι ζωή αυτή!
Παράδειγμα; Μα φυσικά η ιλαροτραγική ρήση του Γιώργου Παπανδρέου «λεφτά υπάρχουν». Παράδειγμα; Η σημερινή υπόσχεση του Αντώνη Σαμαρά ότι θα επαναφέρει τις χαμηλές συντάξεις στο προμνημονιακό τους επίπεδο, ότι θα εξαφανίσει το χαράτσι των ακινήτων από τον λογαριασμό της ΔΕΗ και ότι επ’ ουδενί δεν πρόκειται να κόψει οριζοντίως μισθούς και συντάξεις. Παράδειγμα; Το κέντρο βάρους της πολιτικής του Συνασπισμού. Οτι δηλαδή θα απαιτήσουν και θα καταφέρουν από Μέρκελ και Σαρκοζί, τρία ίσως και πέντε χρόνια χάριτος στην αποπληρωμή του δημόσιου χρέους. Σχεδόν οι πάντες υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια.
Ποια η αλήθεια; Μα φυσικά αυτά που λένε τα στελέχη του ευρωπαϊκού διευθυντηρίου και οι Τροϊκανοί. Αυτοί που σχεδόν άπαντες χαρακτηρίζουν ανθέλληνες, εχθρούς, ιμπεριαλιστές και τοκογλύφους. Ακούς αγαπητέ μου; Αυτοί οι άθλιοι Γερμανοί λένε την αλήθεια. Από εκεί προέρχεται αξιοπιστία και αλήθεια. Οτι δηλαδή το χρέος μάλλον δεν είναι διαχειρίσιμο. Οτι συντόμως θα ορμήσουν για νέα μέτρα ύψους 14 δισεκατομμυρίων. Οτι κινδυνεύουν να γκρεμιστούν τα ασφαλιστικά ταμεία. Και ότι ο κατώτερος μισθός θα πιάσει πάτο Βουλγαρίας. Αν δεν είμαι χαϊβάνι, δύο πράγματα στην θέση σου θα έκανα. Το πρώτο, στην διάρκεια της προεκλογικής περιόδου θα έκλεινα τ’ αυτιά μου σε όλους τους πολιτικούς. Ψέματα έλεγαν, ψέματα λένε, επαγγελματίες ψεύτες είναι. Το δεύτερο, θα διάβαζα και θα άκουγα μετά προσοχής αυτά που λένε οι εχθροί. Αυτή κι αν είναι χρεοκοπία ολοσχερής. Να πιστεύεις τον εχθρό σου και να φυλάγεσαι από τον Έλληνα και τάχα έγκυρο μεγαλοδημοσιογράφο και πατριώτη πολιτικό σου!
