Κολιμά. Σαν να λέμε Αουσβιτς. Ισως και χειρότερα. Εκατομμύρια ρώσοι πολίτες, εκτοπισμένοι στον Αρκτικό Κύκλο, γιατί είπαν ένα ανέκδοτο για τον Στάλιν ή γιατί διάβασαν έναν αντικαθεστωτικό ποιητή. Καταδικασμένοι σε είκοσι και τριάντα χρόνια καταναγκαστικής εργασίας, στους -40 βαθμούς, χωρίς τα κατάλληλα ρούχα, με ελάχιστη τροφή και δυο γουλιές νερό. (Οταν δεν υπάρχουν τρόφιμα, αναγκάζονται να φάνε τους συγκρατουμένους τους.) Στον αιώνα των στρατοπέδων οι Ρώσοι είναι οι πρώτοι διδάξαντες. Οι Γερμανοί, πρόθυμοι αντιγραφείς, απλώς ακολουθούν. Ιστορίες από την Κολιμά του Β. Σαλάμοφ, ένα βιβλίο 2.000 σελίδων, μια σπαρακτική μαρτυρία αλλά και υψηλή λογοτεχνία, όπως ορθώς σημειώνει η κυρία Λίζυ Τσιριμώκου στα «Νέα». Στην τελευταία σοσιαλιστική χώρα της Ευρώπης, την Ελλάδα, μεταφράστηκε με καθυστέρηση 50 ετών.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ