Κύριε διευθυντά,

Δεν θα ήθελα να είμαι στη θέση του γκαρσονιού που έριξε στην πλάτη της Ανγκελας Μέρκελ πέντε ευμεγέθη ποτήρια γεμάτα μπίρα, κάνοντάς τη λούτσα. Από την άλλη θα ήμουν ψεύτρα αν δεν παραδεχόμουν ότι απήλαυσα ιδιαιτέρως τη σκηνή του ατυχήματος όπως αναμεταδόθηκε από τα τηλεοπτικά κανάλια και εξακολουθεί να αναμεταδίδεται από το Internet, παρ’ ότι δεν ανήκω σε εκείνους που θεωρούν ότι με αυτή την ψυχρολουσία η καγκελάριος τιμωρείται για την αυστηρή στάση που κρατάει στο θέμα της Ελλάδας – εξάλλου, εσχάτως δέχεται άλλου είδους, πολύ πιο επίπονες ψυχρολουσίες στη γερμανική Βουλή. Εκείνο όμως που κυρίως θέλω να επισημάνω είναι η ψυχραιμία και ο απόλυτος αυτοέλεγχος με τον οποίο αντιμετώπισε η κυρία Μέρκελ το συμβάν: προσπερνώντας σε κλάσματα δευτερολέπτου την έκπληξη με ένα αδιόρατο χαμόγελο και περνώντας στο απολύτως τακτοποιημένο και ατσαλάκωτο της καγκελαρίου. Επιβεβαιώνοντας με αυτό τον τρόπο ότι όταν είσαι πλασμένη για υψηλά αξιώματα δεν σε χαλαρώνει όχι μία, ούτε πέντε μπίρες!

Μετά τιμής,

Πανδώρα

ΥΓ.: Αναρωτιέμαι βεβαίως αν ο άτυχος σερβιτόρος παραμένει ακόμα στη θέση του. Γιατί δεν είναι εποχή αυτή για να χάνεις τη δουλειά σου, ούτε στη Γερμανία.

* Κατά τα άλλα, στην Ινδία εκατομμύρια διαδηλωτές ζήτησαν την καθιέρωση του κατώτατου μισθού. Τώρα που καταργείται στην Ελλάδα…

* Το πλήθος εξέφρασε την οργή του για την αύξηση του κόστους ζωής και κατήγγειλε ότι η κυβέρνηση είναι ενάντια στον λαό.

* «Πρόκειται για ιστορική ευκαιρία. Για πρώτη φορά όλα τα μεγάλα συνδικάτα είναι μαζί για να διαμαρτυρηθούν για την αντεργατική πολιτική των κυβερνώντων» δήλωσε ο γενικός γραμματέας του ινδικού συνδικαλιστικού Κογκρέσου Γκουρούντας Ντασγκούπτα.

* Τι λέει η κυβέρνηση της χώρας; Εγώ θα σας μεταφέρω κάτι που είπε ο Μαρκ Τουέιν: «Με προσπάθεια μπορούμε να αντέξουμε την ανέχεια. Των άλλων…».
* Συμπληρώνεται σε λίγες ημέρες ένας χρόνος από τον σεισμό των 9 Ρίχτερ και από το καταστρεπτικό τσουνάμι που ισοπέδωσε μέρος της βορειοανατολικής Ιαπωνίας. Ενας χρόνος και ακόμα να καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη και κυρίως τι εξακολουθεί να συμβαίνει στη Φουκουσίμα.

* Ελπίζω ότι όταν μάθουμε και συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της καταστροφής δεν θα είναι πολύ αργά.