Η Σύνοδος Κορυφής των Βρυξελλών συνήλθε, με την Ευρώπη κλυδωνιζόμενη και απειλούμενη. Τη Δευτέρα η βελγική πρωτεύουσα ήταν αποκλεισμένη πόλη λόγω της γενικής απεργίας των συνδικάτων, θυμίζοντας την Αθήνα στις μέρες της οργής. Ταυτόχρονα, η Πορτογαλία προσερχόταν στη Σύνοδο με το πρόγραμμα εξυγίανσης κλονισμένο, τα επιτόκια στα ύψη, την αποτυχία και την αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του νεοεκλεγέντος συντηρητικού πρωθυπουργού της.
Η γειτονική Ισπανία επίσης προσερχόταν στη σύνοδο με την ύφεση να κλονίζει τη δραστηριότητα και να εκτινάσσει την ανεργία στο 22%. Ταυτόχρονα, στη Γαλλία συζητούν πόσο σύντομα θα εφαρμοσθούν και εκεί μέτρα αντίστοιχα των ελληνικών. Για να μην μιλήσουμε για την βόρεια και ανατολική περιφέρεια της Ευρώπης, όπου τα οικονομικά και κοινωνικά προβλήματα περισσεύουν.
Κακά τα ψέματα, το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι το μόνο της Γηραιάς Ηπείρου, ούτε και το κρισιμότερο. Οσο περνά ο καιρός και η κρίση αντιμετωπίζεται με τα συνήθη αποτυχημένα εργαλεία, η προβληματικότητα θα διαχέεται και το ευρωπαϊκό οικοδόμημα θα κινδυνεύει με αποδιάρθρωση. Με τον καιρό, η ενοποιητική διαδικασία θα υποχωρεί, οι εθνικισμοί θα επανέρχονται και η Ευρώπη θα χάσει όσα κέρδισε μετά τον πόλεμο. Η Ευρώπη ανυψώθηκε επειδή πορεύθηκε με αλληλεγγύη δημοκρατικά διαλεγόμενη.
Αυτό οφείλει να κάνει και τώρα. Να ξεπεράσει τον δογματισμό του νεοφιλελευθερισμού που την καταδιώκει, να ελευθερώσει την κεντρική τράπεζα ώστε να παίξει τον ρόλο της και να αντιμετωπίσει συνδυασμένα και ολοκληρωμένα την κρίση χρέους με δημοσιονομικά και αναπτυξιακά μέτρα ευρείας κλίμακας. Οσο οι Γερμανοί εστιάζουν μυωπικά στο ελληνικό πρόβλημα, χάνουν την Ευρώπη. Είναι καιρός για αναθεωρήσεις και γενναίες επιλογές. Αλλιώς η Γηραιά Ήπειρος θα επιστρέψει σε μεσαιωνικό σκοτάδι.
