Λογικά, καλώντας τον ποιητή Ντίνο Χριστιανόπουλο στην εκπομπή της, η Πόπη Τσαπανίδου θεώρησε ότι σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Φυσικά δεν φαντάστηκε τι την περίμενε. Νόμισε προφανώς ότι ο αιρετικός δημιουργός θα στρογγυλοκαθόταν στο τηλεοπτικό παράθυρο, θα κολακευόταν από τα λόγια θαυμασμού της και την δήλωση πίστης της στα γραπτά του και θα χαριεντιζόταν μαζί της κολακευμένος. Αυτή άλλωστε είναι η συνήθης τακτική των παρουσιαστών και των καλεσμένων τους εδώ και χρόνια.
Δυστυχώς, για την συγκεκριμένη δημοσιογράφο η παρουσία του Χριστιανόπουλου λειτούργησε ως αποκάλυψη των αδυναμιών της να χειριστεί καταστάσεις και πρόσωπα που ξεπερνούν το τηλεοπτικό κατεστημένο. Ο ποιητής δεν υποδύθηκε κάποιο ρόλο, τα είπε χύμα και σταράτα, την ειρωνεύτηκε, απαξίωσε τα όσα τού είπε, απέκρουσε τις κολακείες, την εξέθεσε κάθε φορά που ένιωθε ότι δεν είχε επιχειρήματα ή προσπαθούσε να τον παρασύρει σε μία ανταλλαγή φιλοφρονήσεων.
Πρόσωπα όπως ο Ντίνος Χριστιανόπουλος δεν προσφέρονται ούτε για εντυπωσιασμούς, αλλά ούτε και για τηλεοπτικά χαριεντίσματα. Η Πόπη Τσαπανίδου περιορίστηκε σε γέλια αμηχανίας. Καμία πυγμή, καμία αντίρρηση στα όσα της καταλόγιζε. Σα να εξαφανίστηκε αίφνης το δυναμικό πρόσωπο που μέχρι χθες διαχειριζόταν σημαντικά θέματα της επικαιρότητας με σοβαρότητα και μαχητικότητα.Σήκωσε τα χέρια ψηλά κι άφησε τον καλεσμένο της να την «πυροβολεί» και να την εκθέτει. Τι κι αν διάβαζε γραπτά του, τι κι αν δήλωνε φανατική θαυμάστριά του… Όσο περισσότερο προσπαθούσε να τον προσεγγίσει τόσο μεγαλύτερο γινόταν το χάσμα μεταξύ τους.Φυσικά ευθύνη έχει και ο καλεσμένος ο οποίος από τη στιγμή που απαξιώνει το τηλεοπτικό σύστημα σε τέτοιο βαθμό αποδέχεται ταυτόχρονα να γίνει και εκείνος κομμάτι του – έστω και για 15 λεπτά. Δηλαδή, από τη στιγμή που η τηλεόραση δεν τον αφορά γιατί δέχτηκε την τηλεοπτική κάμερα στο σπίτι του;
Το συγκεκριμένο περιστατικό λειτούργησε αποκαλυπτικά τόσο για την τηλεόραση όσο και για τα πρόσωπά της. Η αδυναμία τους να χειριστούν οτιδήποτε δεν ανήκει στον κόσμο τους έχει ολέθριες συνέπειες. Εκτίθενται οι ίδιοι και κυρίως το ασφαλές σύστημα στο οποίο κινούνται εδώ και χρόνια και στο οποίο αυτοαποκαλούνται κυρίαρχοι. Είναι εμφανές πλέονπως τόσο το σύστημα όσο και οι κυρίαρχοί του καταρρέουν.