Ενα από τα σημαντικότερα προβλήματα που αντιμετώπισε η κυβέρνηση Παπανδρέου ήταν, ότι δεν έλεγε όλη την αλήθεια στους πολίτες για την πορεία της οικονομίας, με αποτέλεσμα να μειώνεται διαρκώς η αξιοπιστία της. Το ίδιο πρόβλημα αρχίζει να αντιμετωπίζει και η κυβέρνηση Παπαδήμου, όταν δημιουργείται σύγχυση στην κοινή γνώμη από αντικρουόμενες δηλώσεις στελεχών της.
Ο υπουργός Εργασίας για παράδειγμα δηλώνει ότι η Τρόικα δεν θέτει ως όρο για την εκταμίευση της έβδομης δόσης την περικοπή του 13ου και του 14ου μισθού στον ιδιωτικό τομέα, ούτε την περικοπή του κατώτατου ημερομισθίου, αλλά ζητά απλώς να γίνει διάλογος με τους κοινωνικούς φορείς. Αντιθέτως ο πρωθυπουργός ενημέρωσε προχθές τους δημοσιογράφους, ότι αν οι κοινωνικοί φορείς απορρίψουν αυτού του είδους τις ρυθμίσεις, τότε η κυβέρνηση θα προχωρήσει σε νομοθετική ρύθμιση που θα τις επιβάλλει. Ποια λοιπόν είναι η αλήθεια; Μπορεί η κυβέρνηση να πει «όχι» όπως ζητούν ήδη τα δύο από τα τρία κόμματα που την στηρίζουν, ή είναι αναγκασμένη να τις υιοθετήσει;
Την ίδια στιγμή ο υπουργός Ανάπτυξης δηλώνει ότι το έλλειμμα για το 2011 δεν θα ξεπεράσει τελικά το 10%, ενώ το υπουργείο Οικονομίας δηλώνει ότι θα το ξεπεράσει.
Με διπλή γλώσσα όμως, οι πολίτες δικαιολογημένα παραμένουν δύσπιστοι για την αναγκαιότητα των νέων μέτρων και οι βουλευτές δικαιολογημένα δηλώνουν ο ένας μετά τον άλλον ότι δεν πρόκειται να τα ψηφίσουν.
Πριν από όλα λοιπόν, είναι απόλυτη ανάγκη να ξεκαθαρίσει η ίδια η κυβέρνηση τι ισχύει και τι όχι. Γιατί αν συμβεί αυτό, τότε είναι εύκολο να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα αν υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις ή αν τα νέα δυσάρεστα μέτρα που φημολογούνται είναι μονόδρομος για την σωτηρία της χώρας.
Ο καιρός που οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν διπλή γλώσσα και δεν πλήρωναν το τίμημα έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Την πλήρωσαν οι ίδιοι, την πλήρωσε και η χώρα. Είναι καιρός να σταματήσει αυτό το λυπηρό φαινόμενο που μας έφερε εδώ που μας έφερε…
